Si vis pacem, para bellum

Mam sąsiada, pseudonim „kurczak”, bo „nie przeklina tylko mówi kurczaki”. Jest alkoholikiem pijącym najtańsze wina.

Prawdziwym powodem nałogu jest rodzina dysfunkcyjna, która zamiast miłości i wsparcia zafundowała mu odrzucenie i poczucie krzywdy. Ból, oraz gorycz trawią mężczyznę, który sobie z tym nie radzi. To nie jest łatwe. Wbrew pozorom.

Mieszka sam, w małej kawalerce. Ale nawet ona nie jest jego własnością… chyba. W każdym razie syn mieszka w UK z wnuczką i żoną. Siostra nie odwiedza „kurczaka”, jedynie dzwoni do sąsiadki z zapytaniem, czy brat jeszcze żyje. No to by było chyba jej czwarte mieszkanie…

    Oczywiście, „kurczak” jest klientem Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej (MOPS), przychodzi opiekunka do niego środowiskowa. Przywożą mu nawet obiady, ale… nie jest tak różowo. W praktyce. Siostra, nie interesuje się nim, za bardzo. Opiekunki od jakiegoś czasu nie widać. A z człowieka po prostu życie uchodzi… ciężko mu iść do łazienki, jak podesłałam mu obiad to płakał. Bo pamiętaliśmy o nim, a dwa, że nie był w stanie zjeść…

Kurczak jest w takim stanie, ze zęby mu wypadają, ma zanik mięśni toteż się porusza z ogromnym trudem.

Uważam, że Robercik powinien dostawać pieniądze za to, że do niego chodzi, i mu pomaga. Na dobrą sprawę wykonuje obowiązki za które dostaje pieniądze opiekunka środowiskowa.

Kurczak nie wpuszczał opiekunki, gdyż uważa, że jest to uwłaczające by obca osoba do niego przychodziła i mu sprzątała. Myślę, że ma racje. Wpuszczenie kogoś obcego do mieszkania wiąże się z obdarzeniem zaufaniem, a o to trudno w stosunku do całkowicie obcej osoby. Po za tym takie pozwolenie na pomoc jest to przyznanie swojej bezradności przed nieznajomą. Rozumiem, że nie jest łatwo się otworzyć.

Smutne, że takie „rodziny” są….

Gdyby człowiek zmarł, siostra ucieszyła by się z kolejnego mieszkania, MOPS miał by swoje procedury którymi mógłby na tę okoliczność się zasłonić. Opiekunka…

Jakież to przykre, gdy człowiek umiera w samotności… a ludzie coś robią dopiero wówczas gdy smród czuć na klatce.

A w święta, kościółek opłatek, i wszyscy zadowoleni jakimi jesteśmy dobrymi ludźmi. Mało nas interesuje co z sąsiadem się dzieje. Ileż przypadków, że samotna osoba miała wypadek w domu…

Ale z drugiej strony, na swoją sytuacje na starość pracujemy w ciągu swojego życia – żona, stosunki z nią, dzieci…

Na tej randce co byłam z Liwią pojawiło się dwóch chłopaków, jeden w brudnej bluzie, drugi w pogniecionej koszulce. Zaczęli się śmiać – takie powitanie. Z tego wszystkiego dobre to było, że można było z nimi pogadać, gdyż mieli swoje zainteresowania, dowiedziałam się czegoś nowego. Za to jak powiedziałam, że jestem pasjonatką amstaffów to zaczęli się śmiać, że to „świniaki”, jak dla mnie wiocha.

Jak usiadłyśmy o 18 postawili nam po serniczku, oni wzięli po małym napoju i tak siedziałyśmy do 22. Oni się śmiali, że nie uciekają po pierwszej godzinie…  a najchętniej to by chcieli do nas do domu przyjść, na „frytki”.

Opowiadali o swoich rozlicznych nie udanych spotkaniach… czyżby mieli tak wysokie wymagania?

   Dostałam wyróżnienie od Jasna8

10 rzeczy które lubię:

1)      amstaff

2)      kynologia

3)      psie zachowania, behawiorystyka

4)      kino, teatr….

5)      Podróże nowe miejsca: zabytki knajpy, lokale, kawiarnie zwłaszcza ciekawie urządzone

6)      dobre ciekawe książki

7)      dobre jedzenie, lubię próbować nowych rzeczy, słodycze, pasjonujące ile jeszcze nie próbowałam smakołyków

8)      Internet

9)      Nowe ciekawe sklepy, ryneczki – można coś ciekawego wyszperać

10)   Basen, sauna, dżakuzi

Co myślę, na hasło tajemniczy ogród:

Gdy zamykam oczy widzę tajemne drzwi, przez które się wchodzi do ogrodu tak niezwykłego, jak tajemnice które kryje. Wysokie drzewa i rośliny zabierają w większej części dostęp do słońca toteż jest stosunkowo ciemno i tajemniczo. Przyjemnie pachną owoce, egzotyczne…