Historia Borówki

Dziś historia Borówki.

Borówka to około 4 letnia wysterylizowana amstaffka, która poszukuje wyjątkowo mądrego, wyrozumiałego domu. Borówka od kilku miesięcy jest bezdomna, trafiła do schroniska w tragicznym stanie, ze zmianami skórnymi. Zamknięta w boksie nie potrafiła się odnaleźć, chowała się w budzie i trzęsła ze strachu. Chora, brzydka, wystraszona bezimienna sunia. Życie na pewno się do niej nigdy nie uśmiechało…

Jak bardzo małe były jej szanse na adopcję wprost ze schroniska. Fundacja Ast postanowiła jej pomóc, mimo kompletnego braku miejsc w domach tymczasowych i hotelach. Nie mogli patrzeć na jej zagubienie i strach. Sunia dostała na imię Borówka.

Sunia 19.02.2012 trafiłą do domu tymczasowego, gdzie podjęto próby pracy z psem…. Między innymi w kwestii by załatwiała się w domu…

Borówka została wyleczona, dzisiaj jest piękna, ale nadal bezdomna! I obawiamy się, że w fundacji może dożyć ostatnich swoich dni. Dlaczego? Bo borówka ma silny lęk separacyjny gdy zostaje sama, bez człowieka. Borówka musi trafić do domu, gdzie non stop ktoś z nią będzie. Ma tak silny lęk separacyjny że rozwala kontenery i klatki kennelowe kalecząc się przy tym. Nie pomagają leki, nie pomaga klatka kennelowa. Jedyną szansą dla borówki jest mądry, troskliwy dom, w którym zawsze ktoś będzie, ewentualnie dom z kojcem zewnętrznym w którym borówka by zostawała gdy właściciel jedzie do pracy. Borówka jest łagodną sunią, jednak niewychowanie, brak bezpieczeństwa, dzisiaj ją "zabija".

27.02.2012

„Melduję, iż Borówa coraz śmielsza, coraz bardziej ciekawska, rozkoszna, wywalona do góry kołami na łóżku, rozdająca buziaki. Najbardziej kocha łóżko (aczkolwiek muszę ją pochwalić - kiedy mówimy "nie" albo "posłanie", to już zaczyna łapać, że chwilowo ma iść do siebie, a na łóżko tylko na zaproszenie. Śpi oczywiście z nami, ale w nogach, całą noc przesypia bez kręcenia się. Je chętnie, najchętniej rzeczy ludzkie, na co nie pozwalamy, a ona chyba zaczyna kumać, że jak ludzie jedzą, to nie ma nad nimi stać i chrumkać. Poza tym dała sobie spokojnie założyć majtki na okoliczność cieczki. Podczas wizyty znajomych przechodziła z rąk do rąk i z kolan na kolana i była w siódmym niebie. Czasem jeszcze zdarzają się jej wpadki w domu ale nauka czystości trwa. Wczoraj zakupiliśmy wyprawkę, łącznie z kagańcem (musi mieć w komunikacji miejskiej), no i przed nami pierwsza podróż autobusem. Mamy też kliker i całą masę dobrych smaczków, zaczynamy się uczyć!”

27.03.2012 Relacja z DT Boróweczki, który z dużym zapałem pracuje z sunią: „Borówka ma się dobrze. Jest przekochanym, przytulaśnym psem. Bardzo szybko się uczy. Jesteśmy pod wrażeniem. Umie siadać, przybijać obie piątki, warować, no i z czego jesteśmy dumni, doskonale już zna komendę "wyjdź". Do klatki wchodzi chętnie, zarówno sama, jak i zachęcona smakołykiem. Zamknięta w klatce nie robi problemu. Pięknie jeździ autobusem i samochodem, w aucie po prostu zasypia. Uczymy jej też chodzenia przy nodze. Na przywołanie reaguje świetnie. Zawsze przybiega. Jest ciekawa świata, dużo wącha na spacerach, wypatruje, co na horyzoncie. Już prawie nie załatwia się w domu (jeszcze czasem zdarzy się jej załatwić grubsza potrzebę ale to naprawdę rzadkość). Ogólnie jesteśmy zadowoleni - Borówka naprawdę wydaje się szczęśliwa. Jedynym problemem pozostaje lek separacyjny. Walczymy z nim jak możemy, ale jednak boi się bardzo zostawać sama. Na razie jak chcemy gdzieś wyjść to albo z nią, albo znajdujemy jakaś opiekę. Na dniach przychodzi do nas behawiorysta, zobaczymy, co nam poradzi. Jak uda się zwalczyć ten lek, to będzie to Borówka stanie się psem idealnym."

