Co dobre szybko sie kończy

Wszystko co zaczyna się dziać musi mieć swój kres. Niestety nie inaczej stało się z moim kursem: zaczynaliśmy w grudniu jako grupa dwunastu osób nieco podzielonych przez kierunek szkolenia. Organizatorzy zastosowali najlepszą solucje w postaci połączenia obu profili. Dziś  wdzięczna jestem grupie walczącej o ten kierunek na który się nie zapisałam, bo dostaliśmy fajniejszego trenera – nienawidzę tego określenia. Facet może i rubaszniejszy, jednak technika ta pozwalała mu bezbłędnie skupiać na sobie uwagę… robił to po prostu psychologicznie. A nie krzykiem, i bezużytecznymi dla nas jałowymi gadkami. Jak poprzednik. No moje zdanie jest takie.

Najbarwniejszą postacią seminarium był starszy Pan który dostarczał nam emocji, toteż dorobił się wielu przydomków: „leśny dziad”, „śmierdzący dziadek”, „ZZ Top”…starszy Pan zamiast przykładem świecić psuł powietrze, krótko mówiąc nie tylko z kulturą ale i z higieną na bakier. Nie dla wiedzy, czy pomocy jaką niesie ten projekt zapisał się ten Pan… mam wrażenie że dla jedzenia darmowego… słodkości, kawa herbata, obiad chyba to najbardziej interesowało tego Pana. Miał w nosie że rozbija zajęcia nagle wchodząc i goszcząc się słodkościami i kawą… nie mówiąc już o nękaniu telefonami menagerki projektu… próbował zwrócić na siebie uwagę pisząc dziwne maile do uczestników projektu…

W końcu została podjęta decyzja o wykreślenia „Pana tofu” (stwierdził że jest wegetarianinem, dyktował jakieś listy tego czego nie jada, a gdy dostał tofu zwykł zrobić awanturę!) ze szkolenia. Powodem była zbyt duża ilość opuszczonych zajęć. Owym wykluczeniem wykreślony kursant się nie przejmował. W końcu on nie na jakieś wykłady a na jedzenie przyszedł… bezczelnie dalej chodził… przywłaszczył sobie nawet laptopa jednego z uczestników z którym to nawet się kłócił. Miażdżącym chamstwem była kradzież obiadu trenera. Otworzył pudełko i oświadczył że zje ziemniaki i surówki a mięso i sos może zjeść – powiedział do trenera.  W końcu ochrona została poinformowana by nie wpuszczać intruza. Oj afera była nazajutrz gruba… nie obyło się bez policji…

Biedna menagera projektu… niestety najbardziej to ona ucierpiała na zamieszaniu gdyż leśny dziad nęka ją telefonami… jednak bardziej przykrą sprawą jest fakt że miejsce borowego dziada zająć mógł ktoś kto wykorzystał by szansę! W dodatku z pocałowaniem ręki.

      Na zakończenie usłyszałam mnóstwo miłych słów, życzeń… to ogromnie miłe… w sumie pierwszy raz się spotkałam by ludzie byli tak mili, fajni… zapamiętam ich jak najlepiej wiecznie uśmiechniętą Agnieszkę, Monikę sąsiadkę siedzącą obok, Witka z którym o filmach gadałam, Krysię tyle miłego od niej usłyszałam, Elżbietę – ułożoną, elegancką damę w każdym calu! Gosię kochaną! Olę – z nią się najbardziej zakumulowałam, Sławka – bardzo ciekawy mądry człowiek, no i Bożencię…sporo przegadałam także z nią na temat odżywiania!

Na koniec się dziewczęta postarały, przygotowały słodkości:

     Grupa zgrana, poznałam kilka osób, kontakty zostały… wybraliśmy się w kilka osób do knajpki, ot fotki które zrobiłam, naturalnie bez osób bo mogły by sobie nie życzyć.... z resztą ja fot nie lubię, wolę po drugiej stronie aparatu stać:

No i rozeszliśmy się, rozjechaliśmy każdy w swoją stronę...

 Mam nadzieje że sie jeszcze kiedyś spotkamy: Ola, Sylwia, Witek, Sławek, Monika, Krysia, Aga, Ela, Bożena, i Aga....

Mam też nadzieje że będę kiedyś na szkoleniu tego drugiego trenera... wiem że mógłby wiele nauczyć przekazać! - świetny, mega mądry człowiek, cieszę się że spotkałam tych ludzi na swojej drodze.
Pozdrawiam i ślicznie za wszystko dziękuję!