transseksualizm

Kiedyś transseksualista mylił mi się z transwestytą. Ale to było dawno temu, i jak mówią nie prawda. Kim jest transseksualista? Jest to osoba, która nie identyfikuje się ze swoją płcią anatomiczną. Pragnie wyglądać, żyć i zajmować miejsce w społeczeństwie właściwe dla przedstawiciela (ki?) płci którą jest w środku. Trafne określenie gdzieś słyszałam „mężczyzna uwięziony w ciele kobiety, kobieta uwięziona w ciele mężczyzny”. Taki stan u transseksualisty musi się utrzymywać co najmniej 2 lata. Transseksualizm figuruje w Międzynarodowej Statystycznej klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych pod numerem F64.0.

Frustracja spowodowana brakiem akceptacji rozbieżności pomiędzy psychiką a stanem ducha, może być przyczyną depresji a nawet myśli samobójczych.  Transseksualista potrafi być bardzo zaabsorbowany i podejmuje wszelkie działania zmierzające ku zmianie tego co widzi na to co czuje. Stan taki osoba może odczuwać już od wczesnego dzieciństwa (postać pierwotna) lub też nabyć go w wieku późniejszym (postać wtórna).

Transseksualizm występuje w kilku odmianach, w statystykach światowych u 1 na 30 tys. osób genetycznie płci męskiej i u 1 na 100 tys. osób genetycznie płci żeńskiej. W Polsce i w innych krajach Europy Środkowo-Wschodniej obserwuje się przewagę liczby kobiet (K/M) (4-7 razy więcej) nad liczbą mężczyzn (M/K) wyrażających dezaprobatę swej płci (w pozostałych regionach świata notuje się większą liczbę osób transseksualnych mężczyzn, wyższą średnio 3-4-krotnie).

klasyfikacja zaburzeń psychicznych Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego, wyróżnia następujące kryteria dla zaburzeń identyfikacji płciowej (dawniej transseksualizmu):

1)      Utrzymująca się silna identyfikacja z płcią przeciwną.

2)      Stały dyskomfort wynikający z bycia osobą danej płci lub poczucie, że własna rola płciowa jest nieodpowiednia. Zaburzeniu nie towarzyszy fizyczny stan interseksualizmu.

3)       Zaburzenie powoduje dyskomfort o znaczeniu klinicznym lub upośledzeniu w społecznym, zawodowym lub innym ważnym obszarze funkcjonowania.

Według Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób wyróżnia się następujące trzy kryteria:

1.    Pragnienie, aby żyć i być akceptowanym jako osobnik płci przeciwnej, zwykle z towarzyszącym pragnieniem, aby tak dostosować ciało poprzez zabiegi chirurgiczne i leczenie hormonalne, aby było zgodne z płcią odczuwaną, jak to tylko możliwe

2.    Tożsamość transseksualna powinna utrzymywać się stale, przynajmniej przez ostatnie 2 lata

3.    Nie może być przejawem innego zaburzenia psychicznego lub nieprawidłowości chromosomalnej

Mimo tego wszystkiego nie jestem sobie w stanie wyobrazić co czuje taka osoba dotknięta tym zaburzeniem, którego nawet przyczyny nie są do końca znane. Transseksualizm jest był i będzie, mimo, że temat jest tabu, a osoby nieakceptowane i spychane gdzieś na margines. Bo jak zaakceptować fakt, że do brat Edek jest Rozalią? Sam już widok brata jako kobiety, zwracania się nowym imieniem, traktowania przyprawia mnie o zawrót głowy. Słuchania          i oglądania tego co jest związane z przejściem na płeć odmienną.

Leczenie, to przede wszystkim terapia hormonalna, a potem operacja zmiany płci. Pierwsze zabiegi korygujące wykonano w Pradze i Berlinie, na początku XX w. (1912 r.), ale dopiero w latach pięćdziesiątych w Danii zaczęto przeprowadzać zabiegi połączone z leczeniem hormonalnym. Kazus Christine Jorgensen był pierwszym naukowo opisanym przypadkiem (1953 r.). W Polsce zabiegi były wykonywane począwszy od lat sześćdziesiątych, po raz pierwszy w 1963 r. w Szpitalu Kolejowym w Warszawie Międzylesiu (pacjentem był transseksualny mężczyzna). W 1983 r. wykonano pionierski w Polsce zabieg zmieniający biologiczną kobietę w mężczyznę. Dokonano go w Klinice Chirurgii Plastycznej w Łodzi.

Kiedyś widziałam znakomity film „transamerica” – o trans sensualiście, któremu przyszło zmierzyć się z przeszłością, mimo że wiele rzeczy, sytuacji było tak śmiesznych, ze wywoływało śmiech. Śmiech – dobrze, że nie dotyczy to mnie ani nikogo z moich bliskich. Miejsce w społeczeństwie transseksualisty  nie zależnie od kultury jest marginalizowane.  

Hidźra (hijra) – określenie osobnika trzeciej płci w kulturach Azji Południowej (na subkontynencie indyjskim). Występują pod innymi nazwami w Pendżabie jako khusra, khotti lub ćakka, w Tamil Nadu jako arawani. Wśród rdzennych mieszkańców Ameryki Północnej funkcjonują berdache, na Madagaskarze sekrata

źródło

Jeśli chcesz zgłębić temat bardziej:

http://www.crossdressing.pl/main.php?lv3_id=820&lv1_id=9&lv2_id=7&lang=pl

http://transfuzja.org/

http://www.transseksualizm.pl/portal.php

http://prawoprosto.pl/inne-dziedziny-prawa/ciekawostki-prawne/234-transseksualizm.html