Jak to mieszkanie 60m2 przeszło mi koło nosa;)

Pojęcia nie mam co mnie podkusiło… weszłam na portal społecznościowy i klikałam z ludźmi, gadałam też z jednym gościem… potem decyzja o spotkaniu, wymiana numerów, i rozmowa przeniosła się na telefon. Kolo lat 40 – starszy ode mnie… no ale pogadać zawsze można.

Umówiliśmy się konkretnie, miejsce czas.. godzina 12... gadaliśmy ponad godzinę.

Dzień spotkania: coś wspomniał że się nie wyspał, że się nie najlepiej czuje…w końcu wyszło że się nie zobaczymy… potem chciał przełożyć na następny dzień albo za dwa dni, ja na to że nie gwarantuję, że będę miała czas na spotkanie bo mam też swoje sprawy...był zdumiony. W ciągu dnia gadaliśmy dość długo… coś mówił bym do niego przyjechała, ostatecznie się nie zgodziłam. Czyżby tylko facet mógł być zajęty, mieć swoje sprawy, życie, a kobieta tylko czeka drżąca...
W rozmowie wyszło też że miewa kaca – czyli pije… mieszka sam, ponoć pracuje, ok.

Przysłał mi sms:

„A zresztą może masz racje że nie chcesz się ze mną spotkać, bo ja też raczej nie powodzeniaJ”

I za chwilę drugi:

„No ale żałuj mam tu dwa duże pokoje ponad 60m2 to nawet byś ze mną spać nie musiała bo nawet sam wolę no ale twoja była decyzja a jak byśmy się dogadali to miałabyś mieszkanie jakbym umarł xD”

Desperat? Czy jak? Nie ogarniam… a może to ja dziwna, że nie chciałam na te jego włości zawitać?