interviews, job interviews.... - kilka historyjek...

O pracodawcach powstało wiele tekstów zarówno teatralnych jak i kabaretowych. Czy to nam sie podoba czy nie są częścią naszego życia. No chyba że sami jesteśmy pracodawcami albo należymy do szczególnej grupy których temat nie dotyczy.
Mnie po raz kolejny w życiu przyszło rozsyłać dokumenty aplikacyjne. Dość szybko odezwały sie telefony, a co z tego wyszło, zapraszam do dalszej części. Było emocjonująco.



Pierwszy zadzwonił Pan który część rozmowy łaskaw był uskutecznić telefonicznie. Jak najbardziej uważam że jest to na plus i chwalić sie powinno takie zachowanie gdyż oznacza poszanowanie zasobów drugiej strony. Czas na przygotowanie, dojazd no i koszta z tym związane. Widać bardzie sie Panu spodobałam więc wyraził chęć bym przyjechała do kancelarii na rozmowę. Zapytał o orzeczenie o niepełnosprawności. Jako że dokument zawiera dane, rozsądnie nie przesyłać go na prawo i lewo, tym bardziej że nie podpisujemy umowy jeszcze. Pan chciał żebym przesłała mu skan. Zapytałam czy możliwe jest bym na rozmowie okazała orzeczenie.... Pan był uparty. Przesłałam dokument z zamazanymi danymi....
Rozmowa trwałą godzinę Pan zadawał mi zadania matematyczne, opowiadał rozmaite historie, oh co tam sie działo.... Pan zainteresowany, ale czy ja to nie wiem. Wyszłam zakręcona jak słoik na zimę. Pan wie wszystko lepiej i janlepiej, Pan pięknie mówił o empatii jako mądrości a jednocześnie nawet nie zapytał czy napiję się wody... za to wysłuchałam jaki to on dobry i jakim to ludziom dał szansę, nie oszczędził sobie opisów drastycznych których to nie każdy byłby ciekaw zwłaszcza na rozmowie... takim ludziom dał szansę, wyszkolił a dziś to ma dobrych pracowników.... wywnioskowałam że rotacja nie mała jest.... najważniejsza punktualność i wyniki. Wyniki są jak sie robi tak jak szef chce no i tak minęła godzina. Wyszłam zakręcona jak słoik na zimę, zmęczona i wyczerpana.... nie wiem czy czułabym się tam dobrze....

Wsiadając do pociągu zauważyłam że po raz kolejny próbuje sie ktoś do mnie dodzwonić. Oddzwaniam.... kolejne zaproszenie. Szkoła Podstawowa zaprasza mnie na rozmowę kwalifikacyjną na 10.30 na jutro. SMSa młoda dziewczyna ani maila nie mogła mi wysłać bo... "komputer zamknęła". Adres dałam radę zapisać na bilecie.... nie łatwo było ale sie udało.
Biała koszula, czarne spodnie, torebka elegancka. Czarne buty balerinki bo wygodne i nadające się. Szpilki czy obcasy to raczej nie do "biegania", zwłaszcza że tego dnia czekały mnie dwa spotkania.
W pociągu gdy jechałam na rozmowę do szkoły, dostałam telefon. Pani w sprawie pracy, obiecałam że oddzwonię za pół godziny (to jest jak będę szła do szkoły). Zgodnie z obietnicą oddzwoniłam, rozmówczyni bardzo zainteresowana mną podała mi szczegóły że na początek umowa zlecenie, że tyle a tyle że na tym polega praca i czy warunki mi odpowiadają. Fajnie że szanuje czas i nie każe jeździć bo jak sie okazało to mega daleko ode mnie, z przesiadkami.... Pani zaproponowała że jakby sie cokolwiek zmieniło to żebym oddzwoniła. Fajnie i miło, ale w tej firmie musi być rotacja spora.... tak wyczułam.
      Do szkoły dotarłam przed umówioną godziną, nie lubię sie spóźniać. Starsza Pani mnie wpuściła, przywitałam się dołączyła do nas młodziutka dziewczyna nie wiem ileż mogła mieć lat ale zachowywała się jak uczennica, głos, zachowanie bardzo niepewnej niedoświadczonej osoby i napewno nie na stanowisku.... ale o tym za chwilę, bo troszku wyprzedziłam. Dziewczyna ani ręki nie raczyła podać ani sie przywitać.... Wcześniej urodzona Pani krzyknęła do jakiejś Ani i wskazała gabinet.
W środku siedziała kobieta ubrana dość niechlujnie.... fioletowa bluzka na ramiączkach, włosy....brak komentarza, makijaż nieświeży.... ani ubrać sie kobiecie nie chciało ani gadać. Zapytała czy gdzieś teraz pracuję, gdyby zadała sobie odrobinę trudu i spojrzała w cv to by wiedziała, a może z braku laku żeby coś powiedzieć... przedstawiono mi, a właściwie "Pani Kadrowa" wyjawiła mi warunki finansowe (najniższa krajowa). Dostałam kartkę do przeczytania, w treści było to co powinno sie znajdować w ogłoszeniu. Na przeczytaniu kartki się skończyło jakże "profesjonalne interview".
Dostałam informacje że jak Pani dyrektor wróci z urlopu to będzie zapraszała na rozmowy kwalifikacyjne....

Godzina w pociągu to mało przyjemny czas, zwłaszcza między jedna a drugą rozmową. Ta rozmowa mimo że koszmarnie daleko była najmilsza, sympatyczna Pani opowiedziała o obowiązkach o funkcjonowaniu hotelu, zadała pytania dotyczące doświadczenia. Zapowiadało sie dobrze jednak wizje na wakat tam nie są takie jakbym chciała. Moje orzeczenie o niepełnosprawności okazało się przeszkodą gdyż jako osoba niepełnosprawna mogę pracować maksymalnie 8 godzin dziennie i nie więcej jak 40 tygodniowo, no a tu zmiany są 12 godzinne. Pani ma z dyrektorem to omówić ale przypuszczam że to kurtuazyjny wytrych. No i tak to wygląda. Niestety po raz kolejny nie tak jakbym chciała.

Była Pani Ania z jednej dość znanej firmy która dzwoniła raz do mnie a potem miała pretensje że nei odbieram od niej telefonów.... a jak próbowałam wyjaśnić że dzwoniła raz, byłam w urzędzie... to stwierdziła że ja mam pretensje i nie ma sensu ze mną nawiązywać współpracy...
Był pan prawnik który na pytanie o obowiązki na stanowisku odpowiedział czy ja kiedyś pracowałam w biurze.... rozmowa telefoniczna była irytująca, zakończyła sie kulturalnie ale ciśnienie podniesione.

Rynek pracy to miejsce jak każdy inny rynek - miejsce spotkań nabywców i sprzedawców. Myślę że niezależnie od roli w której przyszło nam sie pojawić warto dbać by być możliwie jak najlepiej odbieranym. To jest budowanie marki, zachowanie w tym miejscu to (także) reklama bądź antyreklama naszej osobistej czy firmowej marki.