II część

W nocy śnił mi się słoik miodu:

źródło

Wracam po całym dniu, w drodze rozmawiając z koleżanką przez telefon: dziele się spostrzeżeniami… może to (i tu pada imię) nie… ona nie… lokalizujemy Urząd Pocztowy z którego został list wysłany. To nie mogła być ta sama osoba. Wątpię by (…) się specjalnie chciało wysyłać z innego Urzędu, odpada. Może ten… bo skąd mamy pewność że osoba pisząca list, właściciel numeru, prawa lokalowego to ta sama osoba? Ba! Czyje dane widnieją na kopercie? Skąd ta osoba mnie zna? Ma moje dane, pisze że nie zna…. Wszystko się kłóci!

Nie da rady! Albo ciekawość mnie zje bez reszty albo wezmę telefon. Zakończyłam rozmowę z koleżanką. Zastrzegłszy numer uprzednio: dzwonię.

Odbiera kobieta, pytam czy rozmawiam (podaję imię nazwisko nadawcy listu). Osoba radośnie cieszy się że wie kim jestem „serduszko”, „słoneczko” – cieszy się. Okazuje się że Pani w ogóle mnie nie zna. A ja jej… mimo to poufale zaprasza do mówienia na „Ty”.

Od Ty do Ty świnio jest jeden krok, więc nie zwracając jej uwagi na rażącą mnie formę, ja mimo wszystko kontynuowałam rozmowę zwracając się jak należy do obcej osoby: per Pani.

Okazało się że Pani ma mój adres ze Zboru do którego uczęszczałam lata temu… bardzo nie ładnie mnie potraktowano. Pamięta się, oj pamięta, a ja pamiętliwa jestem kim w istocie są…

By nie wdawać się w szczegóły przykład: pewnego pastora bardzo brzydko potraktowano bo  kazania się nie podobały (chyba?). Gdy duchowny znalazł inną społeczność nie wahali się prosić o pomoc. I tak kaznodzieja remontował chałupkę pod najem z którego zbór czerpał zyski, podczas gdy cała reszta raczyła się grilowanymi kiełbaskami i nie tylko. Słudzy Pana, pięknie chwalą za dobroć, radują się… są tacy dobrzy… a ja znam ich, od innej strony i niech im tam będzie.

Bulwersuje mnie: nigdy nie byłam członkiem zboru, przestałam chodzić bo towarzystwo mi nie odpowiadało, pogarda i roszczeniowe podejście oraz krytyka. Cóż jeśli nie byli w stanie zrozumieć (mimo iż wiedzieli) dla czego się spóźniam i to ich tak bolało, zamiast docenić że przyszłam jestem… podjęłam decyzję jak większość przede mną, stąd rotacja…

No tak, podjęłam decyzje i żyję, nie chwaląc Pana za jego dobroć. Staram się być dobrym człowiekiem – co często obracało się przeciwko mnie, mam uraz do „mających głębokie korzenie w Panu”. Moje prawo. Każdy ma swoje doświadczenia. Mimo wszystko ludzie powinni się szanować.

Idąc ulicą spowitą deszczową aurą: przechodnie skryci pod kapturami, parasolkami. Szły dwie starsze Panie, gdy mijały sie wolały trącić jedna drugą niż lekko przechylić parasolkę. Wystarczyłoby by jedna przechyliła przez ten moment, jednak nie! I to jest kura. Drą się z całych sił domagając praw, jednocześnie nie szanując innych. Po co?! Idzie środkiem ulicy, schodów, to problem mijającego a nie pępka świata, czy może frustrata, którego znaczenie i możliwości wyładowania frustracji ograniczają się do trącania innych, i zabierania ich przestrzeni?! Auta, psy, dzieci – normalne, nic nadzwyczajnego jednak dla frustrata narzędzie zwrócenia na siebie uwagi?!

Wróćmy do rozmowy telefonicznej: Pani opowiada mi o sobie, że obrazy maluje, o swoich znajomościach z prawnikami, lekarzami, policjantami, że pracowała w prokuraturze, na to ja pytam dlaczego zbór przetwarza moje dane osobowe?! Pani przeprasza jeśli sprawiła przykrość i kontynuując wywód tak przekonana że ja już jestem „swoja” tak się nakręciła że chciała mi już obraz malować. Zapytana o zdanie odpowiedziałam żeby robiła co uzna za stosowne, podziękowałam za rozmowę  i rozłączyłam się!

Bezczelność! W ogóle moja osoba, zdanie… nic tej ignorantki nie interesowało! Wszak Pan Jezus wszystko wybaczy więc można wszystko! A drugi człowiek?! Przecież to pieniądze, praca dla dobra społeczności… będzie i o swoich testamentach opowiadała zostawianych z wdzięczności na policji… nie rozumiem… a może ja nie chcę słyszeć o tym że Bóg mnie kocha?! Mam konstytucyjne prawo do swojego zdania, może baba uraża moje uczucia? Ale kogo to interesuje…

Nie byłam członkiem tej społeczności, nie przyjmowałam obowiązków, jako sąsiadka pastora no znali mój adres, przypadek. Jednak czy to jest jednoznaczne z moją chęcią kontaktu z tymi ludźmi?! Wszak adres znam. A korzystać nie zamierzam! Moje prawo!