Cza­sem człowiek sądzi, że uj­rzał już dno stud­ni ludzkiej głupo­ty, ale spo­tyka ko­goś, dzięki ko­mu do­wiaduję się, że ta stud­nia nie ma jed­nak dna. - Stephen King

Andrzej (w tamtą sobotę) postawił Liwii ultimatum, do soboty do jutra ma opuścić jego mieszkanie. Ja tam za specjalnie mu się nie dziwie. No nie oszukujmy się który facet trzymał by babę co by się darła na niego, umawiała się z innymi, całymi dniami przesiadywała po za domem? No który? Widziałam naprawdę ogromną wolę Andrzeja w kierunku pojednania, jednak Liwia obstaje przy swoim… to też decyzja że do soboty ma się wynieść. Córka Andrzeja powiedziała że kupi jej bilet powrotny. Liwia jednak chce część pieniędzy i ogólnego wkładu swojego zabrać.

Jakkolwiek smutna to sytuacja, chodź uważam, że źle nie trafiła, bo przecież mogła trafić na takiego co by owszem przyjął wszystko ładnie pięknie, wykorzystał seksualnie a jak znudzi się to wypad. Albo taki co to jak się tylko dowie to…. – ileż tragedii słyszeliśmy.

Liwia chce się wprowadzić do mnie. Obiecała płacić i w ogóle. Ale jak ja mam wynająć nie swoje mieszkanie? Czy w jakikolwiek sposób udostępnić je? Skomplikowane to wszystko.

Byłam u prawniczki i powiedziała żebym pod żadnym pozorem nie robiła tego, bo sama pod sobą robie dołek. A powinnam bardziej dbać o swoje interesy. Byłam w agencji pracy która wysyła do Holandii, było jedno stanowisko ale dla osoby z doświadczeniem na taśmie produkcyjnej. Heh… znowu nic. Chciała bym by moje problemy w końcu się skończyły, mam dość nędzy w której żyję, i wiecznego niedostatku. To jest jak jakieś przekleństwo. Zdałam sobie sprawę, że powinnam być bardziej wymagająca od ludzi, i konsekwentna. Po co utrzymywać kontakt z kimś kto nie jest tego wart? A skoro już podjęłam taką decyzje powinnam być konsekwentna. Jak to łatwo powiedzieć, mam w sobie tyle lęku i strachu, który mnie paraliżuje momentami, nie pozwala spać, więc snuje się dziwnie do telefonu zaufania i rozmawiam….z osobami nie do końca mądrzejszymi ode mnie. Ale jest jeden plus: mam komu powiedzieć, porozmawiać. Niestety, nie mam koleżanki do której mogła bym zadzwonić i pogadać. Alicja? – to nie koleżanka. Agnieszka – nie ma czasu nigdy by pogadać, chyba, że do niej pojadę, ale to za daleko jak dla mnie by tak jeździć… Sylwia… to przykre ale nie odbiera telefonów, bo je, bo dzwonek wyciszony… (bla bla bla – wykręty) był okres gdzie miałam numer zastrzeżony i wiecie co się okazało? Że odebrała i to bardzo szybko. Dziwne, bo jak zmieniłam by się pokazywał numer „koleżanka przestała odbierać”. (to nie było zamierzone w żaden sposób, po prostu pewnie dzwoniłam do kogoś z neta i nie chciałam by wydzwaniał, potem zapomniałam zmienić ustawienie). Była sytuacja, że prosiłam ją o rozmowę pilną poradę, w środa wysłałam eska. To dziać mi napisała o czymś zupełnie innym. Przykro mi. Ale wiem, że może czas być bardziej wymagającym w stosunku do innych. Oraz więcej konsekwencji.

Tak zwany „Leon zawodowiec” – „amant” poznany przez biuro matrymonialne który czasem potrafi po kilka razy dziennie do mnie wydzwaniać, mówić jaka ja jestem świetna koleżanka, opowiada mi o swoich doświadczeniach i przeżyciach (fascynacja panią prowadzącą biuro matrymonialne, zakup nowego filmu porno, wizyta w agencji towarzyskiej itp.). Powiedział mi, że jestem świetną koleżanką i cieszy się że mnie poznał. Potem zwierzył się że jego kolega ma 5.01.12 wesele i czy ja bym nie miała jakieś koleżanki dla niego? To było mega przykre. Nie wiem dlaczego tak mnie potraktował?