„Dobrobyt to sposób życia i myślenia – nie tylko pieniądze lub rzeczy. Bieda to sposób życia i myślenia – nie tylko brak pieniędzy lub rzeczy” – Eric Butterworth

Podobno oszczędzać każdy może, jeden robi to lepiej…. inny trochę gorzej, ale przecież nie o to chodzi jak co komu wychodzi? Czasem jeden musi....

hej ale czy tu tak ogólnie nie chodzi o stosunek jaki mamy do pieniędzy? O nasze potrzeby.... które dyktują nam wybory jakich dokonujemy cyklicznie, bo oszczędzanie to wybór który najlepiej dokonać świadomie, by zyskać niezależność.

Jednym z czynników utrudniającym oszczędzanie jest negatywny stosunek do pieniędzy. Wiele mówi się o gromadzeniu środków, nawet o inwestowaniu, pomnażaniu jednak na co nam ta wiedza gdy głęboko tkwi negatywny stosunek do pieniądza?

U wielu osób zmagających się z problemem oszczędzania gdzieś tam głęboko w środku owocuje drzewo które wyrosło z zasianego w dzieciństwie ziarna, które zasiane zostało w dzieciństwie.

Typowe ograniczające przekonania i ich skutki:

„pieniądze są po to żeby je wydawać”  negatywnym skutkiem tego przekonania jest mniej lub bardziej świadome pozbywanie się pieniędzy, problemy  z ich przyjmowaniem, zarabianiem, oszczędzaniem i inwestowaniem. Więcej skorzystasz jeśli pomyślisz że bogaci się ten, kto gromadzi pieniądze a nie ten kto je wydaje.

„Pieniądze są przyczyną zła na tym świecie . pieniądze są złe i brudne” pozbywając się pieniędzy nie gromadzisz ich. Właśnie dzięki pieniądzom jesteś bardziej niezależna, są kluczem, narzędziem dzięki któremu można zrobić wiele dobrego”

"Pieniądze nie mają wymiaru duchowego. Być albo mieć. Pieniądze czynią człowieka próżnym, wygodnym, egoistycznym i niewrażliwym na biedę innych”. Takie myślenie to obwinianie pieniędzy za ałe zło. Niedostrzeganie, że zło jest wynikiem emocji, ambicji… czy innych uwarunkowań. W efekcie  osoba wyznająca to przekonanie nie ma ani pieniędzy ani realnego obrazu świata. Bo pieniądze to tylko narzędzie i to człowiek decyduje się nim posługuje.

„pieniądze  psują człowieka. Ludzie bogaci są anormalni. Dzieci z bogatych domów są rozpieszczone…" A ja uważam że bogaci ludzie też zasługują na szacunek. Większa zamożność często świadczy o większej mądrości, zaradności. Z pieniędzy można zrobić dobry użytek, potrafią dać poczucie bezpieczeństwa komfort finansowy to rzecz bezcenna, dzięki niej można lepiej planować przyszłość. Dzięki pieniądzom można także pomagać innym.

„pieniądze szczęścia nie dają” – stare i drażniące mnie głupie gadanie! To co? Nie mając pieniędzy jestem szczęśliwa?! Mam poczucie że osoba która wygłasza te teorie sama w nie nie wierzy.

Owo fałszywe przekonanie że pieniądze szczęścia nie dają prowadzi do tego że dana osoba w której świadomie lub podświadomie drzemie takie przekonanie nie będzie wykorzystywała okazji i szans do zarobienia pieniędzy, a także ta „prawda” będzie hamowała jej potencjał do zdobywania pieniędzy. Pieniądze pomagają szczęściu, dzięki nim możesz spełnić marzenie, możesz czuć się bezpiecznie i dzięki nim możesz planować co dalej.

„uczciwy człowiek nigdy się nie dorobi. W życiu trzeba kombinować, żeby do czegoś dojść. Pierwszy milion trzeba ukraść” czyli ktoś kto zdobywa pieniądze jest bezwzględny i cwany w walce o przetrwanie czyli zdobywaniu dóbr, które wiąże się z krzywdą innych. Myśląc w ten sposób nie możesz mieć chcąc być uczciwa. Brak szacunku do osób którym się lepiej powodzi separuje Cię od nich, a tym samym nie masz okazji by uczyć się od nich, bo jesteś przekonana o ich nieuczciwości. A czemu uczciwość i pieniądze nie mogą iść w parze?

„tylko ciężka praca wzbogaca. Łatwo przyszło, łatwo poszło. Przyjemność to przyjemność a praca to praca. ”brak szacunku i przywiązania należytej uwagi dla otrzymanych pieniędzy np. darowanych zarobionych w okolicznościach przyjemnych – nie okupionych wysiłkiem. A dlaczego nie można pracować z pasją? Kiedyś usłyszałam: „zacznij robić co lubisz a przestaniesz pracować” – te słowa powiedział mi zamożny młody człowiek. Zapewne kieruje się w życiu tą maksymą dzięki czemu jest szczęśliwy i zamożny.

„pieniędzy zawsze brakuje” – osoba która wyznaje to przekonanie boi się za każdym razem kiedy wydaje pieniądze automatycznie zaczyna obawiać się że zabraknie pieniędzy na coś ważnego. Wszystkiego sobie odmawia kupuje tylko niezbędne, najtańsze rzeczy często zaniedbując potrzeby na przykład estetyczne, ponieważ boi się że wyda za dużo , jest przekonana że mogłaby zmniejszyć wydatki. Każdy przypływ pieniędzy interpretuje jako chwilowy nic nieznaczący zastrzyk finansów. Ciągle myśli o wydatkach po kolei. Przecież można dorobić…. Posiadasz na pewno umiejętności za które ktoś chętnie zapłaci.

„Zajmowanie się finansami nie jest kobiece”. Funkcjonowanie od wypłaty do wypłaty może prowadzić do uzależniania się od osób które „zajmą się tym lepiej” przez co sama rezygnuje z kontroli ich poczynań, bo nie ma wiedzy i doświadczenia w zarządzaniu pieniędzmi. A przecież warto uczyć się gromadzenia środków, pomnażania ich dzięki temu zyskujesz komfort, bezpieczeństwo i niezależność. Warto zaufać samej sobie uczyć się i wdrożyć ważne aspekty zarządzania  osobistymi finansami. Dla tego warto polubić swoją pracę lub jeśli to nie możliwe poszukać lepszej, uwolnić się od tego co blokuje i ogranicza – może być to niskie poczucie wartości które karmi wewnętrznego krytyka mówiącego że nie zasługujesz na to co dobre.  Warto docenić swoją racę i wykorzystać swój potencjał by pomnażać i zdobywać pieniądze. Tyle ile chcesz i potrzebujesz. Ważne by dać sobie szanse na sukces w życiu.

Przekonania można zmienić , ograniczenia pokonać, na błędach się uczyć…wzorce można zmieniać…

Podczas pisania tego posta wspierałam się książką: „Od przemocy ekonomicznej do niezależności” które opracowała Małgorzata Bladowska Wrzodak. Warszawa 2012 rok.