Żona jest jak słońce, świeci gdy wszyscy oczy otwarte mają. Kochanka jak księżyc, zaczyna świecić gdy wszyscy oczy zamykają. - znalezione w sieci

Dziś powróćmy do fragmentu książki Pani Katarzyny Miller. Nie wiem czy nikt nie wyłapał, a może z jakiś przyczyn nie zauważył, że ta na pozór ta śmieszna opowiastka w kilku odsłonach ukazuje bardzo żenującą rzeczywistość…

Otóż kobietę, która nie ma sobie nic do zarzucenia, jawiąc się jako ta nieskalana męczennica Pani Domu… Dzieci nie ma, mimo, że są (jest?).

 Facet który nazwijmy to po imieniu zdradza żonę jawi się jako ofiara, która w wyrku innej kobiety popijając szampana jest przerażona, bezwolna jakby nie wiedziała…

W końcu Dziwka jako uosobienie zła, seryjny przestępca! A czasem to niewinna osoba która została zwiedziona, w końcu czy każdy facet mówi, że jest żonaty? Czy nie zwykli mawiać: „mnie z żoną już nic nie łączy! Ona ma swoje, ja swoje życie”.

Czy to nie jest żałosne? Obłudne…

Dlaczego kobiety boją się przyznać, że osoba którą kocha zawiodła, zdradziła? Znacznie łatwiej zrzucić winę tkwiąc w ułudzie, okłamując siebie. Lepszy mizernie utkany z kłamstewek, i usprawiedliwień (to ona przecież, jej wina!) domek z kart który w każdej chwili może runąć, prysnąć jak bańka mydlana. Jednak emocje, które sprawiły, że pewna żona napisała list do tej trzeciej. Pisze o emocjach, uczuciach, które mimo, że chciała zamanifestować sprzeciw nie zrobiła tego. “Mimo że wiedziałam, kim jesteś, nie zrobiłam nic” – pisze dodając, że jej reakcją był jedynie cichy płacz w poduszkę.

Są też panowie na tyle bezczelni, że potrafią się roześmiać, wyśmiać kobietę. Często jest to pierwsza i ostatnia zarazem próba konfrontacji. Mój kuzynek chlubił się, że gdy jedna z oszukanych przez niego kobiet przyszła do żony on wyśmiał obydwie! Wiedząc, ze jest żywicielem rodziny kazał  żonie wziąć chorą psychicznie na utrzymanie. Doskonale wiedząc, że żona nie ma żadnej mocy sprawczej by konsekwencje wyciągnąć. Co nie zrobi obiadu? Odmówi seksu? To on przedsiębiorca pójdzie gdzie indziej.

Czasem kobiety dzwonią do kochanki, grożą, lub chcę wzbudzić litość, by uratować swój związek. Powróćmy do karcianego domku misternie ułożonego z kłamstewek i usprawiedliwień, no bo przecież to jej wina! Dlaczego w czymś tak kruchym upatrują opokę?! Najlepiej znaleźć kogoś z zewnątrz by partnerowi wybaczyć (przecież to Dziwka porwała Pana Smitha, on był przerażony, to on jest ofiarą, której trzeba współczuć. Ale on od niej ucieknie, tak odejdzie, i wróci. Tak może trwać latami, może mieszkać, lub chadzać z jedną kochanką, albo mogą się zmieniać). Łatwiej siebie oszukiwać niż usłyszeć, że partner woli tego/tą…

Niskie poczucie własnej wartości jest „architektem” i „budowniczym” domku z kart. Zwłaszcza gdy jest się zależnym finansowo.

Minęły już czasy, gdzie babcina mądrość kazała siedzieć cicho i zagryzać zęby niszcząc swoją psychikę. Jednak wielu ludzi tak żyje, bo są zależni ekonomicznie, mieszkaniowo, uczuciowo od partnera. Boją się, że nikogo sobie nie znajdą.

A kochanek, czy Kochanka? Przecież to partner zdradził, to on oszukał, zawiódł! Często brak odwagi by zapytać w Prost: „dlaczego?!”.

O wszystkim warto rozmawiać, jednak czasem nie trzeba, gdyż zna się odpowiedź.