Zanim pies pojawi sie w domu...+ trudne tematy.

Śliczne psie dziecię poszukuje domku, może sie komuś spodoba i zapragnie w mądry sposób dzielić wspólne chwile. Szczeniak to wielka odpowiedzialność a nie tylko uroczy przezabawny widok. Zwierzak to nie zabawka a żywe stworzenie. Odpowiedzialność za psie dziecię jest tym większa że w tym okresie najłatwiej najszybciej pies sie uczy, a prawidłowo prowadzona nauka będzie miała słodkie owoce. Zaniedbania wieku szczenięcego to kłopoty w dorosłym życiu które wymagają większych nakładów pracy, więcej konsekwencji podczas ćwiczeń i egzekwowania pożądanych zachowań.
Przed podjęciem decyzji o sprowadzeniu psa powinno paść wiele pytań:
ile czasu mogę/możemy mu poświecić?
co jak zachoruje?
co z wakacjami?
czy stać mnie na pupila? Jaką karmę będzie jadł?
Czy ma być to pies z hodowli, z azylu czy z fundacji?
To ma być kundelek? Pies czy suczka? "W typie rasy"? A może pies z rodowodem?
Uważaj na pseudo hodowle! Twoja "oszczędność" może Cię drogo kosztować! Dobry hodowca ponosi sporo kosztów związanych ze zdrowiem, opieką nad psami. Miot to nie  tylko słodkie szczeniaczki a procedury związane z uzyskaniem uprawnień, badaniami, zdrowiem, żywieniem, opieką.

Mały, średni czy duży?
Szczeniak czy dorosły a może staruszek?
Jak energiczny ma być to pies? Wolę spędzać czas spokojnie czy lubię jakieś sporty?
Pytań jest cała masa. Tematów do przemyśleń/ustaleń jest znacznie więcej jak na przykład gdzie pies będzie mieszkał gdzie spał? Błahe dziś kwestie za jakiś czas mogą być poważne.
Skupmy się teraz na sytuacji gdzie wybrana jest rasa psa, jest hodowla w której to oczekujesz na miot. Zadam pytanie może nie wygodne... dlaczego chcesz mieć psa? Czemu akurat ta rasa? Ile wiesz o rasie? Ile o typie, pochodzeniu, użytkowości, specyfice, zdrowiu...?
Wiedzę o rasie można czerpać z:
- książek o rasie
- forów, grup
- rozmów z hodowcami, właścicielami
- programy tv, artykuły, strony internetowe.
- super sprawa to wspólne spacery poznanie psów danej rasy.

Warto pamiętać że konkretny pies może bardziej lub mniej przejawiać cechy właściwe dla rasy. Każdy pies jest inny:)

Pies to luksus, pies duży to - nad czym ubolewam - wyznacznik statusu społecznego. Duży pies więcej zje, u weterynarza więcej trzeba zapłacić. Są nawet małe i średnie psy które mają predyspozycje do chorób i znowu opieka medyczna jest potrzebna a co za tym idzie wydatki. To są momenty gdzie trzeba decydować. Czasem trzeba podjąć najtrudniejszą decyzje z możliwych.

Jasne, śmierć wpisana jest w życie, życzymy sobie zdrowia które i naszym pupilom sie przydaje. Czasem trzeba pomóc odejść zwierzakowi z godnością. Gabinet weterynaryjny to ostateczność. Sama stanęłam przed najtrudniejszą decyzją jaką może podjąć właściciel. Pan weterynarz okazał się bez serca, pozbawionym empatii. Tyle na ten temat. Wiele bym dała by mój pupil żył, jednak to co mogliśmy zrobić zostało zrobione. Ważne by umieć w odpowiednim momencie...
A co jeśli nie ma pieniędzy na leczenie - to temat trudny a odpowiedzi ciężko udzielić jednoznacznej.
W powyższym wywiadzie Pani weterynarz opowiada o właścicielce która przyszła do lecznicy uśpić sunię. Niespecjalnie kierowała się dobrem psa. Nie wiemy co tak naprawdę się wydarzyło, możemy sie domyślać. Zapewne prawdy sie nie dowiemy co tak naprawdę sie wydarzyło i jakie są prawdziwe powody decyzji kobiety. Z relacji jaką słyszymy sunia zdrowa, łagodna, przyjazna.
Jednak spraw trudnych jest więcej. Bo to się czasem tak zaczyna: słodki piesek nikt nie ma serca szkolić, wymagać, uczyć, strofować. A gdy pies przestaje być słodziakiem zaczyna być problemem. Cane Corso to piękne olbrzymie psy do których trzeba mieć serce ale i chęci do pracy nad psem by ukształtować go aby był radością dla swojej rodziny. Duży pies robi wrażenie, ozdoba posesji a może problem? Na FB na profilu fundacji która pomaga psom rasy i w typie Cane Corso znalazłam taki post który pozostawię na zakończenie tego wpisu: