Apotemnofile

Chyba każdy z nas ceni sobie zdrowie; racjonalne odżywianie, aktywność fizyczna są dziś w modzie. Samodzielność teraz to podstawa. Życie osoby niepełnosprawnej jest trudne wprost proporcjonalnie do stopnia dysfunkcji… osoba poruszająca się na wózku bywa że napotyka przeszkody nie do pokonania… osobie która jest skazana na wózek ciężko się pogodzić z utratą samodzielności…

W stanie Utah mieszka Chloe Jennings White, zrobiła doktorat w Cambridge, jest chemiczką opracowuje leki przeciw psychotyczne i ma na swoim kącie jakieś dwa tuziny patentów.

Chloe miała wypadek na nartach, miała uszkodzony kręgosłup… dwa lata później miała kolejny wypadek samochodowy… w pracy pojawiła się na wózku inwalidzkim, otoczenie przyjęło są jako osobę niepełnosprawną. Jednak przez całe lata nie wiedzieli o tym że kobieta wiedzie podwójne życie.

Tak naprawdę wskutek wypadku zaczęła lekko utykać na jedną nogę. Skąd wiec wózek? Ortezy?!  Przecież ma sprawne obie nogi, ba! Nawet lubi piesze wielogodzinne wędrówki, uwielbia być pośród drzew które dają jej swego rodzaju ukojenie… jednak odczuwa dyskomfort gdy ludzie widzą że jest pełnosprawna.

źródło

Chloe cierpi na apotemnofilię: rzadkie zaburzenie neurologiczne prowadzącej do powstawania w mózgu wadliwej mapy ciała. „mój mózg informuje mnie że nie powinnam posługiwać się nogami. Mimo że mogę to robię (…) od dziecka czuję że nie powinnam korzystać ze swoich nóg. Nie wiedziałam że są ludzie podobni do mnie, i utrzymywałam to w tajemnicy bo wydawało mi się to dziwaczne. Dopiero krotko po pięćdziesiątce dowiedziałam się że są inni którzy czują się podobnie którzy czują że  powinni być paraplegikami. Poznałam też nazwę zaburzenia: apotemnofilia” – mówi Chloe.

Rozmowy przez Internet z osobami dotkniętymi apotemnofilią mówili że udawanie niepełnosprawnych przynosi im ulgę…

Chloe jeździ na wózku inwalidzkim, nosi ortezy… jak niegdyś jej ciocia…

Chloe męczy fakt bycia pełnosprawną osobą, dla tego marzy by podczas operacji lekarz uszkodził jej kręgosłup, nie zależy jej na utracie życia…jako że żaden medyk nie chce spełnić jej marzenia pozostaje jej jazda na wózku…

Pewien młody mężczyzna ma rodzinę, dzieci… jednak od dziecka mimo że z nogą wszystko fizycznie było dobrze jednak on czuł że jest ona mu obca. Podobnie jak Chloe ukrywał swoje myśli. Czuł się samotny odosobniony przez swój problem… jako nastolatek wpadł do studzienki, miał ranę którą usiłował zainfekować lecz mimo to nieskutecznie… noga się zagoiła.

Problem nie dawał mu spokoju pewnego dnia odmroził sobie nogę… podczas tej próby mógł stracić życie… gdy jego dziewczyna wróciła do domu wezwała karetkę… w szpitalu stan nogi mimo oczekiwań lekarzy nie poprawia się… gdy zaczęła stanowić zagrożenie dla życia medycy zdecydowali o amputacji gnijącej kończyny…

Gdy obudził się nie mógł uwierzyć że to o czym marzył ziściło się….lęk i przygnębienie znikły… mimo że jest niepełnosprawny korzysta z protezy…

      Ciężko jest pomóc takiej osobie dotkniętej tym rzadkim i niewiarygodnym zaburzeniem… gdyby wspomniany wyżej mężczyzna mógł przejść amputacje w szpitalu zapewne nei ryzykowałby życiem…

Chloe za bardzo chce żyć… dla tego marzy by uszkodzenie kręgosłupa miało miejsce w warunkach jak najbardziej bezpiecznych dla życia…

Temat niezwykle trudny i z punktu widzenia osoby nie zmagającej się z problemem ciężki do zrozumienia…