Pierwsze spotkanie.

Poznałam gościa na portalu społecznościowym. Profil ubogi, ale może napisać w prywatnej wiadomości, no i napisał że mnie chętnie pozna, że mu się podobam, ma lat 38, wzrost 182, oczy niebieskie, sylwetka zwykła, brunet, wykształcenie wyższe, pracuję w instytucji samorządowej.

Na pytanie kogo szuka pisze: może właśnie Ciebie.

Dzieli nas jakieś 219 kilometrów, pewnie gdyby nie to spotkanie odbyło by się wcześniej. Jednak mimo iż wie że nie mam pracy stałej od jakiegoś czasu proponuje miejsce spotkania w mieście oddalonym od mojego jakieś 120 kilometrów. Pisałam że wolałabym bliżej mnie, zachęcałam. Napisał

„Witaj ! to będziesz miała okazję poznać i tak na przykład spotkamy się około 12 w południe przy dworcu pkp i idziemy do kawiarni parę metrów. To tylko kwestia ustalenia dnia i już spotkanie prawie umówione. Pozdrawia, buziaczki i miłego weekendu.”

Odpowiedziałam że nie znam miasta, wiec czułabym się nie komfortowo z obcym starszym od siebie mężczyznom w mieście którego nie znam. Amant odpisał:

Witaj ! nie ukrywam ,że jestem zdziwiony Twoim stanowiskiem ponieważ chcesz się spotkać w (...) a obawiasz się (...). Pisałem Ci ,że wysiadasz w (....) w centrum miasta i blisko stacji około 50 metrów jest fajna kawiarnia i godzina też odpowiednia , dlatego nie rozumiem w czym problem. Jednak skoro nie chcesz się spotkać to ja się mówi nic na siłę, widocznie tak ma być. Pozdrawiam i życzę Ci miłego dnia.

Zastanawiam się jakie jest zdanie moich odbiorców: w tej kwestii czy i jak daleko byś pojechał/a na takie spotkanie?

Zamilkłam. Uważam że muszę czuć się swobodnie na takim spotkaniu, podróże w tym celu odpadają przede wszystkim, z powodów finansowych, oraz prawdopodobieństwa wystawienia, nie udanej randki. A co jak wystawi? Albo okaże sie jak jeden z tych o których pisałam? Oczywiście on ponosi także ryzyko związane ze spotkaniem: jednak to jest facet, starszy ode mnie mający pracę, znający miasto. Ja uważam, że miejsce spotkania powinno być mi dobrze znane tym bardziej że to pierwsze spotkanie.