Jak to jest z zapraszaniem gości? Czy możecie kogoś zaprosić? Do mnie nigdy nikt nie mógł przyjść... wstydziłam się wyzwisk, awantur, prania brudów rodzinnych...
Mama strasznie wyzywała na mojego zmarłego partnera zanim zamieszkaliśmy razem. Potem zapraszała na obiady, ja nie chciałam. Miała pretensje.
Do mojej mamy przychodzą co prawda rzadko goście, głośno gadają... czasem jest mi przykro gdy mnie obgaduje... Ostatnio do późna siedział jakiś facet w kuchni, krępowałam się... w końcu sam się zwinął...
Dziś odwiedził mnie kolega. Siostra najmłodsza zrobiła awanturę,że bez zaproszenia przyszli, że z nikim nie uzgadniałam i że ona jest u siebie. Problem w tym że ja też jestem u siebie...
Moja mama zrobiła awanturę że nie życzy sobie by do mnie ktokolwiek przychodził.
Niby ma prawo do prywatności... a co z moimi prawami?! Dodam, ze część nieruchomości zapisał mi dziadek. To mam jakieś prawa? Bo zdaniem mamy płacić mają wszyscy, nawet nie mieszkający tutaj. Prawa ma ona... Ona jako właścicielka...
Ciężkie życie masz z tą rodziną;) ja bym uciekała jak najdalej. U mnie nigdy nie było problemów z zapraszaniem gości. Zawsze sporo osób do mnie przychodziło;)
OdpowiedzUsuńi uciekam...
UsuńOoo tak, najlepsze jest tarzanie! :D
OdpowiedzUsuńEch. Przynajmniej w lesie z Rodo możesz trochę odpocząć od tej psychicznej presji...
Staram się unikać kontaktu z nimi jak to tylko możliwe...
UsuńMowi sie, ze z rodzina to najlepiej na zdjeciu i do tego z boku zeby dalo die obciac, ale u Ciebie to chyba nawet zdjecie by nie wyszlo...
OdpowiedzUsuńNie rozumiem takiego zachowania szczegolnie mlodszej siostry...
Ja w ogóle nie rozumiem tej rodziny.
UsuńJa to widze nieco inaczej, choc nadal trudno mi zrozumiec takie zachowanie w rodzinie. Gdyby ktorejs z moich corek powinela sie noga, drzwi u nas stoja zawsze otworem, choc miejsca jest niewiele i byloby niewygodnie mieszkac. Jednak zadna nie bylaby "u siebie", tylko u nas. Musialyby sie one dostosowac do panujacych tu warunkow, a nie odwrotnie. U siebie byly mieszkajac poza domem, teraz bylyby na prawach goscia.
OdpowiedzUsuńJeśli część nieruchomości jest na nią zapisana, to ona jest u siebie. Ma tylko mały problem w wyegzekwowaniu tego. Ja w takim wypadku, gdyby życie pod jednym dachem stało się nieznośne, zażądałabym spłaty swojej części domu i już by mnie nie było.
UsuńWidzę że u Ciebie Aniu jest sytuacja inna. Inny także kraj. Już mój dziadek mówił że ona jest zła...
UsuńZgadza się! Jestem u siebie nie u niej. Ale Ania wie swoje. A moja mama też Ania...
UsuńTo nie od kraju zalezy, Filizanko, tylko od stosunkow w rodzinie. Gdyby mnie np. w malzenstwie nie wyszlo, zawsze moglabym wrocic do rodzicow, nawet z dziecmi. Podobnie jest miedzy moimi corkami a mna. One zreszta tez sa ze soba bardzo zzyte. Kloca sie, jak to siostry, ale jedna za druga zycie by oddala. Czesto robia cos razem, gdzies razem bywaja, a ja bardzo sie ciesze, ze jest miedzy nimi tak silna wiez.
UsuńTo dobrze.
Usuń@Czerwona filiżanko jeśli jest tak jak piszesz dlaczego do tej pory nie zadbałaś, aby dla własnego dobra zerwać z nią kontakty i uniezależnić się zupełnie? Tzn. nie pojechać sobie gdzieś i komuś innemu siedzieć na głowie (bo tak mam wrażenie wyglądał związek), tylko mieć coś własnego.
OdpowiedzUsuńMieszkałam przez lata osobno. Stan obecny jest przejściowy. Nie zgadzam się, że siedzę jej na głowie.
UsuńNie pisałam o tym, że siedzisz mamie na głowie, tylko, że wygląda jakby taki był twój poprzedni związek. Ogólnie jest tak, że jeśli związek jest równy to coś się z niego wynosi, człowiek nigdy nie zostaje z niczym. A trochę to tak wygląda jakbyś właśnie została, co może być tylko moim subiektywnym odbiorem twojej relacji.
