„Dziecko jest dzieckiem”

Dziś temat który mnie gdzieś poruszył, wiem że czytają mnie rodzicielki które mądrze kształtują swe pociechy i wiem że jest spore grono rodziców świadomych którym odbiór zachowania dziecka przez społeczeństwo wokół niego nie jest obojętny, jednak jest i medalu druga strona....

Poruszyła mnie wypowiedź pewnego youtubera: 

„jak to czytałem miałem wrażenie że czytam jakieś opowieści nie z tej ziemi a mianowicie Karolina Bujak pisze że idąc do restauracji tam chyba napisała że kelnerka zwróciła jej uwagę ponieważ pan który siedział obok miał problem że jej córka głośno się zachowywała.

Gdyby taka sytuacja miała w Stanach Zjednoczonych miejsce i gdyby na przykład mi ktoś zwrócił uwagę że moje dziecko zachowuje się głośno czy przeszkadza, ja oczywiście staram się by moje dziecko zachowywało się cicho ale oczywiście dziecko jest dzieckiem tak jak powiedziałem: więc bywa różnie. Ale gdyby mi ktoś zwrócił uwagę o zachowanie dziecka, czy ktoś… kelner… to wydaje mi się że ten kelner już by nie pracował, a restauracja wysyłała by mi list z przeprosinami i nie mówiąc o tym że za ten posiłek ja bym na pewno nie zapłacił, jeszcze dostałbym od nich kartę na wykorzystanie przy następnej wizycie, i gwarantuję wam że większość rodziców w Stanach Zjednoczonych zrobiłoby aferę z tego powodu, to dwa nie zdziwiłbym się gdyby niektórzy z takiego powodu poszliby do sądu i mają prawo dla tego że nikt nie ma prawa zwracać ci uwagi dla tego że dziecko zachowuje się jakoś… znaczy nie ma prawa… ma prawo ale nikt tego nie robi dla tego że ludzie to rozumieją. To jest dla mnie nie pojęte dla mnie to co jest opisane, jeśli faktycznie takie rzeczy mają miejsce w Polsce to aż przykro mi o tym słuchać” źródło od 1,36

Autor powyższej wypowiedzi (o ile dobrze się orientuję) prowadzi działalność gospodarczą i ciekawa jestem czy aby na pewno uwagi nie zwróciłby gdyby czyjaś latorośl narażała go na straty…

Ja myślę że do restauracji idzie się by spędzić miło czas… zwykle w miłym towarzystwie… cieszyć się spotkaniem, posiłkiem, towarzystwem, wystrojem, muzyką miłą.... toteż pójście do restauracji kosztuje… ale właśnie płacamy nie tylko za posiłek ale i organoleptyczne doznania które składają się na usługę za którą płacimy….chętnie wracam do pewnego klimatycznego lokalu gdzie serwują pyszną pizzę, a miłej kelnerce chętnie da się napiwek… i czy na pewno chciałybyście płacić za posiłek w restauracji gdzie zamiast miłej muzyki słyszycie wrzask? Niedługo na widok matki z dzieckiem przyjdzie uciekać w popłochu gdzie pieprz rośnie, skoro dziecko jest tylko dzieckiem i może robić co chce.

Oczywiście, wiem że są mądrzy rodzice potrafiący nauczyć dziecko życia w społeczeństwie i to od lat najmłodszych gdyż jak wiadomo czym skorupka za młodu nasiąknie…

No ale gdzieniegdzie wyrosną nam „bustfa” "wychowujące" kolejne „bustfa”.

      No cóż… pewnego pięknego dnia nabrałam ochoty na zapiekankę jakby ktoś był ciekawy to dokładnie tę klik, ale przejdźmy do rzeczy…no do realizacji zachcianki zabrakło mi kilku składników toteż wybrałam się do pobliskiego dyskontu… no i z kartką kręcę się po sklepie... przy lodówkach stała Pani kompletując swoje zakupy  jej partner, mąż, towarzysz… jakkolwiek… stał na środku alejki pomiędzy chłodziarkami... zaś latorośl z nieznanych dla mnie przyczyn zachowywała się głośno, coraz głośniej…. W końcu zaczęło zwalać z lodówkowych półek tacki… no uwagi zwrócić nie wolno, ochrony nie było chyba na tę okoliczność… w końcu dziecko jest tylko dzieckiem a Ty dorosły człowieku sortu gorszego winien jesteś kornie znosić, lub co  ja zrobiłam: po prostu opuściłam ten sklep gdzie nie było możliwości robienia zakupów w takim hałasie…

Sytuacja druga: komunikacja miejska… dziecko w wieku szkolnym (podstawówka chyba) rozmawia przez komórkę na niewątpliwie emocjonujący temat przez co strona dialogu siedząca w autobusie generowała dźwięk głośny, dla ucha dotkliwy.... toteż emocje odczuwać zaczęli i świadkowie mimowolni… no dziecko jest tylko dzieckiem, uwagi zwrócić nie wolno… może jak długo chce i jak głośno uzna za stosowne… za moich czasów stosowność ową korygowali wcześniej urodzeni, no i żyjemy, jesteśmy - ale my uwagi zwrócić nie możemy bo jeszcze można oberwać…

    Park, piękne słoneczne południe - na ogrodzeniu terenu tabliczka by nie jeździć na rolkach, gdyż w parku dość wąskie ścieżki no i żeby nie zakłócać spokoju mieszkańcom hotelu korzystającym ze SPA bogaczom… dobrego tyle że okoliczni mieszkańcy mogą sie przechadzać korzystając z uroków poddanego metamorfozie miejsca, które niegdyś doprawdy obskurnem było....dziewczynka około lat dziesięć na hulajnodze krzyczy na cały głos: „z drogi!” do dojrzałej kobiety idącej naprzeciwko. Za dzieckiem idzie mamunia… i ani słowa strofującego… 

 Gdy byłam dzieckiem nie funkcjonowało coś takiego jak wychowanie bezstresowe…. Nie było telefonów komórkowych, komputer nie był na pewno tak powszechny jak dziś… nie mówiąc już o laptopach, tabletach czy dotykowych smarkphonach czy Ipponach…czy innych onach...

      telefon był u sąsiadki i to stacjonarny…. A gdy była potrzeba to szło się poprosić o możliwość grzecznościowego skorzystania…

Dzieci bawiły się na świeżym powietrzu i potrafiono rozróżnić gdzie jest miejsce i czas by zachowywać się w odpowiedni do sytuacji sposób. Dziś mam wrażenie zaciera się coraz więcej granic, a zbyt daleko posunięta „ważąca lekce” postawa to już norma. Ba! Napiszę więcej: mam wrażenie że wyznawane dawniej wartości nie tyle odeszły do lamusa co w ręcz uległy dewaluacji...