Podsumowanie 2022 roku. Dużo zdjęć:)

  Siemka pomyślałam by podsumować rok 2022, fajnie mieć spisane co nieco, a po jakimś czasie można wrócić do wpisu i powspominać, poczytać. Nazbierało sie tego i owego z roku całego, zapraszam: 

1) Styczeń, praca, dom, klikanie na portalu randkowym, blog, instagram, proza życia doprawiana różnymi ludźmi z portalu. Pamiętam pana w którym wzbudziłam ogromne zaufanie, okazało się być na tyle ogromne że mogłoby przerosnąć wiele osób. Gościu inteligentny, za to pozbawiony empatii opowiadał mi o swoich traumach i tragediach życiowych, zwierzał mi się ze swojego życia, opowiadał o byłej która była alkoholiczką, o tym że mu dziecko zmarło, że został zgwałcony przez kobietę....płakał... Nie wiedziałam jak sie zachować. To było pierwsze i ostatnie spotkanie. Człowiek potrzebował się wygadać gdy wspominałam coś w stylu że mi zimno odpowiadał: "a mi nie jest zimno". Byłam głodna, postawiłam pizze, zjedliśmy na spółkę.  Próbował się ze mną kontaktować mimo pożegnań, kulturalnie życzyłam mu powodzenia, a on chyba nie zrozumiał, potem ignorowałam, co jakiś czas sie odzywał, zablokowałam. 

2) Luty dopadł mnie słynny patogen, co pokrzyżowało moje urodzinowe plany uzdrowiskowe. Urodziny były bardzo smutne: osłabienie, zakaz wychodzenia.....

3) Marzec, udało się pojechać do Buska Zdroju na rehabilitacje. Zabiegi, poczucie bycia zadbanym i zaopiekowanym jest bardzo miłe. Sporo sie popsuło bo jedzonko już nie takie fajne: brak szwedzkiego stołu na śniadanie, masażysta trafił mi się taki co mi nie podpasował. Ogólnie pobyt fajny, lumpex trafiłam rewelacyjny więc do domu przywiozłam ciuszków, miodków i.... wędlin dla mamy. Rodzicielka zadowolona z miodków i wędlin wspominała że zupełnie inne niż u nas. Śmiałam się z pewnego określenia, otóż babka na paszczetową mówiła "paszczetka". 

4) Kwiecień, udało mi się wyskoczyć do Karwii, niestety mimo że był plan na przyszły weekend to nie wypalił plan i był to ostatni mój pobyt w pensjonacie Rybitwa. Szkoda, ponoć Pani teraz tylko na sezon przyjmuje gości, a szkoda bo fajnie tak sie wyrwać i pobyć w ciszy jaką daje miejscowość wypoczynkowa po za sezonem. W kwietniu też przeszłam zapalenie krtani, koszmar jak męczący potrafi być kaszel. 

5) Maj z pracą zaczynało sie robić "kwaśno" obcinanie godzin, ale jeszcze przestoje czyli dni wolnego bezpłatnego.... 

Udało mi sie na szczęście uskutecznić wypad do Torunia: tak to samo miejsce noclegowe, odwiedzenie ulubionych herbaciarni... kocham te miejsca, smaki i mam nadzieje że jeszcze odwiedzę miasto piernika i Kopernika. Bardzo chciałabym zobaczyć jakiś fajny spektakl w teatrze dramatycznym, ilekroć byłam w Toruniu to albo nic nie grali albo było coś co nie rezonowało z moim gustem... 

Powrót do pracy był dość przykrym doświadczeniem gdyż okazało się że są znaczące różnice w pojęciu własności: to znaczy że co w kuchni to wspólne. Koleżance nawet obiad ktoś ukradł bo wszystko wspólne: jedzenie, sztuće... tak trzeba było mieć swoje sztuće, jedzenie herbatę wszystko przy sobie to było uciążliwe, gdyż chwila nieuwagi i trzeba było dokupić sobie nową łyżeczkę. 

6) Czerwiec praca, pyszne owoce, przyjemna klimatyzacja i informacja pod koniec zmiany że kolejny przestój się szykuje, szału idzie dostać ludzie wkurzeni....bo ileż można tego wolnego przymusowego bezpłatnego...

7) Dokładnie 10 lipca poznałam T <3 i niestety do teraz całkiem mi nie przeszło: telefoniczne rozmowy, jego głos.... cudowny, spotkania... jeszcze nigdy tak sie nie czułam przy żadnej osobie... niesamowite jaką chemię potrafi wywołać drugi człowiek. 

Pewnych rzeczy widzieć nie chciałam ale mimo to za dużo siedzenia w podcastach i innych materiałach by ignorować te lampy czerwone, ba! Tu nawet syreny wyły... owszem były fajne chwile, myślałam głowiłam się co robić, ktoś mądry mi powiedział: "mimo wielu szczerych chęci bata z gówna nie ukręcisz". Szukałam wsparcia bo z jednej strony było fajnie ale z drugiej strony nie chciałam wchodzić w toksyczną relacje, dzieliłam się tu na blogu swoimi odczuciami i bardzo dziękuję za wsparcie <3

Z T <3 przeżyłam miłe chwile, było momentami naprawdę fajnie...euforycznie...

Rozsadzała mnie energia, chodziłam na spacerki, szukałam pracy...

