Profesor Zbigniew Izdebski mówi: "Polacy mają niską świadomość chorób przenoszonych droga płciową!"

Kiedyś było i zapewne w wielu domach są tematy tabu, sprawy o których sie nie rozmawia. Zamiatanie pod dywan nie jest dobrym sposobem gdyż zamiatanie spraw pod dywan nie sprawia że mamy czysto.... to co niewidoczne dalej jest i bywa że daje znać o sobie... 

Niestety nie inaczej jest ze sprawami seksu. Kiedyś rodzice nie wiedzieli jak mówić więc zwalali na szkołę szkoła mówiła żeby nie było ale czy wystarczająco dużo i zrozumiale? 

Owa dysfunkcja mająca korzenie w pruderii  owocowała ciążami. Kiedyś tutaj zamieszczałam filmik którego bohaterkami są młode Rosjanki, pacjentki pewnego oddziału szpitalnego w Sankt Petersburgu które zgłosiły się w celu przerwania ciąży. Nie zawsze to dziewczyny z domów patologicznych... przeciwnie: zdarzają się z dobrych domów które ze strachu wolą ukrywać prawdę... jedna z nich powiedziała rodzicom że nocuje u koleżanki... 

Dziś mimo trwających pseudo umoralniających dysput na temat zasadności prowadzenia w szkołach wychowania seksualnego, żywych spekulacji odnośnie ich zasadności.... mimo wszystko mam wrażenie że mówi sie więcej, sami rodzice - patrząc po blogach. Tak zdarza mi się zawitać na blogi parentingowe gdzie nie jednokrotnie spotkałam temat jak rozmawiać na odpowiednim poziomie, wyjaśniać dziecku pewne spawy.

Drugą sprawą jest że kiedyś był "trzepak" i starsi rocznikowo towarzysze. Dziś dostęp do wiedzy jest większy i to nie porównywalnie. Wszechobecny internet prawdę powie. Kampanie informacyjne... Jesteśmy bombardowani informacjami z wielu dziedzin wiemy coraz więcej, więc jak to się przekłada na praktykę? Wywiad z Profesorem Izdebskim znalazłam przypadkowo szperając w poszukiwaniu czegoś na bloga tematu innego.... no i znalazłam. W pewnym momencie pomyślałam że może nei warto poruszać tutaj tych spraw....efektem tego było leżenie tematu odłogiem. 

W pewnym momencie pomyślałam że temat może warto poruszyć. Wiem ze na pewno warto bo sprawa jest poważna.

Wracając do tematu najpierw coś o samym naukowcu:

"Profesor Zbigniew Waldemar Izdebski (ur. 1956 w Żarach) – polski pedagog i seksuolog, specjalista w zakresie poradnictwa rodzinnego, profesor nauk humanistycznych, wykładowca akademicki."źródło

kierownik Katedry Humanizacji Medycyny i Seksuologii, Uniwersytetu Zielonogórskiego oraz Katedry Biomedycznych Podstaw Rozwoju i Seksuologii Uniwersytetu Warszawskiego.klik

źródło grafiki

Jest autorem badań stanowiących część międzynarodowego projektu badawczego Światowej Organizacji Zdrowia Evaluation of National Programme of AIDS. Projekt jest realizowany w Polsce cyklicznie co cztery lata, począwszy od 1997. Badania dotyczą zachowań seksualnych Polaków, ich wiedzy i przekonań o HIV/AIDS, zachowań zdrowotnych. - cytuję za Wikipedią

Z opisu wnioskujemy że tematy niebezpieczeństw związanych związanych z intymną stroną życia człowieka są profesorowi dobrze znane i jest on autorytetem w dziedzinie badań nad zachowaniami które czasem ewoluują, na to wpływ ma jakość życia, specyfika czasów w których żyjemy wpływa na to dostęp do wiedzy oraz dobrodziejstw związanych z techniką: telefony, internet... dzięki któremu wiele wiemy więc co z podejściem do spraw seksu:

"Na pytanie: "Czy Polacy podejmują ryzykowne zachowania częściej teraz niż kilka lat temu?"

Profesor odpowiada:

- Jeżeli rozpatrywalibyśmy ryzykowne zachowania jako kontakty intymne w relacjach, które nie są stałe, w których nie znamy przeszłości partnera czy partnerki, nie znamy ich wcześniejszych doświadczeń seksualnych oraz ich statusu serologicznego, to możemy powiedzieć, że częściej. Również liczba przygodnych kontaktów wzrasta, chociaż należy powiedzieć, że generalnie sama aktywność seksualna Polaków na przestrzeni ostatnich 10 lat zmniejsza się. Patrząc na częstotliwość współżycia, Polacy nie są aż tak aktywni seksualnie, jak byli kiedyś, ale jednocześnie podejmują częściej ryzykowne zachowania seksualne. Najczęściej występują one w grupie ludzi młodych oraz w grupie mężczyzn mających kontakty seksualne z mężczyznami (MSM).