25.04.2012 Trochę wieści od opiekunów Borówki: "Borówa miała wizytę behawiorysty. Określił jej zaburzenia jako frustrację separacyjną, nawet nie lęk jako taki. Pies bardziej się denerwuje, że nas nie ma, niż tym stresuje. Dostaliśmy zalecenia aby dużo bawić się z psem i pokazać, jak ma wyglądać więź z człowiekiem. Sznury, szarpaki polarowe, kula smakula. Jednym słowem - dużo bodźców. Sesje krótkie i intensywne, gdyż Borówka szybko się nudzi. Dodatkowo uczymy ją chodzenia przy nodze i wchodzenia do klatki na komendę. Niunia radzi sobie nieźle, nauczyła się bawić sznurem - pięknie przeciąga. Bawi się tez piłką i wchodzi do klatki na komendę. Umie w miarę "równaj", zarówno na smyczy jak i bez. Niestety, pozostawanie samej nadal stanowi wyzwanie. Ale nie poddajemy się. Kilkanaście razy w ciągu dnia wychodzimy i wchodzimy i tak na okrągło. Bartek niedługo idzie do pracy "na wychodne" (jak dotąd pracował w domu), zatem musi się baba ogarnąć, bo będzie źle. Ponadto Boróweczka dogaduje się już z niektórymi psami (np. z tollerką mojej siostry), ale na inne się sadzi jak rasowy dres. Czasem muszę ją lekko szarpnąć na smyczy, żeby się ogarnęła, bo idzie, rozstawiając te łapy jak jakiś ABS z siłowni i sierść jeży strasznie. Poza tym jest namolna i nie daje głaskać innych psów, bo jest ONA, ONA i ONA. Na szczęście do naszej sypialni ma zakaz wstępu i jak się kładziemy, to ona odmaszerowuje na fotel w dużym pokoju. Staramy się mądrze wprowadzać pewne zakazy, jej to chyba służy, bo szybko kuma, czego nie wolno. Poza wszystkim to kochany i rozczulający pies. Jak nauczy się zostawać te parę godzina sama, to będzie psem idealnym do adopcji. "

06.06.2012 Z końcem maja nad Borówką zawisło widmo powrotu do hotelu. Mimo niesamowitej pracy tymczasowych opiekunów i porad behawiorysty, Borówka nie była w stanie sama zostać w domu. Potrafiła w przeciągu 15 minut po wyjściu mieszkańców staranować klatkę. Nie pomagały ani leki ani wzmocnienia klatki. Ale dom tymczasowy zamiast się poddać, postanowił wziąć byka za rogi. A może kozę? Bo to trochę tak jak w tym dowcipie z kozą… Do Borówki przyjechał Koks. Będzie jej osobistym terapeutą i nauczycielem. Będzie jej pokazywać, ze zostawianie samemu nie jest takie straszne. Na razie trwa przyzwyczajanie psów do siebie i ustalanie nowych reguł wspólnego życia. Ale wygląda na to, że wszystko jest na dobrej drodze. Drogi domku tymczasowy – dziękujemy że się nie poddałeś!

10.08.2012 Niestety nie udało się i Borówką w czerwcu musiała się przeprowadzić do hotelu. Pomimo ogromnej, codziennej pracy, konsultacji behawioralnych, leków, po ponad 4 miesiącach nauk i różnorakich prób (łącznie z próbą przyłączenia do suni drugiego psa dla towarzystwa) dom tymczasowy musiał się poddać dla dobra samej czarnulki. Borówki nie udało nam się nauczyć zostawania samej w domu, nawet z użyciem klatki kennelowej i kontenera lotniczego, bo dochodziło do incydentów samookaleczania się suni (łącznie z rozlewem krwi). Niestety, Borówka jest psem o wybitnie zniszczonej psychice. Jest psem, który ponosi ogromne konsekwencje tego, że kiedyś człowiek nie włożył nawet minimum trudu w jej wychowanie. Ciężko jest nam zrozumieć, jak wcześniej Borówka mogła żyć w jakimkolwiek domu. Borówka nie jest w stanie zostać bezpiecznie sama w domu. Czasem nawet 15 minutowa rozłąka oznacza totalną dewastację (domu czy też klatki kennelowej) i okaleczenie się suni. W pewny momencie wydawało nam się, że jest postęp w zachowaniu suni, drugi pies tez sporo zmienił w jej zachowaniu. Jednak potem Borówka zniszczyła lotniczy kontener skręcany śrubami i wydostając się z niego mocno się pokaleczyła. Według naszych obserwacji problemy nie wynikają z lęku separacyjnego, ale jaka jest przyczyna – na razie nikt nie umie tego wprost zdiagnozować. Wspólnie z domem tymczasowym podjęliśmy decyzję, że niestety Borówka musi trafić do hotelu, do kojca wewnętrznego, w którym nie będzie mieć możliwości zniszczenia niczego. Jest to już drugi doświadczony dom tymczasowy, który nie podołał z czarnuszką. My ze swojej strony pragniemy ogromnie podziękować Oli i Bartkowi! Włożyli oni ogromnie dużo trudu, pracy, czasu, nerwów w udomowienie Borówki, jednak jest to jeden przypadek na milion, z którym nie daliśmy rady i straciliśmy nadzieję że kiedykolwiek się uda. Borówka pewnie do końca życia zostanie w hotelu. Bo Borówka musiałaby trafić do domu, gdzie ktoś jest cały czas. Nie może trafić do domu z ogrodem, bo przechodzi jak kotka przez płoty. Kojec zewnętrzny także odpada w jej przypadku, bo pewnie by go także dewastowała. Prosimy Was o pomoc, pamiętajcie o Borówce przy comiesięcznym opłacaniu rachunków. My też co miesiąc teraz będziemy musieli płacić za jej hotelowanie. Może każdy z Was chociaż 1 zł przeznaczy na nią. Niech nie będzie zapomniana, bo jest nieadopcyjna...

11.12.2012 U Boróweczki bez zmian. W hotelu czeka bidula na lepsze jutro. Czy nadejdzie? Tracimy powoli nadzieję, bo naprawdę ciężko jest znaleźć dom, w który zawsze ktoś jest i ludzi, którzy podejmą się opieki nad psem z takimi problemami behawioralnymi. Ale może jednak i dla Borówki zdarzy się jakiś cud?

źródło