Filmowo. Zestawienie filmów które mi sie najbardziej podobały.

 

No to podsumowań ciąg dalszy, pora na produkcje które widziałam w ubiegłym roku a bardzo mi sie spodobały, zapraszam

Dream Scenario (2023)

reżyseria: Kristoffer Borgli

scenariusz: Kristoffer Borgli

gatunek: Komedia

produkcja: USA

Paul Matthews (Nicolas Cage) to mocno dojrzały, nieco zapuszczony nauczyciel akademicki który nie budzi większego zainteresowania. Pewnego dnia w tajemniczy niezależny od siebie sposób staje sie sławny. Owej rozpoznawalności doświadcza z obu stron ta dobra niestety krótka, gdzie budzi zainteresowanie, ma propozycje współprac... nie o to mu chodziło przecież, a tym bardziej nie o to czego doświadczy czyli ostracyzm. Fenomenem jest to że w obu sytuacjach staje sie bezwolną marionetką, bezsilną i bezradną wobec zachowań ludzi którym śni sie w nocy. Obraz pokazuje jak nie wiele ludzie myślą, tylko reagują sa w sumie sami takimi marionetkami sterowanymi. Film zaliczany do komedii to co miało być humorem wywołało u mnie uśmiech. Wiecie że jestem miłośniczką cięższych produkcji i tutaj też były momenty innych gatunków.

Don't Buy the Seller / Target 2023

reżyseria: Park Hee-kon

scenariusz: ?

gatunek: thiller, kryminał

produkcja: Korea?

Soo-Hyun (Shin Hae-Sun) kupuje przez aplikacje używaną pralkę. Niestety inwestycja okazuje sie nietrafiona a sprzedawca oszustem. Bohaterka nie zamierza zostawić sprawy, szuka sprawiedliwości. Niestety przeciwnik okazuje sie jeszcze gorszy i niszzy kobietę robiąc z życia koszmar.

Film trzyma w napięciu, wciąga i wywołuje emocje jednocześnie zwraca uwagę na to by pilnować kto ma nasze dane osobowe bo na kogo można trafić i co ta osoba w dzisiejszych czasach może zrobić. Skórka cierpnie.

Gdzie śpiewają raki / Where the Crawdads Sing /2022/

reżyseria: Olivia Newman

scenariusz: Lucy Alibar

gatunek: Kryminał, Melodramat

produkcja: USA

Ból dziecka z rodziny dysfunkcyjnej to temat który jest trudny tak bardzo że rozrywa mi serce. Dwoje ludzi powołując na świat żywą istotę są winni jej opiekę, miłość.... powinni wyposażyć ją we wszystko co potrzebne do dorosłego życia. A co jeśli rodzice sami nie mają by dać? To taki rodzaj pokoleniowej sztafety, ale to osobny temat. 

Opuszczenie najpierw emocjonalne potem fizyczne małej dziewczynki o imieniu Kaya to niesprawiedliwość ale też nie jedyny problem. Kaya jest też ofiarą ostracyzmu... bezimienna dziewczyna z bagien... jak ją nazywają mieszkańcy małej miejscowości. Osamotniona chyba nigdy nie miała dzieciństwa, a jednak jakoś udało się jej przetrwać w domu o który dba sama. Mimo że jej samotne surowe życie nie jest łatwe to znalazła życzliwych ludzi. Jak dla mnie to trochę bajeczka i wyciskacz łez niż melodramat, ale w ładnej oprawie mamy tutaj miłe dla oka obrazy natury, bohaterka zadbana ale kryje w sobie tajemnicę, jednak czy ona jest tutaj najważniejsza...

 Turkusowa suknia / Le bleu du caftan (2022) 

reżyseria: Maryam Touzani

scenariusz: Maryam Touzani

gatunek: Melodramat

produkcja: Francja, Maroko, Belgia, Dania

Mina i Halim są małżeństwem, prowadzą zakład krawiecki. Ona jest temperamentną kobietą obsługuje klientów a on jest krawcem. Interes idzie na tyle dobrze że przyjmują młodego przystojnego praktykanta imieniem Youssef. 

Tempo filmu jest takie spokojne, mimo dość trudnej tematyki jest tutaj wiele ciepła i serdeczności. Pozostaje pytanie o to czy i na ile człowiek jest mono a na ile poligamiczny. To co dla jednej osoby jest patologią u kogoś innego jest do zaakceptowania, mocno mnie pewne podejście i cała sytuacja zdziwiły. 

U nas kolor czarny jest kolorem żałoby wiem że są kraje gdzie taką funkcję pełni biała barwa ale w pierwszym momencie było to dla mnie dziwne. W całym filmie nie ma chyba żadnych urządzeń są relacje ktoś na kogoś czeka, przychodzi a jak dzwoni to dzwonkiem przed drzwiami. To film o relacjach uczuciach, dla niektórych może wydawać sie nudny. 

Dodasz coś od siebie?