Według moich badań z 2017 roku pod tytułem „Seksualność Polaków”, w Polsce wzrasta zainteresowanie seksem oralnym – zadeklarowało to 65 proc. mężczyzn i 63 proc. kobiet. Natomiast w 2005 roku było odpowiednio 50 proc. mężczyzn i 35 proc. kobiet. Jeżeli popatrzymy na kwestię doświadczeń z seksem analnym, to także wyraźnie widać, że wzrasta liczba takich osób, ponieważ w 2005 roku mężczyzn mających takie doświadczenia było 16 proc. i 12 proc. kobiet, a obecnie jest 22 proc. mężczyzn oraz 20 proc. kobiet. Bez żadnych wątpliwości możemy powiedzieć, że seks analny bez prezerwatywy jest tą najgroźniejszą formą relacji seksualnych z punktu widzenia HIV.

Odnoszę wrażenie, że Polacy za bardzo oswoili się z tematyką związaną z HIV i w związku z tym odczuwają mniejszy lęk przed zakażeniem. Moje badanie z 2017 roku pokazuje, że tylko 5 proc. mężczyzn i 3 proc. kobiet przeżywa lęk przed zakażeniem się HIV. Z kolei w badaniach z 1997 roku, czy z 2001 roku to strach przed HIV i nieplanowaną ciążą były najczęściej wymienianymi lękami w relacjach seksualnych. Proszę zauważyć jak niepokojąco daleko znajduje się obecnie lęk przed HIV, a fakt, że mówi się o nim coraz mniej powoduje, że Polacy uważają, że ten problem ich nie dotyczy."

Widziałam kiedyś wywiad z ginekologiem który podczas wieloletniej praktyki rozmawiał z pacjentkami w kwestii antykoncepcji często uzyskiwał informacje od pań że mężczyźni często nie są zainteresowani tematem zabezpieczeń, często nie są w ogóle zainteresowani sprawami związanymi ze zdrowiem. Często to właśnie mężczyźni przenoszą choroby, nie leczą się uważając że nic im nie jest. Bywa że choroby które roznoszą mają postać u nich bezobjawową więc bagatelizują problem przenosząc cały problem i odpowiedzialność na kobiety. W dalszej części wyżej wspomnianego wywiadu profesor Izdebski mówi:

"- Każdy z nas wchodząc w relacje seksualne musi pamiętać, że odpowiada za zdrowie swoje, ale także zdrowie swojego partnera. Polacy nie boją się innych chorób, bo mają niską świadomość chorób przenoszonych drogą płciową. Prezerwatywa w 74 proc. jest używana jako metoda antykoncepcyjna. Obawa, że zakażę się chorobą przenoszoną drogą płciową, chorobą weneryczną, w grupie mężczyzn wynosi 5 proc., a wśród kobiet 2 proc.. To co jest największą trudnością w podejściu do spraw seksualnych, to jest zmęczenie i stres – tak uważa 21 proc. mężczyzn i 31 proc. kobiet, obawa przed niechcianą ciążą – 13 proc. mężczyzn i 26 proc. kobiet. Moja choroba i złe samopoczucie – 9 proc. mężczyzn i 16 proc. kobiet. Proszę zwrócić uwagę, że nigdy jeszcze w rankingu trudności zmęczenie czy stres, nie były tak wysoko. Zwróćmy uwagę na analizę stylu życia młodych ludzi pracujących w korporacjach, dobrze zarabiających, ale będących nieustannie pod wpływem wielkiego stresu w pracy i odreagowującego ten stres w czasie weekendu. To jest grupa ludzi podejmująca często bardzo ryzykowne zachowania.
Dążenie do zaspokajania swoich namiętności, popędów jest tak duże, że niekiedy stajemy się irracjonalni. Zakażeniu ulegają także osoby, które mają dużą świadomość istnienia problemu HIV, mają dużą wiedzę na ten temat, a mimo to podejmują ryzykowne zachowania. Obecnie znajdujemy się w trudniejszej sytuacji niż dekadę wcześniej. Dużo się zmieniło na korzyść w obszarze leczenia, ale to powoduje, że w grupie osób, które ryzykownie się zachowują, bywają osoby niezakażone, które mentalnie dają sobie przyzwolenie na to, że mogą się zakazić."

