Filmowo

Jak tam samopoczucie? Ja trochę usiłowałam nadrobić blogowych zaległości, w Biedronce kupiłam pomarańcze... za zakup zapłaciłam 6,66. Znalazłam pracę, co prawda nie jest to posada marzeń ale jest. Umowa śmieciowa, ale jest - myślałam. No. Na drugi dzień kazano mi przyjść na 7.00 rano. 

Wstałam o 5 by sie przygotować, dojechać itd... na miejscu byłam przed 7 i czekam, tak jak mi kazano. przyszedł kierownik, powiedział że musimy pogadać. Powiedział że nie może mnie zatrudnić bo.... jestem niepełnosprawna. Wypłacił kase, spoko. No cóż, trzeba iść do PUPy sie zarejestrować. 

Jak sie wyrejestrowywałam to pokazałam umowę z innej firmy. W ramach rekrutacji oferowali dzień próbny bezpłatny. Nie zgodziłam się. Pan zaproponował umowę i że zapłaci. Mimo że wybrał kogoś innego ja miałam umowę i kilka groszy w kieszeni jak opuszczałam tamten dobytek. Przy wyrejestrowywaniu się pokazałam ową umowę Pani w PUPie. 

Przy rejestracji okazało się że to nie ważne że go pokazywałam, przy rejestracji muszę mieć komplet dokumentów do wglądu. Kwadratura koła. 

Na pocieszenie zrobiłam małe zakupy, które mnie cieszą, ale o tym innym razem. Złość i żal koiłam w cukierni.... ciasto o nazwie "Trzy czekolady" to temat do którego muszę wrócić koniecznie. No i tak to bywa. Dobrym sposobem są także filmy, a oto co udało mi sie zobaczyć, zapraszam

to właśnie miłość (2003) / love actually

reżyseria: Richard Curtis

scenariusz: Richard Curtis

gatunek: Komedia rom.

produkcja: Francja,USA.Wielka Brytania

Nie wiem co mnie tknęło by obejrzeć :to właśnie miłość" ... ale od początku... film podzielony jest na jak to w opisie: "Dziesięć historii o miłości, a każda w innym wydaniu." Ja nie liczyłam ileż tam tych historii ale przyjmijmy za prawdę t co w opisie, z resztą i tak to nie ma znaczenia. Już od początku film wydał mi się dość nudny, potem co prawda zrobił się nawet wciągający... w oczekiwaniu na coś śmiesznego, zabawnego, fajnego....Film niestety jest tak zwanym "odmóżdżaczem" i nie było by w tym nic szczególnie złego gdyby nie fakt że zdaniem moim przemyca szkodliwe zachowania... w zażenowanie wprawiła mnie wypowiedź postaci granej przez znanego z filmów akcji aktora Liama Neesona, grał on twardziela postępującego słusznie, bronił wartości.... a tu... w moim odczuciu nieco przekracza pewne granice często z synem poruszając tematy sercowe.... najgorsza była wypowiedź, co prawda głupim żartem ale jednak jest nie na miejscu. Otóż Daniel samotny (po śmierci żony) ojciec mówi do swojego syna, jeszcze chyba nie nastolatka... że jakby spotkał Claudię Shiffer o syna wywaliłby z domu a z nią kochał się w każdym kącie tego domu. Coś w tym stylu. Może sie czepiam ale jest to kolejny raz gdy w tym filmie dziecko jest odbiorcą treści na które nie jest gotowe. Rozumiem że jest to film który ma być rozrywką lekką i przyjemną. Jednak rola kultury i sztuki jest taka by gdzieś przemycać wartości...

Komedia powinna bawić, mnie wprawiła w zażenowanie... wielokrotnie... no dobra był wątek jak kręcili film coś tam z porno klimatów no i "główni bohaterowie" mnie nieco rozbawili swoimi tekstami w "takich okolicznościach". Szkoda że nie rozwinęli wątku bo mogło by być ciekawie. Generalnie "to właśnie miłość" jest długi, dość żenujący, aha i co jeszcze szkodliwe? Tylko szczupłe kobiety i zamożni mężczyźni przeżywają fajne chwile... jest nawet scena gdzie są dwie siostry... ta otyła jest sama, nieistotna do której ojciec nie ładnie sie odzywa... i szczupła to ta do której amant jechał wiele kilometrów i dla niej specjalnie.... a co tam nie będę spojlerować... niby szczegóły ale wierzę że w filmie znaleźć sie nie powinny. Ktoś pomyśli że może przesadzam, że to tylko rozrywka, że ma być lekko i przyjemnie. A ja uważam że to czym sie otaczamy to jakoś do środka przenika, wsiąka. Jasne, nie musi być to wykład akademicki, film naukowy, ale warto by jeśli już w zamyśle film nie ma widzowi jakiś wartości do zaoferowania to niechaj i on szkodliwości w sobie nie zawiera.  O szkodliwości filmów o miłości to postaram sie kiedyś post przygotować. Są oczywiście plusy: jak wyżej wspomniałam ta parka co erotyczne sceny kręcili to trochę zabawne było. Hugh Grant fajnie tańczył w jednej scenie... Wzruszyć mnie nic nie wzruszyło, zdjęcia myślałam że będą ładniejsze... 

Pokój na dwa tygodnie (2019) / Thicker Than Water

reżyseria: Caroline Labrèche

scenariusz: David Elver Andrea Stevens

gatunek: Thriller

produkcja: Kanada

Paige i Nathan są małżeństwem, mieszkaja w pięknym domu wraz z nastoletnią córką Addie. O ile córka i ojciec sobie poradzili z tragiczną śmiercią syna i brata, o tyle matka dalej nie może sie otrząsnąć. Kobieta dręczona flashbackami (Flasback (z ang. wspomnienie) to nagle pojawiający się obraz z przeszłości. (...)Są także jednym z objawów zespołu stresu pourazowego (PTSD). Cierpienie kobiety jest na tyle duże że nie czuje sie gotowa by wrócić do pracy co odbija sie na budżecie domowym, zapada więc decyzja o wynajęciu pokoju. Wkrótce do domu wprowadza się Brandon, postać gra Eric Osborne - jak dla mnie jest on genialny w swej roli...zimnego psychopaty, jest tak lodowaty że aż robiło mi sie zimno jak widziałam go na ekranie. Naturalnie na początku tylko Addie nie darzy nowego lokatora sympatią, potem więcej osób zobaczy mroczną stronę chłopaka.

Film ogląda sie dość przyjemnie, fajne zdjecia, muzyka, wciągająca akcja gdzie coś ewidentnie wisi w powietrzu, jest jakaś tajemnica więc wciągnął mnie film.  "Pokój na dwa tygodnie" nie jest wybitnym arcydziełem ale jest wciągającym fajnym filmem do obejrzenia. 

No i to by było na tyle, jeśli polcisz jakiś fajny tytuł to będzie mi miło.

Przypominam o grupie dla blogerów jaką założyłam, zapraszam klik