Toksyczne związki – unikający bliskości.

Najczęściej są nimi Panowie będący w romantycznych związkach. Bywa na odwrót, ale i także homoseksualne związki bywają toksyczne. Toksyczna relacja może dotyczyć wszelakich relacji.

Gdy myślę o unikającym bliskości zwłaszcza w kontekście dzieciństwa przychodzi mi na myśl postać heroicznego chłopca z filmu: „kochankowie mojej mamy”. Owładnięta nałogami, nieporadna matka i syn, dziecko. Na jego głowie synka było wszystko… odpowiedzialny do bólu młody człowiek, za bardzo… zbyt wiele dźwigał na swoich barkach, nie jeden dorosły by nie podołał. Film ciężki, może nieco przerysowany (zwłaszcza scena jak Krysia idzie do szkoły w szlafroku…). Polecam film. Jak ktoś nie widział zapraszam:

Dzieciństwo nauczyło go, że im większa bliskość tym więcej cierpienia. Późniejsze związki z nałogowcami kochania tylko potwierdzają te tezy. Rodzic unikającego bliskości oczekiwał pomocy. Jako dziecko unikający bliskości czuł się opuszczony. Tego uczucia się boi to najczęściej nieuświadomiony lęk. Samotność popycha go do wiązania się w związki, jednocześnie nie wie jak budować bliskość, bo niby skąd miał się nauczyć?

Oboje czują lęk zarówno przed zbliżeniem jak i porzuceniem, tylko nie każdy zdaje sobie z tego sprawę. Nałogowiec kochania boi się porzucenia i nieświadomie zbliżenia, dlatego nie świadomie wybiera partnerów unikających bliskości; ci zaś odwrotnie świadomie boją się zbliżenia a nie świadomie porzucenia.

Gdy się spotkają stoją na krawędziach, bezpiecznie zaspokajając potrzeby partnera unikając wchłonięcia, i wykorzystania.

Partner unika bliskości gdyż czuje silny lęk przed wykorzystaniem, opanowaniem przez czyjąś wizje, rzeczywistość, egzystencje…  dlatego woli oddawać się swoim nałogom po za związkiem, oraz rekompensować sobie poczucie osamotnienia i potrzebę bliskości. By nie dać się omotać posługują  się metodami utrzymywania dystansu.

Jako rodzice unikający bliskości są skryci, wolą dyrygować innymi ze swojej zamkniętej pozycji gdzie ukrywają swoje uczucia i emocje. Także ból osamotnienia i porzucenia wyniesione z dzieciństwa.

Gdy trafia na nałogowca kochania momentalnie, choć nieświadomie wyczuwa jego lęk przed porzuceniem; i właśnie to go pociąga! Lęk przed porzuceniem jest w tej relacji narzędziem manipulacji! Częściej w rękach unikającego bliskości.

Unikający bliskości chce by przeżycia w związku były jak naj mniej intensywne. Większa intensywność przeraża go, kojarząc się z wykorzystaniem i przytłoczeniem. Unika zbliżenia przez koncentrowanie się na czymś po za związkiem. Często jest to nałóg: zabiera czas, pomaga leczyć swoje bóle…

Porzuca nałogowca kochania będąc dla niego nie dostępna. Poczucie wolności daje  unikającemu bliskości, zaangażowania w życie. Nijakość intensywności przeżyć w związku dobija nałogowca kochania, potęgując poczucie porzucenia.

Cdn…

                       http://czerwonafilizanka.blogspot.com/2013/09/rozdanie.html#comment-form