Kilka dziwnych przygód z psami….

Historie które przydarzyły się w ostatnich dniach sa na tyle dziwne że postanowiłam je tu opisać, a otóż:

Idę sobie ulicą, rozmyślam jakież to fajne rzeczy do czekoladowego rozdania kupić, co już kupiłam…. Niektóre tak mi się spodobały że zaczęłam się poważnie zastanawiać czy nie kupić sobie takich samych...- no i nie do kończyłam myśli bo na przejście dla pieszych  którego nieopodal stałam wbiega duży owczarek niemiecki długowłosy! Bez smyczy, kagańca, czegokolwiek: zadbany pies, jednak przyznać trzeba że to widok niecodzienny. Za nim pojawia się Pan musztrując jakby po niemiecku, dość głośno. Stoję jak wryta… Pan (metalowiec ubrany na czarno: skóra, glany, tłuste włosy kręcone do ramion) uśmiecha się do mnie odsłaniając żółte zęby: „on nie gryzie”. Jak stałam trzymając się za głowę tak stałam jeszcze dłuższy moment w tej pozycji…

      Szłam przewietrzyć Rodziaka spaceruję trzymając go na smyczy, a że czujna musze być niezwykle zaobserwowałam po przeciwnej stronie ulicy sytuacje:

Idzie kobietka z psem na smyczy nie wiem co to było jakieś takie większe; jakieś może trzysta metrów od niej facet stoi przy drzwiach – pewnie wchodził do bloku. Kobieta nie miała szans widzieć, więc idzie w jego kierunku. Nie wiem co jak ale ten labrador czy facet smyczy nie trzymał czy jak, czy się pies wyrwał nie mam pojęcia… kobieta idzie dalej gdy spostrzegła że do niej leci ten labrador krzyczy do faceta by wziął psa, no ale ten krzyczy coś tam…. Po chwili warczenie, psy się gryzą, leci facet łapie psa i nie ustając w krzykach bije go: „co to jest!” – krzyczy nie przestając okładać pupila.

- po co go bije! Kiedy będzie taka sytuacja że pies go użre! I to z pewnością nie będzie zły pies tylko…. – szkoda gadać. Po co szkolić psa…. – brak słów…

      Jest pewna cukiernia – piekarnia którą bardzo lubię, i zdarza mi się tam zbłądzić mimo iż nie koniecznie po drodze tam mam. Idę, idę i nagle co widzę:

No i tak stoję… wychodzi po dłuuuuższej chwili starsza pani z chusteczką i czule ociera pupila. Chciałam zwrócić uwagę, ale czy to ma sens?

Po prostu brak mi słów by to komentować… zaczyna mi to powszednieć… choć nie do końca, bo drażnić chyba nie przestanie nigdy!