Nora.

 Wróciłam wczoraj to jest jakieś trzy godziny temu, z teatru. Podczas drogi po głowie krążyło mi pytanie: "kim jest tak naprawdę tytułowa: "Nora""?

Sztuka na podstawie dramatu norweskiego pisarza Henrika Johana Ibsena żyjącego 1828 - 1908 mimo upływu lat jest dalej aktualna, może mniej? Reżyser osadził akcje w amerykańskim domu z lat 50tych. Nora to żona, matka, pani domu którą stać na ładne ubrania, kosmetyki oraz przyjemności. Nora prezentuje sie pięknie, pakuje prezenty dla rodziny, szczebiocze uśmiechnięta gdy wraca mąż, jest szczęśliwa są buziaczki. Jednak dalej nie wiemy kim jest Nora jest matką? Dzieci słychać nie widać nie ma ich w dialogach zbyt często, za to jest temat pieniędzy i pewna tajemnica pomiędzy małżonkami. Nora jest kłamczynią, wyrachowaną oszustką a może kimś kto nie do końca wie jak pewne rzeczy działają, jak funkcjonuje świat. 

Po spektaklu miałam przyjemność uczestniczyć w spotkaniu na którym byli odtwórcy ról: Dorota Androsz (Nora), Grzegorz Gzyl (mąż Nory), Katarzyna Kaźmierczak (Pani Linde) Cezary Rybiński (mec. Krogstad). Były rozprawy o feminiźmie, o roli kobiet w społeczeństwie. W pewnym momencie związek małżeński Nory został nazwany toksycznym. Moim drugim pytaniem jest: w którym momencie związek Nory jest toksyczny? Rozumiem że kobieta mogła być ofiarą schematu pokoleniowego że trzeba dobrze wyjść za mąż, urodzić dzieci i ona w to weszła, została żoną, matką bo taki był wzorzec, mąż dawał pieniądze na przyjemności co prawda grymasił by była mniej rozrzutna ale nie zauważyłam by pani owego domu czegoś wybitnie brakowało, no może po za odpowiedzią na pytanie: "kim jestem i czego chcę". Nora jest trochę jak dziecko we mgle, ale poniekąd zaradna; ma tajemnicę i to ona może być polem do dyskusji. Gdy prawda wychodzi na jaw mąż wypowiada słowa których nie sposób cofnąć, których partnerka wybaczyć mu nie może i odchodzi. Małżonkowie siadają przy stole, z dialogu wnioskuję że jest to pierwsza i jedyna rozmowa dwóch dorosłych osób: mąż i żona. Nora mówi o schemacie o byciu najpierw własnością ojca a potem męża. Ślubny dowiadując się o decyzji żony próbuje walczyć powołuje sie na wartości, ale Nora oddaje obrączkę, klucze, odchodzi.

Myślę że mąż w jakis sposób kochał Norę dbając o jej potrzeby, fakt że był to element roli reprezentacyjnej ale ona dobrowolnie została żoną i matką. Polemizowałabym na ile świadomie weszła w schematyczne role. Pojawia sie temat poczucia szczęścia kobiet w tamtym okresie, z tego co słyszałam było ono definiowane jak to określono na spotkaniu poprzez "nowy toster" i że były to czasy gdzie kobiety faszerowało sie lekami. Teraz jest inaczej? Po pigułkę chodzą przedstawiciele obu płci, no ale to poboczny temat. Wróćmy do spektaklu: myślę że małżonkowie potrzebowali siebie nawzajem jedno i drugie, jestem zdania że zabrakło im dojrzałości i wiedzy jak być razem mówić o oczekiwaniach. Nora mówiła o pieniądzach i je dostawała, próbowała załatwiać pracę innym własnie u męża... Czego zabrakło? Nie rozmawiali o relacji o głębszych potrzebach. Dziś jesteśmy bardziej świadomi wiedzę mamy na wyciągnięcie ręki, można iść na terapię jeśli we dwoje nie można sie porozumieć mamy tyle narzędzi których oni nie mieli.

Bardzo sie cieszę że mogłam teatralnie zacząć rok 2023 co mam nadzieje dobrze wróży na kolejne miesiące. Co jest wyjątkowego? Otóż wczoraj wygrałam bilet do teatru, mam jeszcze bilet na :"Trojanki" więc jak dobrze pójdzie to trzy razy w teatrze i to w jednym miesiącu to mój rekord, oby sztuki były super. O "Trojankach" słyszałam że są super gra Dorota Kolak, Katarzyna Figura, Sylwia Góra Weber... już nie mogę sie doczekać bo sam teatr jest niezwykły w takim jeszcze nie byłam ale o tym później. Bardzo chciałabym zobaczyć spektakl: "Faust" z Mirosławem Baką w roli głównej, brakuje mi tam Sylwii Góry, szkoda że tam nie gra ale i tak bardzo chciałabym zobaczyć ten spektakl

Wiem że są tutaj miłośniczki czytania polecicie jakieś dzieło Henrika Ibsena?