Emigrantki - spektakl. Moje wrażenia.

 Wczoraj dość późno wróciłam ze spektaklu: "Emograntki" Radosława Paczochy w reżyserii Elżbiety Depty. Wczoraj byłam zbyt zmęczona, dla tego dziś postanowiłam się podzielić swoimi wrażeniami ze spektaklu.

Teatr: "Wybrzeże" od lat praktykuje: "Teatralne Czwartki" co ułatwia pojawianie sie w teatrze. Co tydzień, jakoś tak właśnie w czwartek jest spektakl w ramach teatralnego czwartku, a to oznacza że bilet kosztuje jakieś 25 złotych. Poważnie! Ja korzystam i polecam. Okazyjna cena przyciąga miłośników kultury wysokiej, dla tego warto śledzić repertuar. Czwartek teatralny to sztuki już grane od dłuższego czasu? A no nie koniecznie! EmiGRAntki na których byłam z koleżanką w czwartek miały premierę w sobotę 20.II.2021 więc w ubiegłą sobotę, jak widać sztuki są różne wiec myślę że każdy znajdzie coś dla siebie, warto śledzić sprawę:) Mi udało się szybko dostrzec okazje, zadzwoniłam do koleżanki pogadałyśmy o szczegółach.... no i jak zadzwoniłam w sprawie rezerwacji to miejsca w pierwszym rzędzie były zajęte. Mi udało sie zarezerwować w rzędzie czwartym dwa miejsca. Stara Apteka na której byłyśmy to jak sie dopytałam nie miejsce gdzie pracowali kiedyś farmaceuci... Otóż w tym miejscu były robione kule armatnie zwane; "pigułami", stąd nawiązanie do apteki. Okazało sie że elementy murów to pozostałość jeszcze z tamtych czasów. Ot ciekawostka:)

"Stara Apteka" to bardzo kameralna sala Teatru Wybrzeże, siedząc z czwartym rzędzie miałyśmy dobrą widoczność. Koleżanka narzekała że siedzenia były niezbyt wygodne a miejsce z boku wymuszało pozycje która była dyskomfortem. Miejsca siedzące były jedynie parzyste, nieparzyste miejsca były oznaczone. Kolejna sprawa to była: "ankietka kowidowa" do wypełnienia i pozostawienia u obsługi.

Sam spektakl rozpoczął się o godzinie 19.00 punktualnie.

Mamy tutaj smutną rzeczywistość emigrantek zarobkowych, pracownic fizycznych. Warunki mieszkaniowe oraz sposoby oszczędzania są uwłaczające. Pieniądz przyciągnął je w miejsce w którym nie koniecznie były by z własnego wyboru gdyby właśnie nie potrzeba podreperowania finansów... no i tak leci rok za rokiem z pod znaku tęsknoty za krajem, bliskimi... nawet zwykłe herbatniki czy herbata "z Polski" zdają się mieć szczególną wartość. Dotykamy tu codzienności trzech kobiet które i ich historie poznajemy coraz lepiej. Kobiety, matki i ból rozłąki, pretensje dzieci o nieobecność, a gdzie wdzięczność za prezenty... to jakby miało już mniejsze znaczenie, a bez nich też zapewne nie było by dobrze. Sytuacja jakby patowa, jednak Zosia (Małgorzata Brajner), Monika (Justyna Bartoszewicz) i Teresa (Katarzyna Figura) spotykają się tutaj w belgijskim ciasnym lokum i dzielą się tym co leży na sercu. Opowieści wzruszają, czasem wywołują uśmiech rzadziej rozśmieszają, jednak w tym całym smutku i pustce jakoś potrafią sie wspólnie bawić, pić winko, śmiać, tańczyć. 

A momenty w opowieściach kobiet są naprawdę dramatyczne, wstrząsnął mną monolog Teresy (Katarzyna Figura) opowiadający o znęcaniu i potężnej manipulacji, o tym jak w Polsce ofiara nie ma za bardzo co liczyć na pomoc. Ich realia w Belgii też nie są różowe, gdzieś nawet wybrzmiewa co prawda nie w prost ale kwaśny smak wymuszeń... Tak różne momenty sie, jak to w życiu przeplatają. Jest taka scena zupełnie jakby oderwana od tej szarości gdzie kobiety tańczą, muzyka, taniec ten fajny klimat spodobały mi sie najbardziej. 

Myślę że spektakl będzie poruszający dla kobiet, spektakl dotyka wielu trudnych tematów tak bliskim szczególnie Paniom które w jakimś stopniu same mogą sie utożsamić z bohaterkami. Alternatywnie znają kogoś.... Widowisko wzrusza, pozostawia człowieka z przemyśleniami, a mimo to podczas oklasków nie wstał nikt, no nikt nie wstał. 

Ja cieszę sie że byłam w teatrze na tej sztuce, choć przyznam że widziałam lepsze spektakle to fajnie było ukulturalnić sie w zabytkowych murach. Ciekawe było ponownie zobaczyć legendę naszego rodzimego kina na żywo. Katarzyna Figura, seksbomba tutaj w roli robotnicy w kraciastej koszuli i ciężkich butach, ale jej uśmiech pozostał kogokolwiek by nie grała.

końcówka byłą zaskoczeniem sporym zarówno dla mnie jak i dla koleżanki, tego to raczej sie nie spodziewałyśmy, z tej perspektywy to co działo sie wcześniej nabrało innego znaczenia. 

A Ty lubisz chodzić do teatru?

źródło zdjęć