Ahhhhh

Moje serduszko bije szybciej, a gdy słyszę dobiegajacy z telefonu fragment piosenki: "Walpurgisnacht" zespołu Faun emocje są jeszcze silniejsze. Ciągłe napięcie mieszające się z euforią sprawiło że zaczęłam szczególnie dbać o siebie:

- biorę dodatkowo magnez i witaminę B Complex. 

- częściej sięgam po kiszonki

- robię sobie relaksacje, medytacje - może nie tak często ale jednak.

Uwielbiam jego głos, gdy do mnie mówi, o czymkolwiek... zamykam oczy i jest mi tak dobrze, zwłaszcza gdy nocna cisza nadaje takiej tajemniczości, kocham te rozmowy nocne. Delektuje się tym co słyszę przez telefon: głos, oddech...Jednak największym szczęściem jest gdy sie przytulę, wiem że jest tak blisko. Piękna wolna istota która wybrała to samo co ja:) Pisząc to aż oczy mi sie mokre zrobiły. Niby nie ma co wybiegać w przyszłość ale mam bardzo śmiałe marzenie... by mimo upływu lat było cudownie, razem. Wiem, to naturalne że inaczej ale cudownie było by razem. Dzwoni po kilka razy dziennie a mnie to cieszy nieustannie, nie istotne że zwykle mówi to samo, ale wspaniale że jest. Cieszy mnie to. 

Coś mi mówi że nie ma ogromnego doświadczenia z płcią przeciwną. Obawiam sie że przez jakąś głupotę sie posypie. Czuję lęk że szybko sie wypali... Jeszcze zanim się osobiście poznaliśmy zauważyłam że kodeks Hamurabiego jest bliski jego naturze. To w relacji niestety nie jest pożądana wartość. Problem zauważyłam w takim wspieraniu... gdy coś sie niefajnego zadziewa czy przeżywam mam wrażenie że nie do końca wie jak sie zachować. Wczoraj miałam trudną chwilę... no cóż w pracy dalej przestój, ludzie ze mną sie kontaktują że umowy powypowiadane, on wie, część mu mówię. Ze spóźniającą sie wypłatą i niefajnymi emocjami które spowodowałyby dół ogromny.... ale jest ktoś bardzo ważny i zadzwoniłam do niego by po protu podziękować za to że pojawił się w moim życiu. Odwzajemnił podziękowania. To było takie miłe gdy na pożegnanie zaczęliśmy sobie dziękować... ahhh... to było piękne. Dziś jadę do firmy po moje buty, kubek... smutna chwila, mimo że umowy nie mam wypowiedzianej (jak inne osoby) formalnie ale nic nie wiadomo, a to już zaraz będzie miesiąc przerwy... szukam dalej pracy i jest to trudny dla mnie moment. On wie że wybieram się dziś do jego miasta, okazja by sie spotkać... rzuciłam luźną propozycje i okazało się że dopiero w piątek będzie miał auto. Co za problem podjechać, ale szanuję jego decyzje. Zrobiło mi się przykro, chyba to wyczuł i powiedział; "przed wczoraj sie widzieliśmy, jak pójdę do pracy będzie tak samo". Z tym że na chwilę obecną ma urlop, ale jego decyzja którą szanuję. Każda relacja jest inna ale momentami mam wrażenie że sie oddalamy, a może to będzie jak fale przypływu i odpływu.

Z jednej strony owa jego świeżość w kontaktach jest bardzo przyjemna gdy niby zwykły dotyk czy przytulenie wywołują reakcje, oczy są zwierciadłem duszy, źrenice powiększone, zmieniony na ciemniejszy kolor oczu mówi więcej niż tysiące słów....

Gdy w nocy rozmawiamy uwielbiam słuchać, zamieniam się w słuch i rozkoszuję się każdym jego słowem. Zrobiłam się bardziej oszczędna w słowach, tak bardzo pokochałam jego głos. To takie przyjemne że właśnie do mnie mówi, piękna wolna istota która wybiera kontakt właśnie ze mną. Znowu oczy mi się mokre zrobiły, uświadamiam sobie że bardzo mi zależy, ale wiem że on też pewne sprawy ma do zrobienia... Pamiętam jednak że nie jestem jego terapeutką, coachem i to on podejmuje decyzje. Ja od siebie tak bardzo staram sie nie wpływać na niego, za bardzo. Fajnie jak by nauczył sie gotować... to takie super gdy mężczyzna umie w kuchenne klimaty. Czasem trudno mi wchodzić w energię kobiecą częściowo udawać także nieporadną by wchodził we właściwą sobie energię. Chcę by w tej relacji było inaczej, pracuję nad sobą i pora wcielić w życie tak zwane nowe sposoby zachowania. Bywa ciężko, ale chcę by tym razem było inaczej, jak najfajniej. Oby jak najdłużej. 

Mam tyle emocji że chciałam tutaj wylać co mi na sercu i duszy leży. Miłego dzionka.