Byłam w teatrze

8) Sierpień to miesiąc strat, a może zysków? T <3 nie krył szczególnie że ma problem z kontrolowaniem picia alkoholu, mówił że każde jego sięgniecie po alkohol kończy się kacem. Nie liczył się ze mną z moimi potrzebami, uczuciami. Pokrywały się moje obawy się z rzeczywistością... miałam wrażenie że dla niego kobieta to punkt usługowy, no bo jak to nazwać: spotkanie tylko jak on chciał, a jak ja sie chciałam spotkać to mu sie auto psuło, za każdym razem. Poprosiłam by mówił do mnie po imieniu, miał problem z tym, dzwonić to tylko on dzwonił, długość rozmów kontrolował tak tak... długo na tyle ile chciał ani krócej ani dłużej. Podejrzewam że może miał kobietę i dziecko.... jak spotkanie to w niedziele po wizycie u babci, dziwne że nie chciał/nie mógł sie spotkać w tygodniu... nawet jak miał urlop. Telefony po kilka razy dziennie i ciągłe narzekanie na wszystko a to że nie może doczekać sie urlopu, a pod jego koniec narzekał że brakuje mu pracy i chyba wybierze sie w odwiedziny do swojego zakładu pracy, bolało że nie chce sie ze mną zobaczyć nawet raz dodatkowo, a jak go zaprosiłam, wybrał termin spotkania w tygodniu to...odwołał bo auto w naprawie, no i pytanie: "sprawiłem ci przykrość", gula w gardle nie pozwoliła zapytać czy miał na celu mnie zranić. To perfidne odwołanie spotkania na którym mi zależało przelało czarę mojej goryczy. Łez nie pokazałam by nie dać satysfakcji, plan zrealizowałam sama jakby nigdy nic zdałam mu relacje z tego, udawałam że nic sie nie stało. Cierpiałam zbierałam się szukałam wsparcia i pewnego dnia jak zadzwonił narzekając na skutki chlania i pytaniem: "to co przyjechać do ciebie?". Zakończenie znajomości planowałam, przygotowywałam sie do tego jak zrobić to z klasą mimo emocji bo zależało mi bardzo ale jest część tego o co ja mogę zadbać i pole jego tu nie było żadnej nadziei. Zakończyłam znajomość, próbował pyskować a ja życzyłam mu znalezienia relacji która da mu szczęście, pożegnałam się i rozłączyłam. Jak ja z wyprzedzeniem proponowałam spotkanie, mówiłam że zapłacę za wstęp to on jeszcze zapytał co po tym (czyżby oceniał co jeszcze postawię?), a jak on sie chciał spotkać to jaką miał propozycje czyżby sex w krzakach czy aucie? Dlaczego mam wąchać gościa który przesadził z piciem? Żal mam do pani psycholog która skrytykowała mnie gdyż jej zdaniem: "ta relacja dobrze rokowała", szkoda że zapomniałam zapytać na co? 

Dzień później dostałam wypowiedzenie z pracy bo brak zleceń klient sie wycofał, cóż.... 

Sierpień był przykrym miesiącem bo sunia z którą chodzę na spacery pociągnęła mnie i spadłam ze schodów, na szczęście zęby całe i nic sobie nie złamałam ale blizny mam do dziś,mam nadzieje że zejdą.

9) Dostałam pracę, szkolenia pokazały mi jednak że nie jest to miejsce dla mnie. Pani szkoleniowiec przemiła dziewczyna pytała jak może mi pomóc co może zrobić bym została ale ja nie czułam że tam jest moje miejsce. Potem dowiedziałam się że więcej osób odeszło stamtąd...

Właśnie przy gorącej czekoladzie w Cafe Kultura postanowiłyśmy z Moniką że 3 grudnia będzie spotkanie, były ustalenia i zaczęły się plany, przygotowania... 

Dostałam kolejną pracę...

10) Październik, praca nowa i żal związany z zamknięciem Baru Przystań, toteż starałam sie jak najczęściej odwiedzać ukochany lokal. 

11) Nowa koleżanka w pracy ciśnienie mi podniosła, niemiła sytuacja. Pracę straciłam, a może to i lepiej bo praca tylko na nocki nie jest łatwa, potem przyzwyczajanie sie do funkcjonowania w dzień, sprawa z jedzeniem to nei są proste tematy, przynajmniej dla mnie. 

Kupiłam sobie bransoletkę, taka cudna srebrna:) 

12) Spotkanie w Sopocie 3grudnia. 

Dziewczyny zadowolone (w znacznej większości, Monice współczuję bycia oblaną czekoladą, potem prania ubrań....współczuję).

Udało się zebrać karmę, zabawki i smaczki dla psów.

Waga paczki wysłanej do Stowarzyszenia Podaj Łapę Bullom. 

Udało sie przelać 300 złotych dla stowarzyszenia,oraz fanty na bazarek gdzie będą mogły zosatć spieniężone a pozyskane środki trafią na pomoc psom:) 

W świeta dopadł mnie dołek i tęsknota za t <3. Pojawił sie pewien plan ale o tym innym razem

Najczęściej odwiedzanym postem, opublikowanym w 2022 roku był:

19 sposobów radzenia sobie po rozstaniu. + bla bla bla.

Rok 2022 miał swoje cienie i blaski, mam nadzieje że 2023 rok będzie lepszy od poprzednika