Ze słów profesora wnioskujemy że badać powinien sie każdy kto kiedykolwiek inicjacje seksualną podjął: "Tu nie chodzi o częstotliwość. Jeżeli ktoś podejmuje zachowanie seksualne i nie używa prezerwatywy lub nie wie z kim współżył, to oznacza, że podjął ryzykowne zachowanie."
Wchodząc w relacje z nową osobą nie znamy jej stanu zdrowia nie zobaczywszy wyników. Profesor wspomina o kampaniach społecznych nagłaśnianych testy i badania wykonywane są zbyt rzadko.
Profesor wnioskuje że osoby nie wykonujące badań i testów albo ignorują albo idealizują przeszłość seksualną partnera czy partnerki. Bywa że osoby którym proponuje sie wykonanie testu są oburzone gdyż wolą żyć w nieświadomości.

Problem ma oczywiście korzenie w dzieciństwie: bo sie o tych sprawach nie mówiło, i mimo zmian jakie zaszły w dalszym ciągu są domy i szkoły które nie mówią otwarcie o seksie i zagrożeniach. 

Problem może także leżeć w naszym ubogim języku który dysponuje w tej materii językiem medycznym albo wulgarnym. Jednak nie jest to jedyna bariera... często rodzice sami albo mają braki w wiedzy (sie domyślam skoro problem trwa z pokolenia na pokolenie), albo mają opory psychiczne. Tu Profesor Izdebski wskazuje by edukacji wymagać od szkoły. Konsekwentnie. Tak sobie myślę że jest to kolejny temat zastępczy który we właściwym momencie odgrzany może skutecznie odwrócić uwagę gawiedzi od tego co to sprytna władza chce przeforsować a o czym obywatel ma dowiedzieć sie post factum. Niestety wiele ludzi nie odróżnia mówienia o pewnych sprawach z rozbudzaniem niewłaściwego zainteresowania. Tak sobie myślę że czasem udzielenie odpowiednich informacji i zaspokojenie ciekawości może nie tyle stanowić skuteczną prewencje zapewniającą bezpieczeństwo co odwrócić uwagę od dalszego zgłębiania tematu często w przypadkowych miejscach oferujących szczątkowe lub nieprawdziwe informacje.

Warto rozmawiać z dziećmi ale także rozmawiać o rozmawianiu z rodzicami, jednak oni często wolą żyć w nieświadomości:

"Rodzice często wiedzą, że istnieje seksualność nastolatków, tylko nie dopuszczają do siebie myśli, że ich dziecko może być aktywne seksualnie. A moje badania pokazują, że do 15 roku życia współżyje już 16 proc. polskich nastolatków."

Najtrudniej jest zacząć więc warto zgodnie z radą profesora wykorzystać okazje: "Przykładowo: Polacy często oglądają seriale telewizyjne, w których m.in. podejmowana jest tematyka seksualności, zdrady, używania narkotyków, przemocy, orientacji seksualnej, zawiedzionej miłości, nieplanowanej ciąży itp. To wszystko są według mnie preteksty dla rodziców czy dziadków do tego, aby ten temat w domu poruszyć i zachęcić do wyrażenia poglądu przez innych domowników. Chodzi o to, żeby nie pytać wprost, czy dziecko doświadcza takich sytuacji, ale czy to, co pokazywane jest w serialu, bądź w reportażu może też je dotyczyć. Co ono o tym sądzi? Jeżeli nie będziemy rozmawiali z dziećmi o zagrożeniach, w tym istniejących w przestrzeni internetowej, to nie będziemy wiedzieli w jakim środowisku one żyją i na co są narażone."

Całość wywiadu klik

Warto podejmować rozmowy, wykonywać badania gdyż jak mówi pewna paremia prawnicza:

Et non facere, facere est. – powstrzymywanie się od działania jest także działaniem

a skutki owego braku działania bywają tragiczne. W gąszczu informacji nie warto zdawać się na przypadek a najważniejsze tematy mieć pod kontrolą. W dzisiejszych czasach mamy większy dostęp do wiedzy ale jest więcej zagrożeń. Wiele rzeczy mamy praktycznie na wyciągnięcie ręki dla tego warto wiedzieć, być ostrożnym by nie okazało się że jest zbyt późno....

Gdzie uzyskać pomoc? Badania można zrobić: anonimowo, bezpłatnie i bez skierowania więcej na ten temat oraz adresy punktów znajdziesz:

aids.gov.pl/pkd/
Forum Plus i Minus