Nie rozumiem…

Bardzo często spotykam się i spotykałam również w przeszłości z tym że dobro i świętość zwykły drugie często mroczniejsze oblicze posiadać. Nie twierdzę że jest tak zawsze: weźmy na przykład pracownicę socjalną: kto nie miał do czynienia czytając skrót Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej kojarzyć może z pomocą szeroko rozumianą. Bo czym na dobrą sprawę różnić się ma jakość usług terapeutki zatrudnionej w poradni, takiej co prywatnie przyjmuje od takiej na przykład dobrej kumpeli czy mądrej znajomej czy sąsiadki posiadającej dużą wiedzę często w podeszłym wieku? Pomijam aspekty finansowe bo w tym momencie nie interesuje mnie czy bierze bezpośrednio od klienta należność za usługę, jest finansowana z MOPSu czy NFZtu. Uważam że pewien minimalny poziom winny zachować. Teraz wiem że jestem zwyczajnie naiwna. Bo co jeśli terapeutka wyjawia innej osobie (nie istotne kim jest, istotne że nie jest to organ uprawniony np. sąd, prokuratura) o czym z nią rozmawiałam! Czym w tym momencie różni się od zwykłej plotkary! Ta sama osoba zwykła zasłaniać się ustawą o ochronie danych osobowych. Ciekawe czy wie że ją też obowiązuje tajemnica. Tak się składa że pracowałam z danymi osobowymi, a zleceniodawca kładł ogromny nacisk na weryfikacje klienta. Podejrzewam że za zaniedbanie wyleciałabym z hukiem! No tak bo Paniusia na pomocnym społecznie stołku jest na prawach lepszych. Inna kasta.

Pan Grzegorz (kusi mnie by nazwisko podać) jest przyszłym prawnikiem. Udzielił mi kilku porad, wyjaśnił pewne sprawy i zaproponował dalszą pomoc. Mojej mamie też pomógł. Poinformowała mnie że:  „ten Pan już z Tobą nie będzie więcej rozmawiał”. Było to jakieś parę miesięcy temu, zwyczajnie zapomniałam tym bardziej że Pan Grzegorz tego mi nie powiedział. Dzwonię do niego dziś, prosił bym się przedstawiła, co też uczyniłam.

- ale ja nie chcę z Panią rozmawiać! – uniósł się, - proszę więcej do mnie nie dzwonić! – dodał podniesionym tonem.

Przyznam że oczekiwałam większej kultury, sama nie wiem czego. Zwyczajnie popłakałam się. Namiar do tego Pana otrzymałam od organizacji szumnie pomagającej ludziom. Cóż, jak widać nie każdy na nią zasługuje.

Napisałam mu dwa smsy że jest mi przykro że tak ludzi traktuje, oraz że najpierw obiecuje pomoc a potem rozmawiać nie chce. Cóż… po co ma mi odpowiedzieć.

Mnie zwyczajnie przykro, że w ten sposób wygląda pomoc. Nie wiem czy jeszcze kiedyś dam sie zwyczajnie nabrać na dobroć innych. Będę zwyczajnie ostrożniejsza! A sytuacje zapamiętam.