Autoterapeutycznie III

By skorzystać z Internetu musiałam udać się do innego miasta… pieniądze na przejazd, w knajpie też choćby najtańsza rzecz ma swoją cenę…

Dzwonił Smugler… płakał, nad sytuacją, mówił, że rodzina się zrzuci na jakiś kąt do wynajęcia, mówił, że tęskni, chciał się spotkać. Nie wiem czy się spotkam. Czuję się mega samotna, płakać się chce. W domu zimno fizycznie, emocjonalnie… kiedyś w jakimś tekście Marylin Mansona było że w piekle jest tak zimno… czyżby coś podobnego przeżył?

Mojej mamie przeszkadza wszystko: podobno korzystała z jakiegoś prawnika, szkoda że nie poszłyśmy razem skoro informacje które mi przekazała dotyczą mojej osoby. Właściwie sprzętu AGD… szczególnie pralki i lodówki. Otóż kilka lat temu mama Adama wzięła je na kredyt jako prezent na nowe mieszkanie dla mnie i Adama. Podsunęłam pomysł, poprosiłam by ubezpieczyli kredyt, ot tak po prostu – kwota nie duża a zawsze asekuracja. Tak też się stało. Kredyt został ubezpieczony na wypadek śmierci kredytobiorcy czyli mamy Adama. Nie długo potem zmarł Adam, - 30.XII jego mama niedługo po pogrzebie jedynego syna. Zmarła 8.I. dokładnie w urodziny mojej koleżanki…

Moja mama od tego prawnika co ponoć była dowiedziała się kto „to ruszy” ten będzie pociągany do zapłaty za ten sprzęt, dla tego darła się na mnie bym wszystko zostawiła tam.

Ale jak to zostawić? I co?! Planuję sprzedać używany sprzęt, i  tym samym zdobyć jakiekolwiek środki…- moja mama jest przeciwna, uważa że wszystko powinnam zostawić.

Siostra najmłodsza śmieje się że: „podobno tam rzeczy nie miałaś, tylko torebkę”. Nie mam pojęcia skąd takie wnioski. Wszak wiadomo że ktoś kto mieszka musi mieć w tym miejscu swoje osobiste rzeczy: ręczniki, bieliznę, czymś się myć, oprać, jeść, gotować… i tak dalej…

      Dzwonił Robercik z informacją, że mieszkanie zostało opróżnione, a wszystkie nasze rzeczy przewiezione na jakiś „socjal”. Co to jest i gdzie to nie mam pojęcia. W każdym razie miasto w którym się owo miejsce mieści jest oddalone ode mnie o jakieś nie wiem może ze 30 kilometrów? Mówię mojej mamie szczerze jak wygląda sytuacja by nie darła się znowu na mnie, i nie miała pretensji że jej nie poinformowałam. Ja informować muszę najlepiej o wszystkim, jednak ona mówi wybiórczo, a na większość rzeczowych pytań odpowiada „nie wiem” albo milczeniem. I weź się dogadaj. Co to jest ten socjal? Czy przypadkiem nei jest tak, że za każdą dobę przechowania się płaci?!

Rozmawiałam z prawnikiem na temat tego działania spółdzielni ale chyba mnie olał bo miał sprawdzić coś i oddzwonić do mnie. No i? nic. Telefonów też nie odbiera. Jestem tak wściekła, że to przechodzi pojęcie ludzkie! Kupa, masa problemów…

Dobrze, że mi koleżanka dobrze doradziła bym dopilnowała sprawy z Internetem. Fascynujące: jeśli chciałam wziąć umowę na siebie nie miałam problemów, ale żeby zrezygnować oj to fiu fiu…

Pojęcia nie mam co jeszcze pisać… jak ktoś ma może jakieś rady coś może wyjaśnić będę wdzięczna. Gubię się w tym wszystkim ciężko mi poskładać pewne rzeczy tym bardziej, że jestem prawie bez kasy… hehhh. Płacić? Poczekać? Co robić w pierwszej kolejności? Z mamą naprawdę ciężko mi się dogadać… mimo że pyta jak może mi pomóc. Wyczuwam dobrą wolę. Ale żeby to było takie proste?

Teraz nic nie jest proste. Choćby szukanie pracy: przeszłam się po najbliższych miejscach. By szukać dalej potrzebne są środki finansowe, najlepszy byłby Internet, ale na to czekam i czekam… ograniczona też jestem do dwóch par spodni, na górę mam wybór, gorzej z dołem… same problemy…

Natalia dzwoni żali się na Wodzireja, że to miał, że tamto… nie spełnione obietnice bolą ją. Dzięki Tomkowi staram się nie mieć wymagań wobec innych. Zwłaszcza mamy. Staram się nie liczyć na zrozumienie…  głową muru nie przebiję! Łatwiej zrozumieć niż wykonać…

Spotkałam się kilka razy ze smuglerem dostałam od niego słodycze, posiedzieliśmy na plaży, pogadaliśmy, miło ale wieje małolactwem. Mówił że policja też go szuka. Pewnie za alimenty. Mówił że miał pieniądze na wynajem, ale Wodzirej z grubym go okradli. Komórkę też mu zabrali. Nocował w tygodniu u brata Heńka, tego co się czuje kobietą prosił by mówić do niego Villa.

Teraz na weekend szmugler nie ma co się pokazywać bo brat Bogdan z żoną żyć mu nie dają. Mino że mieszkają tam z mamą, nie z Villą która ma swój powiedzmy domek. Dałam Robercikowi pomysł zakupu biletu całodobowego. Przynajmniej będzie miał ciepło. Był plan byśmy razem jeździli ale doszłam do wniosku, że to nie ma sensu. Po co ma wydawać pieniądze na bilet dla mnie skoro ja mam gdzie spać. Co innego gdyby był jakiś tani nocleg, o co z resztą jak o wszystko ciężko. Idealnie by było gdyby udało się nająć jakiś kąt dzięki pomocy rodziny Robercika, ale czy to kiedyś nastąpi? Może jakaś praca z mieszkaniem, kiedyś widziałam takie ogłoszenia.

Z moją mamą strasznie ciężko, boje się że zrobię cokolwiek co spowoduje awanturę. Sztuką jest uniknąć awantury, to przypomina chodzenie po polu minowym… Zdaję sobie sprawę, że aktualna sytuacja dla każdego bez wyjątku jest trudna i stresująca, ale po co  dokładać?!

Muszę jakoś przeforsować możliwość bym mogła się psem, kotem opiekować w domu. Jeśli ktoś będzie chciał bym jego psa wyprowadzała to też nie ma problemu. Chodzi mi o zdobycie jak najszybciej środków. Wiadomo, że z pracą może potrwać: zanim znajdę, zanim zapracuję, zanim dostanę. Nie, nie chodzi o to że ja nie chcę podjąć pracy, ale patrzę realnie jak to wygląda.