Filmowo

Siemaneczko! Dziś piątek trzynastego, mam nadzieje że będzie/ jest Twój wyjątkowo szczęśliwy dzień. Dawno nie było filmowego wpisu, a to z prostej przyczyny: po prostu nic nie oglądałam. Dziś mogę przedstawić filmy które udało mi się w końcu zobaczyć. Filmów ciekawych jest cała masa, ciężko wśród nich wyłowić perełkę a takie unikaty są na pewno. Jeśli jakiś film możesz polecić, lub oglądałaś ostatnio coś fajnego to będzie mi miło jeśli podzielisz się tytułem a juz w ogóle rewelka jak kilka słów napiszesz to już w ogóle bedzie git;)

A oto co udało mi sie zobaczyć i jak sie spodobało:

Poprzednie życie / Backtrack (2015)

scenariusz i reżyseria: Michael Petroni

gatunek: Thriller

produkcja: Australia / Wielka Brytania

Obraz z pogranicza trzech gatunków: thriller, horror i dramat psychologiczny. Oglądając film towarzyszymy Peterowi Bowerowi (Adrien Brody) w praktyce psychoterapeutycznej. Jednak pojawiają się tu pewne zagadki, pytania, poczułam się wciągnięta i zaciekawiona dalszym rozwojem wydarzeń. Mamy tu różne wydarzenia, główny bohater dotknięty śmiercią córki ale nie jest to jedyny problem któremu stara się stawić czoła. Adrien Brody świetnie zagrał emocje w kilku scenach, tak to jest niezaprzeczalnie świetny aktor którego wstyd przyznać ale niedostatecznie doceniałam.
 Jump scare lub jolt scare typowe dla filmów grozy mamy, tajemniczość, klimat thillerowo horrorowy jest, no i na koniec mamy taki dramat z dreszczykiem. Film doskonale wpisał się w moje gusta, a zakończenie.
Pewne sceny można przewidzieć ale czy wszystko? Mi film bardzo sie spodobał!

Skradziona córka /Separated at Birth (2018)

reżyseria: Jean-François Rivard
scenariusz: James Phillips
gatunek: Thriller produkcja Kanada

Elizabeth Marshall jest w trakcie kampanii politycznej, w tym wyścigu ważne są głosy, poparcie. Pewnego dnia zgłasza sie do niej młoda kobieta, nauczycielka podająca się za jej córkę, deklaruje że nie chce pieniędzy, wyjaśnia i prosi o badania genetyczne. Test potwierdza że Lucy Pierce i kandydatka w wyborach są rodziną.
"Polityka to pomyje w krysztale" - te słowa przechodziły przez moją głowę podczas oglądania tego filmu. Thiller... a czułam jakby to był melodramat, tak smutno i tak przykro mi było patrzeć na to co sie dzieje na ekranie. Film dobry, dobrze zrobiony i myślę że nie wiele mu brakuje (muzyka, zdjęcia mogły by być lepsze ale dla mnie najważniejsza jest treść)... świat kobiecych intryg, zazdrości i najgorszych cech jakie można sobie wyobrazić... to takie "g" w złotym papierku, doprawdy coś obrzydliwego. Żarnej moralności, wartości i dysonans pomiędzy tym co sie mówi a kim w środku sie jest. Narcystyczne czasy pięknych opakowań, pseudowartości a w głowie intrygi, plany... ta rzeczywistość przypomina stąpanie po polu minowym gdzie na każdy krok trzeba uważać bo nic nie jest pewne i nikomu ufać nie można...

Babadook  / The Babadook (2014)

scenariusz i reżyseria: Jennifer Kent 
gatunek: Horror
produkcja: Australia / Kanada

Ktoś kiedyś powiedział że najstraszniejszymi miejscami bywają domy, mieszkania. Zgodzę się z tym że wielu ludzi przeżywa koszmary w miejscu zamieszkania. Straszne są te historie które przeżywają ludzie we własnych głowach. "Babadook" nie jest typowym horrorem opartym na kontraście gdzie pokazują piękno, bogactwo by zaskarbić sympatię widza a następnie boimy się o niego pokazywana jest brzydota i efekty typu jump scare. Jasne w filmie doświadczamy takich nagłych momentów straszenia, ale są one o wiele subtelniejsze i jest ich mniej niż w typowym horrorze. W "Babadook" obraz jest jakby z pogranicza animacji i takiego jakby odrealnienia.
Mamy tutaj samotną matkę która nie do końca radzi sobie po śmierci męża, momentami macierzyństwo ją przerasta. "Samuel" nie jest łatwym synkiem. Prawdę powiedziawszy oboje potrzebują gruntownej, fachowej pomocy. Dom raczej czysty i zadbany, choć prawdę powiedziawszy granica pomiędzy rzeczywistością a tym co dzieje sie w głowie głównej bohaterki miejscami sie zaciera. Babadook - to dla mnie dramat z elementami horroru, ale przyznam że przeraził mnie bardziej niż nie jeden horror, tylko na innym poziomie.
Czy mogę polecić ten film? Myślę że nie jest to film dla każdego, jest to obraz trudny bo mamy tu do czynienia z taką kaskadą problemową. Kobiecie przytrafiło się nieszczęście musi stawiać czoła rzeczywistości, musi dla swego i syna dobra być silna, widzimy chwile jej słabości. Mamy ubóstwo, mamy braki, mamy cierpienie gdyż nie starcza pieniędzy na podstawowe sprawy - a może jest inaczej? W końcu w świetle kontaktów społecznych mamy izolacje czyli coś do czego prowadzi bieda i problemy psychiczne. Jak na dysfunkcyjny dom kobieta robi wiele by wszystko dobrze wyglądało, ale tak nie jest.
Kto szuka typowego horroru, napięcia może być zawiedziony. Dla mnie jest to dramat z elementami horroru, nie jest to typowy dreszczowiec choć dreszczyk jest. Jednak najwięcej tu smutku.

No i to wszystko co udało mi się zobaczyć. Polecisz mi jakiś tytuł godny uwagi?
Szczęśliwego trzynastego!