Granice...

Zauważyłam dziwną prawidłowość: od młodego wymaga się sporo, a stary może praktycznie co chce a wszystko ładnie jest tłumaczone: bo to starsza osoba…

Ciocia Krysia zaczęła zadawać bardzo szczegółowe pytania odnośnie życia: jaki status prawny mieszkania, ile zarabiam, co robię co Robercik… ile płacimy…- powiedziałam, że nie chcę rozmawiać na temat opłat. Nie wiem na ile ale uważam, że to nietakt pytać o opłaty, po co komu i do czego skoro na pewno się nie dołoży chciałam zapytać język do teraz od przygryzania boli.

Odnośnie oszczędzania prądu komentarz wuja: „no bo jak nie macie czym płacić…” – jak dla mnie to zwykłe chamstwo! Odpowiedziałam że nie dlatego oszczędzamy ale dlatego że pieniądze można spożytkować w przyjemniejszy sposób. No właśnie gdzie leżą granice pytań i odzywek? Wszak to nie tajemnica, że moja mama mi nie pomaga.