Żuk

Do tej samej rzeki się nie wchodzi - głosi ludowa mądrość. W rzece płyną różne rzeczy. Ludzie zmieniają się rzadko. Zmiana jest owocem często trudnego doświadczenia; pracy nad sobą, potrzeby doświadczania czegoś innego gdyż stare które często jest tak raniące że gotowi jesteśmy wyjść po za swoją strefę komfortu i sięgnąć.... Nie jest lekko, nikt nie obiecywał... Sięgnąć w głąb,uderzyć się w piersi.... Stanąć w prawdzie o sobie ale też o innych. Nie łatwo wyjść po za schematy....tak często wygodne....starte czasem do bólu...najgorzej gdy nie ma ktoś szerokich horyzontów. Alkoholik związany jak pies zamknięty w pustym mieszkaniu śmierdzący(m) i przepalonym w którym wiecznie panuje bałagan.... Krąg toksycznych relacji... Samotność wśród ogromu pretensji, zawinionych i urojonych. oblepiona masą pytań nie zada jednego. Ne zastanowi się nad prawdziwą przyczyną: nie chce uświadomić sobie prawdy o tym dlaczego rzeczywistość wygląda tak a nie inaczej. Najłatwiej upatrywać winy w świecie zewnętrznym... zajmować się kimś byle nie sobą....dlaczego jestem samotny? Co daje Ci życie w roli ofiary? Dlaczego prowokujesz układając się w roli ofiary. Zgoda: choroba, rodzina, wypadek... rzeczy na które nie mamy wpływu. W tym miejscu przypomina mi się cytat: "Ważne jest nie to, co że mną zrobiono, lecz to co ja sam zrobiłem z tym, co że mną zrobiono" - Jean Paul Sartre. Początek pracy nad sobą bywa trudny.... potem jest/bywa fascynującą podróżą w głąb siebie.
Topiąc smutki samotnie czy w grupie robi to często w samotności... grupa jest ułudą... Przed wejściem w relację warto zrobić porządek z sobą a dokładniej z tym przed czym się ucieka... Zamiast obrażać innych,obwiniać, oczerniać często na siłę by choć przez chwilę zwrócić na siebie uwagę. Jakież to niskie... Gdy zephnięta na margines odzywa się do kogoś kogo nawet nie lubi....na bezrybiu i....