Może tuż obok? Gra w biedactwo, kto jest tu ofiarą?

 Może tuż obok? To mało systematyczny tutaj pojawiający się cykl wpisów, których treść jest prawdziwa, jedynie mało istotne szczegóły które mogą pomóc identyfikacje ludzi zostają zmienione. Wyjątkiem są sprawy powszechnie znane które nie stanowią tajemnicy. Sytuacje, zachowania czy postawy sa tu najważniejsze. 

Dzisiejszy wpis będzie nieco inny, gdyż spróbuję opisać sytuację z dwóch perspektyw. Na koniec będą podejrzenia domysły. Zapraszam.

Euzebia

Zadzwonił do mnie Tytus, wkurzył mnie ten kontakt. Rozłączyłam się, nie chciałam z nim rozmawiać. Zorientował się i nie dzwonił dalej, nie to co inni, oddzwaniają mówiąc że coś rozłączyło, wtedy ja potakuję tak, tak. Robiłam pranie popijając sobie napoje procentowe, ot takie tam codzienne sprawy. Martwię się żeby mi renty nie zabrali... Zadzwoniła Debora, że upiekła ciasto, to sie załapię na darmowy kawałek, piecze dobre ciasta, ale mnie wkurza swoimi ksywkami jakimi mnie obdarza. Cóż, pełni w moim życiu funkcję użytkową. Przyjechała pogadałyśmy i poszłyśmy do dyskontu. W drodze dowiedziałam się ze znajomy jest głodny, obiecałam kupić mu jedzenie. No kupiłam mu ale nieodpowiedzialna Debora zostawiła mnie samą, a dobrze zdaje sobie sprawę z tego że jestem chora. Po zdarzeniu Euzebia wróciła do domu, słuchała muzyki, na fb udostępniając to czego słucha i posty. Jak bardzo pragnie bliskości, czemu nikt nie chce jej przytulić, ma tylu wrogów, nigdy nikogo nie skrzywdziła, ma take dobre serce... 

Debora

Upiekłam ciasto, chciałam podzielić się z koleżanką która lubi moje wypieki. Zadzwoniłam pogadałyśmy, mówiła że Tytus ją zdenerwował dzwoniąc do niej mimo że usunęła go ze znajomych. Fajnie że ma czas i możemy pogadać, na pewno ciacho sprawi jej przyjemność. Jak tylko załatwiłam swoje sprawy które miałam zaplanowane udałam sie do koleżanki. Smród z jej mieszkania czuć na klatce. Mieszanina dymu papierosowego z kadzidełkami, w środku mgła przez którą próbuje sie przebić jakieś światło leniwie płynące z niewielkich przestrzeni uchylonego okna. Mnóstwo różnych przedmiotów na podłodze, doprawdy ciężko przejść by czegoś nie potrącić i nie słuchać darcia sie gospodyni. Usiadłam, dałam jej ciasto, myślałam że zje i wezmę pojemnik. Wspominała że martwi się rentą. Mówiła że chce sobie obiad zamówić, chciała iść do sklepu, poszłyśmy. Wygadałam sie że Aleksander żalił się że jest głodny, chwilę po tym gadali z Euzebią która koniecznie chciała coś mu kupić do jedzenia. Nie kumam dlaczego skoro pożyczył od niej pieniądze kilka lat temu i mimo obietnic nie oddał ani grosza. Co prawda kiedyś ją odwiedził i zrobił obiad... co on ma w sobie takiego że tak łatwo robi innych w bambuko, mimo że mają twarde dowody by mu nie ufać. W sklepie koleżanka dziwnie sie zachowywała jakby z oddali mnie obserwowała. Przy kasie pani zapytała mnie o kartę lojalnościową, odpowiedziałam że nie mam ale może koleżanka ma i spojrzałam na nią. Euzebia zrobiła wielkie oczy wydarła sie na cały głos czy nie mam swojej, wyzwała mnie od g*** pie*** i uciekła. Zapłaciłam za zakupy i poszłam w innym niż krzykaczka kierunku.

Co ja o tym myślę.

Może Euzebia wcale nie chciała odwiedzin koleżanki, mimo że ubolewa nad tym że nikt do niej nie dzwoni ani jej nie składa wizyt. Może i faktycznie chciała iść do sklepu, napatoczyła sie Debora i to było jej na rękę. Euzebia cierpi na lęki, schizofrenie paranoidalną, chorobę alkoholową (pije od wielu lat, bierze psychotropy i inne leki), potrzebuje towarzystwa bez którego ciężko jej sie poruszać w przestrzeni publicznej. Obiad chciała sama zjeść. Możliwe że początkowo chciała kupić jakiś chleb potrzebującej osobie ale sie rozmyśliła. Może chciała rozładować nerwy a w tym wszystkim wyjść na dobrego pomocnego człowieka i to się jej udało. Przynajmniej w jej mniemaniu. Zwyzywała koleżankę która już nie była potrzebna więc sie jej pozbyła. Złość wyładowała, a jakby co zawsze może powiedzieć że nie rozumie dlaczego ją koleżanka w potrzebie zostawiła. Euzebia przecież kupiła jedzenie dla głodnego człowieka. Debora miała przekazać żywność potrzebującemu, wszystkiemu Debora winna która sobie porostu poszła!