Fajny pies? Nie zawsze? Historia w której czegoś zabrakło...

Cane Corso to piękne psy. Z jednej strony bardzo stara, a z drugiej młoda rasa... jak to sie stało? Dlaczego warto pracować z psem, historia pewnego pieska, no i trochę wspomnień moich.
Zacznę od kilku zdań o początkach rasy...



Psy tej rasy zaczęto hodować na terenach Półwyspu Apenińskiego."W czasach rzymskich takie psy używane były do walk ze zwierzętami, a nawet z ludźmi. Czworonogi, które dały początek rasie Cane corso, były lżejsze i miały bardzo umięśnione ciała – wykorzystywano je w trakcie polowań na dziki."źródło Pierwsze dokumenty pochodzą z XVI wieku. Zwierzęta te zjednały sobie przedstawicieli różnych klas społecznych zarówno wieśniacy, jak i szlachta cenili sobie Cane Corso w roli czworonożnych stróżów obejścia.
Wojna jest straszna, niszcząca siła dotknęła i psy których populacja niemalże wyginęła. Te które zostały pilnowały dobytku włodarzy.
"Dopiero w latach 80. XX w. udało się od nowa rozpocząć hodowlę. Pierwszy wzorzec opracował Antonio Morsiani w 1987 r. Powstała też tzw. księga otwarta, a po wpisaniu do niej 500 psów, cane corso w 1994 r. uzyskał statut rasy włoskiej. FCI (Międzynarodowa Federacja Kynologiczna) uznała go wstępnie w 1996 r."źródło
Cane Corso to olbrzymie silne psy: wysokość w kłębie psów 64-68 cm, suk 60-64 cm (tolerancja +/- 2 cm). Waga: psy od 45 do 50 kg, suki od 40 do 45 kg (za powyższym źródełkiem). Kynologiczna Oddany rodzinie stróż, uparty, zrównoważony wymaga szkolenia.
      Miałam prawie miesiąc pod opieką młodego kilkumiesięcznego psa tej rasy. Podobno nie był na szkoleniu, zapewne właściciele pracowali z nim. Bez wątpienia był to najgrzeczniejszy pies jakiego poznałam. Jasne, bywał uparty, miał wpadki z czystością no ale to szczeniak był. Jakoś został mi sentyment. Jeśli ktoś chciałby mieć takiego psa to poleciłabym dwie rzeczy: gruntowne zapoznanie się z rasą, poczytanie o tych psach. A jak już pies będzie w domu to od pierwszych chwil stawianie granic, nauka, szkolenie. Jako że sentyment mi pozostał po małej przygodzie z rasą;) lajkuję strony o tych psach. Tak, nie są to bulowate a molosy. Dokładnie za ciocią Wikipedią:

"Cane corso – rasa psa zaliczana do grupy molosów w typie mastifa (typ dogowaty[2]), pochodząca z Półwyspu Apenińskiego. Pies stróżujący, obronny, tropiący i policyjny. Nie podlega próbom pracy[3]
(...)Cane corso jest psem typowo obronno-stróżującym, dobrze się sprawdza po kursach w tym kierunku. Według wzorca FCI jest psem także przeznaczonym do pracy w służbach policyjnych oraz psem tropiącym."

A teraz historia której może można by uniknąć.... Tekst pochodzi z FB z Fundacja Cane Corso Rescue Poland:

"Jeden z wielu gdzie popełniono masę błędów wychowawczych..

Ktoś kupił sobie szczeniaczka molosa bo z dziećmi od małego wychowany to nie będzie problemu.
Będzie je kochał i nie ugryzie..

Takie były założenia.
A stało się, że patrzcie..piesek nic wdzięczności nie miał.
Fuj,dziad zły przybleda.

Trza to wywalić, bo przecież nie będę usypiac, to kosztuje, zaprowadze ze to do schroniska..

Wzioł zatem i tak zrobił bo przecież żal uśpić pieska..
To zresztą nie jego wina, że gryzie..moze w schronisku nie będzie gryźć..

W schronisku ledwo udało się to zamknąć w boksie..sprawa załatwiona,ufs, przyjeli..mam sumienie czyste..

Teraz niech się oni martwią..i się martwią A i owszem.
Nie da się to wyprowadzić, karmę trzeba sypać z daleka,z daleka wodę malować, z daleka kupy zmywac..pewno trzeba będzie uśpić bo co z takim psem zrobić?

Tak oto swą odpowiedzialność zarzucono na ludzi w schronisku..

Tak oto zamiast pracować z psem i poznać przyczynę gdy ugryzl pierwszy raz w wieku pół roku zalatwilo się problem..

Pies ma 5 lat, ugryzl już wiele razy..
Gdzie błędy popełniają ludzie, nie wiemy, nie mieszkamy z nimi..
Natomiast zastanawiamy się czy mu pomóc bo to ogromna odpowiedzialność, wyzwanie logistyczne i wydatki A na koniec jak go pewnie wprowadzimy na prostą to albo nie będzie odpowiedniego domu, albo nam odwagi zabraknie by dac komuś taka psine, gdzie ryzyko zgryzienia znów może nastąpić po zmianie warunków..
Tak oto możemy wytknąć na 5 może 8 lat z psem, którego trzeba będzie utrzymać, pokryć koszty hotelowania, zdiagnozować, bo przecież może cierpieć i dlatego zdarza mu się gryźć..
A co jeśli nie damy rady i będziemy musieli go uśpić jednak?

To strasznie trudne i odpowiedzialne decyzje ..przed którymi postawił wszystkich w zasadzie właściciel oddając go do schroniska 🥺
Ciężko odwrócić oczy i iść dalej.
Mamy sporo psów pod opieką i niektóre wymagają bardzo świadomych przewodników, a jak ktoś już się trafi taki to niekoniecznie chce adoptować takiego psa bo już miał takiego w domu i chciałby dla odmiany coś milszego i mniej wymagającego pracy..musimy myśleć w pierwszej kolejności o nich,tych co już są pod naszą opieką. Musimy im zapewnić przyszłość 🥺

Może jest ktoś kto zechciałby mu pomóc i czuje się na siłach?
Może nadzieja gdzieś właśnie czyta ten apel o pomoc? "

źródło

Post który zacytowałam edytowano. Pojawiła sie informacja jakoby właściciel wyraził chęć odebrania psa ze schroniska. We współpracy z behawiorystą jest planowana praca nad zachowaniem psa. Fundacja Cane Corso Rescue Poland uprasza właściciela o kontakt i obiecuje wsparcie. Mam nadzieje że planowana praca dojdzie do skutku, a nauka z tej historyjki przyczyni się do podejscia do zwierzaków w sposób bardziej odpowiedzialny.