UsuńPrzyjmuję twój punkt widzenia i jako zboczeniec zawodowy mogę jedynie powiedzieć, że przydałaby się tu terapia systemowa. Oczywiście nie sądzę, aby mama się na to zgodziła, bo wg niej wszystko jest ok poza tym, że jesteś nieudaną córką. Ktoś tam ci doradzał, żebyś z mamą rozmawiała, ale ja przypuszczam, że takich rozmów było wiele i że każda z was wchodziła w nich w ustaloną już dawno rolę. Niestety, mit matki-polki ci nie pomaga. Twoim obowiązkiem jest zatroszczyć się o siebie i swoje sprawy z lepszym skutkiem niż poprzednim razem. Trzymam kciuki :).
Moja mama chętnie by poszła na terapię, tylko jak słusznie zauważyłaś to ze mną jest problem. A zadaniem terapeuty jest zmiana mojej osoby. Jeśli specjalista tylko przyzna mi racje, która nie będzie wygodna dla niej wówczas zaczną się bluzgi na niego i w ogóle (za plecami jak mama będzie w domu) złość i frustracja.
UsuńTak zwanym osobom z normalnych rodzin widocznie wystarcza rozmowa, mają ustalony model zachowań i z praktyki wiedzą że to dobry sposób. Zgadza się ale nie każdy funkcjonuje w ten sposób. Tutaj nawet arbiter nie da rady, bo mama sie nie zmieni. Wiem że muszę przestać oczekiwać od niej i dbać o swoje sprawy. Muszę dbać o siebie i swoje sprawy. Nauczyłam się też inaczej rozmawiać z mamą. Obecnie na przykład mogę sama wyprać swoje rzeczy, mogę sama zrobić sobie obiad bez awantury że spalę dom... Lata gdzie mieszkałam bez mamy pozwoliły mi nabrać nieco dystansu... chodziłam na grupę DDA, rozmawiałam z ludźmi, czytałam literaturę.
Cieszy mnie to, co piszesz. Tzn. nie to, że jest jak jest, tylko że masz świadomość jak jest. A właśnie miała zagadać, gdzie jest w tym tata. Nie do końca mam przekonanie, że DDA jako zwarta grupa istnieje (tzn. że tych osób dotyczą twarde cechy wspólne), ale dobrze, że coś robiłaś i robisz. Masz rację, że w pewnym momencie zaprzestanie oczekiwań jest dobre, przede wszystkim dla ciebie. W terapii systemowej współczesnej nie terapizuje się jednostki, ale całą rodzinę, więc jeśli twoja mama nie jest w stanie zmierzyć się z własną nieudolnością zarządzania rodziną, nie będzie z niej zadowolona.
UsuńPewnie słyszałaś o pierwszym pozwie o złe dzieciństwo. Niestety jest tak, że rodzina to podstawowe źródła patologizacji życia jednostki - nie zawsze, ale w większości. Czasem po prostu leczy tylko fizyczna i psychiczna (trudniejsza) separacja. I osobom, które miały jako takie dzieciństwo, z przeszkodami (kto nie ma przeszkód), ale normalne, nie będą sobie umiały wyobrazić przez co naprawdę przechodzisz i o co chodzi.
To prawda... kiedyś pisałam o filmie "misiaczek", oglądałam go z osobą która wychowała się w rodzinie normalniejszej. Ten sam film, dwa spojrzenia...
UsuńTata nie żyje. był całkowicie podporządkowany żonie. Długo był sam późno się ożenił, został ojcem...
Tak słyszałam o ty pozwie miałam coś pisać ale zrezygnowałam.
JA bym na twoim miejscu wyjechała , albo można zawalczyc jeszcz e w sądzie ( jeśli twój dziadek coś ci tam przepisał ).... Nie wiem jak sprawda dokładnie wygląda
OdpowiedzUsuńI tu masz racje: nie wiesz do końca jak sprawa wygląda. ŁAtwo być mądrym z drugiej strony monitora...
UsuńNie ma to jak Rodo :-)
OdpowiedzUsuńSympatyczny psiak i nic nie chce od Ciebie :-)))
aktualnie nic... śpi;) kochane zwierze!
UsuńKochany Rodo :)
OdpowiedzUsuńwidzę ciężka sytuacja :(
Rodo był naprawdę szczęśliwy!
UsuńKochana ile ty masz lat co ?? Bo nie mogę pojąć Twojego stanowiska we własnym życiu. No nie mogę .
OdpowiedzUsuńMasz swoje zdanie, i masz do tego prawo.
Usuńcoraz mniej z tego wszystkiego rozumiem i w związku z tym zupełnie nie wiem co ci napisać.
OdpowiedzUsuńrozumiem.
Usuń