Ale to Twoja wina że nie mamy kontaktu!

 Kasia i Maria to koleżanki, ale gdy pierwsza z nich poznała francuza i wyjechała do Paryża kontakt się urwał. Sporadyczne maile i w końcu Kasia się odezwała że… wraca do Polski bo romans się skończył. Chęć spotkania, miły spacer, kawka… no i…. kontakty są jak Kasia ma ochotę, to znaczy jak potrzebuje czegoś.

Jaka jest różnica między koleżanką, znajomą a przyjaciółką:

Kasia zwykła mawiać, pisać do Marii: „Droga koleżanko”. Jednak gdy dowiedziała się o problemach zaprzestała formy, w końcu zaczęła podkreślać że są tylko znajomymi. Jednak gdy Maria uporała się z problemami a i zaczęło się jej powodzić Kasia z uśmiechem rozprawiała jak to się długo znają, i jakimi to wspaniałymi przyjaciółkami są. 

Minęło kilka lat... Maria firmę rozkręciła, nawet ma wolny wakat na którym oferuje nie złe warunki, Kasię zalała żółć że "przyjaciółka" nie chce jej zatrudnić… Maria szuka lojalnego pracownika który będzie zdolny do poświęceń… tak więc umowę podpisała z Darią. 

Własna firma, dom, rodzina a przede wszystkim to że Maria poznała się na „przyjaciółce” sprawiły że przestała mieć ochotę na znajomość z kimś kto traktuje ją dość przedmiotowo wówczas „przyjaciółka” wygarnęła jej iż była z nią w trudnych momentach gdy się Marii nie powodziło.... Jednak naprawdę gdy Maria miała problemy wówczas miała dobrą koleżankę Darie która wspierała ją. 

      Magda zadzwoniła do Ali jednak ta nie mogła rozmawiać, więc nie odebrała. Napisała smsa z wyjaśnieniem, ż nie może gadać… mimo późniejszych prób kontaktu Magda nie odpowiedziała. Gdy po dłuższym czasie spotkały się przypadkiem w dyskoncie Magda zarzuciła Ali że się nie odzywała…

Gosia jako że ma darmowe rozmowy lubiła dzwonić do Ani… rozmawiały wówczas o różnych sprawach jednak od pewnego czasu dialog wyglądał tak:

- no hej!                                        

- no hej! Nie mogę teraz rozmawiać zadzwoń później…

Później oznaczało albo nie odbieranie telefonu albo „przepraszam nie mogę gadać”.

Od pewnego czasu dialog wyglądał tak:

- cześć

- właśnie weszłam do domu nie mogę teraz gadać

-  a kiedy będziesz mogła, mam Ci tyle do opowiedzenia…

- nie wiem….

Gdy kolejnym razem Gosia usłyszała to samo kulturalnie przeprosiła i rozłączyła się. Po chwili przyszedł sms od Ani: „fajnie być złośliwym nie? Powodzenia”.

„ale ja nie chce przeszkadzać” – odpisała Gosia.

„sama sobie uroiłaś no cóż bycie szczerym nie zawsze się pozytywnie odbiera pozdro”.

Jak widać nadzieja na rozmowę to czasem zbyt wygórowane oczekiwania. Uważam że jeśli ludzie chcą mieć kontakt ze sobą to będą go mieli jeśli nie…. No właśnie tylko po co ściemniać, silić się na te cała kurtuazje… odwracania kota ogonem... przeżywania... nie rozumiem tego...