Manna z nieba

Zagadka pieniędzy nie dawała mi spokoju. Podejrzenia które miałam to nie jest to samo co pewność. Postanowiłam wybrać się pod adres widniejący na pokwitowaniu. Oczywiście nie sama, zabierając żonę za świadka i Sysię jako osobę znającą dzielnicę.

Początkowo chętna Sysia wycofała się później twierdząc że nie potrzebna jest jej osoba bo nas za dużo tam będzie.

Dzięki internetowej mapie, zwłaszcza street viev nie byłam zdana na wiedzę przechodniów. Moje „szczęście” jest takie że nigdy nikt nic nie wie, kiedyś zdarzyło mi się stać pod ASP w Gdańsku i nikt nie wiedział gdzie ona jest.

Adres zlokalizowaliśmy dość szybko. Dziwnie czułam się naciskając dzwonek, nic żadnej reakcji ze strony tego Pana który krzątał się po domu. Gdy zadzwoniłam ponownie wyłączył światło – może miał nadzieje, że się nabiorę iż go nie ma w domu. Przez otwartą bramę weszłam by zapukać do drzwi bezpośrednio.

Czułam się zestresowana: tyle niewiadomych, ale skoro już tłukłam się to nie po to by od razu zrezygnować.

Otworzył w końcu starszy pan około sześćdziesiątki w pulowerku. Dowiedziałam się, że nikt taki tam nie mieszka i nic nie wie.

Podziękowałam za informacje, jak odchodziłam czułam że te pieniądze są już moje i nie mam co dalej dociekać bo co mogłam zrobiłam.

Prąd, i inne rachunki popłacone, wosk pali się w kominku, ale tajemnica pozostała. Nie rozwikłana.