auto terapeutycznie...

Koleżanki? Owszem są, ale jak czegoś potrzebują albo jak mają ochotę.

Wydawało mi się, że zaprzyjaźniłam się z panią prowadzącą sklep. Może nie była to super wspaniała przyjaźń bratnich dusz, ale ktoś do kogo można się było odezwać. Trwało to kilka lat czasem ona coś dla mnie na co ja potrafiłam się odwdzięczyć. Zakończyło się ni z tego ni z owego… podejrzeniami, że ja ją podglądam, że ona jest do tyłu… nie wiem co jak dlaczego… po prostu nie rozumiem. Można powiedzieć delikatnie zamiast napadać z podniesionym tonem. Zwyczajnie mi przykro.

Sysia dobra koleżanka…? Jak miała chłopaka obcokrajowca to prawie mnie nie znała. Nie tylko jak mieszkała w UK czy Italii. Ale nawet tutaj on był jej całym światem. Pamiętam jak spotkałyśmy się na mieście on tylko się pojawił lepiła się do niego i dosłownie uciekając meldowała, że do restauracji idą na obiad. Zachowanie dziwne.  

Gdy sytuacja się odwróciła po latach potrafiłam ugościć obiadem „czym chata bogata”, to zjadła jeszcze ciastko a i na kolacje się została. Przychodziła z pustą ręką ewentualnie ogóry, albo dwa pączki. A jak była prośba by się dołożyła (impreza składkowa) to była oburzona. Nie pamiętała obiadów, ciasta? Widziałą tylko alkohol. Dlaczego przyjaźń i koleżeństwo mają się opierać jedynie na tym, że ja goszczę. A dlaczego nie mogę być goszczona?! Jeśli nie ma warunków w domu dlaczego nie zaprosi w inne miejsce? Jak miała tego włocha przyjeżdżali koledzy… mnie nie było, nie znała mnie.

Włoch pamiętam kulturalny potrafił porozmawiać, ale Sysia wolała z nim sam na sam.

Klaudyna… jej chłopaka poznałam jak im załatwiłam zlecenie. Jestem taka, że jak mogę to pomogę, załatwię i już. Ostatnio do mnie napisał, że fajnie miło by było się spotkać jak będą w Polsce. Tylko dlaczego on pisał a nie Klaudia? W końcu to moja koleżanka, a on jest jej chłopakiem…

Może wyjątkiem jest Eliza, z którą mam częsty kontakt wirtualnie. Rzadziej się spotykamy.

      Męczą mnie sąsiedzi: dlaczego nie potrafią zwrócić uwagi Robercikowi?! Jeśli mają coś do niego dlaczego z uporem maniaka mi zwracają uwagę. A i nawet potrafią awanturę zrobić. No tak moherowe małżeństwo czuje się silne, odważne to zwalnia ich z jakiejkolwiek kultury gdy spotkają kobietę. Nie mają dowodów, podstaw ale i tak się plują! Bo nie mają odwagi zwrócić uwagi osobie do której coś mają. Mówię, tłumaczę ale i tak jak krew w piach!

Kolejna sąsiadka często ma jakieś uwagi nie do mnie… zawsze proszę by je osobiście skierowała do właściwego adresata. Odpowiada, że niby nie może nigdy trafić…