Może tuż obok. - W Spirali.

"Może tuż obok" to cykl opowiadań inspirowanych prawdziwymi wydarzeniami. Zmianie mogą ulec szczegóły, mogące pomóc zidentyfikować sprawę, ale nie zawsze. Ta opowieść budzi pewną wątpliwość moją, no ale z grubsza może posłużyć jako przestroga.

Agata wierzy że jak  człowiek czegoś bardzo chce to wszystko sie uda! Wierzy w siebie i swoje siły, przynajmniej jest tak na zewnątrz, bo może przecenia możliwości, no ale czy możemy mieć pewne rzeczy za złe zwłaszcza że ponoć całe życie człowiek sie uczy?

Agata pochodzi ze wsi, w domu nigdy sie nie przelewało. Dziś wdzięczna jest rodzicom za przekazane wartości, wymienia że wszczepili jej: szacunek do każdego , miłosierdzie do bliźniego, akceptację , tolerancję ...szczególnie że nauczyli ją pracy: oprócz obowiązków domowych, szkoły i nauki pracowała fizycznie. 

Mając 19 lat by odciążyć finansowo rodziców wyjechała na studia, wynajęła lokum, pracowała w weekendy. Skończyła studia, życie toczyło się po woli. Do momentu gdy straciła pracę... Czynsz, telefon, laptop... podjęła decyzje o kredycie 10 tysięcy tłumaczyła sobie że skoro pracuje to jakoś da radę...

W przeciągu pół roku ktoś z bliskich Agaty zachorował. Chciała pomóc opłacić lekarzy, sprzęt, leki, badania... 

Wzięła kolejny kredyt.... 30 000 w banku. Wierzyła w siebie w swoje siły, że da radę. Planowała iść do dodatkowej pracy... "Ale jestem człowiekiem tylko , dało mi to do myślenia kiedy padłam w pracy z osłabienia , mało spałam , pracowałam fizycznie , oraz też mało jadłam.

Najgorsze jest to że ta pętla jeszcze się nie skończyła.. byłam taka głupia , naiwna . Kolejne 10 tysięcy wzięłam pożyczki z banku bo zaczęłam zauważać że mogę stracić swoją pracę gdzie ona była moim głównym dochodem utrzymania się , nie myliłam się ,podziękowano mi .."

Przerwa pomiędzy jedną a drugą pracą to też czas gdzie trzeba jeść, robić opłaty... pieniądze szybko szły na bieżące sprawy...

Dziś Agata, absolwentka wyższej uczelni ma 25 lat, i jest zadłużona w bankach. Wysokość jej zobowiązań to równowartość połowy kawalerki, tak z tego co pisze ma 50 000 do oddania. Zapewne kwota rośnie skoro jak bohaterka pisze boi sie otwierać kopert do niej adresowanych. Agata zapewnia że gdyby mogła cofnąć czas nauczona doświadczeniem inaczej by postąpiła, inaczej poukładała swoje sprawy. 

Bohaterka wpisu jest silna na zewnątrz, rodzina nie zna jej prawdziwych problemów. Zapewne bliscy dumni są z samodzielnej silnej, zaradnej krewnej która skończyła studia, ma pracę i jeszcze była w stanie pomóc rodzinie nie małą (bo 30 000 pln) kwotą.

Prawda jest inna... bohaterka oprócz pięćdziesięciu tysięcy długu ukrywa przed bliskimi i inne problemy, nie chce starszych rodziców obarczać swoimi problemami, więc pomocy szuka na zewnątrz. Sama zmaga się jak pisze: "Tkwię w długach, w długach które mnie przerastają, obarczają, przerażają. Nie mogę spać w nocy , choruje każdego dnia depresja , bulimia , strach ...".

Za całą sytuację obwinia swoją łatwowierność i pecha który jej w życiu nie opuszczał. Sytuacje traktuje jako nauczkę z której jak zapewnia wyciągnęła wnioski na przyszłość. 

Co do nie jasności w wypowiedzi Agaty, w oryginale klik "Pierwszy kredyt wzięłam w sumie , bo straciłam pracę (...) tłumaczyłam sobie że pracuję jakoś dam radę.."

Nie rozumiem czy to była jedyna praca czy miała ich kilka. Można wnioskować że skoro straciła pracę to nie pracowała... tak mi sie nasunęło.

Pytania można postawić:
skoro Agata pomogła rodzinie to czy w sytuacji podbramkowej naprawdę nie mogła powiedzieć prawdy?
Gdzie dbanie o komfort rodziny się kończy?
Moim zdaniem jeśli coś mam, mogę zaspokoić swoje potrzeby to ok, czy to znaczy że mogę sie dzielić? Bo jak dać jeśli sama nie mam? Czym jest kredyt? To pieniądze dziś wydaję które muszę zarobić, a czy zarobię? Oto jest pytanie. Jeśli mam górkę to muszę rozważyć między swoimi przyjemnościami, potrzebami nad zabezpieczeniem sobie tak zwanej poduszki finansowej, czyli oszczędności na trudne momenty. To jest element dbania o siebie fizycznie i psychicznie co daje komfort i lepsze samopoczucie gdy zamiast sie zapożyczać bierze sie z tych zasobów które się zgromadziło, bez kosztów jakie doliczają np banki... Dla tego jeśli już trzeba pożyczyć najpierw pyta sie znajomych, rodzinę... wiem że bywa różnie, czasy ciężkie ale od tego sie zaczyna. Tak przynajmniej mówiła Pani od ekonomii w szkole.  Problem jest w tym że nie zawsze da sie zaoszczędzić. Wiem że ludzie mają ekstremalne sposoby na oszczędzanie, ale to inna sprawa. Kredyt to usługa, często droga warto sie zastanowić, przekalkulować czy stać na daną ofertę, druga sprawa jest dość śliska: pożyczone pieniądze trzeba oddać wraz z kosztami usługi. Na czym polega owa niestabilność: otóż kwestia zatrudnienia... owszem są ludzie mający stabilne zatrudnienie, ale czy Agata świeżo po studiach zalicza sie do takich osób? Jasne, choroba w rodzinie to tragedia, życie ze świadomością że bliska osoba potrzebuje pomocy spędza sen z powiek, nie znamy zapewne wszystkich szczegółów spawy tak bardzo trudnej...