Filmowo

No, świąteczny czas wolny sprzyja oglądaniu filmów.... mogłam uprzednio zapytać o polecenie bo wśród propozycji czasem można znaleźć perełki, ale i tak nigdy nie ma gwarancji. Ja najczęściej pod uwagę biorę: fabułę, obsadę... tu jest duże prawdopodobieństwo że nie będę zawiedziona.
A czasem postanawiam spontanicznie coś zobaczyć no i tu że tak powiem bywa różnie...
A co zobaczyłam i jak sie podobało to opiszę w dalszej części, zapraszam:)

Ojcowie i córki (Fathers and Daughters) z 2015 roku to film amerykańsko włoski - który polecił mi znajomy w kontekście SLAA. W rolach głównych widzimy tu Russell Crowe jako ojca który trafia do szpitala psychiatrycznego. Pierwszoplanową rolę gra Amanda Seyfried - córka zmagająca się z opuszczeniem w dzieciństwie które ma wpływ na jej dorosłe życie, relacje. Mniemam taki zamysł miał reżyser, ale czy wyniosłam coś dla siebie? To taka ugrzeczniona historyjka... a zaczęło się dobrze... a jednak zobaczyłam taki film co to puszczają na jedynce o 20 z minutami. No może puszczali bo nie oglądam tv. Tragedii nie było bo zdjęcia całkiem przyjemne ale gra Amandy Seyfried no jakoś nie powaliła mnie. Czy polecam? Nie! 

Ogród Luizy... też z 2007 roku polska produkcja nagrodzona na Festiwalu w Gdyni: wygrana Nagroda Specjalna Jury dla reżysera Macieja Wojtyszko. Wiosna Filmów: najlepszy Polski film - Nagroda Publiczności. Marcin Dorociński dostał Złotą Kaczkę jako... Najlepszy Kochanek klik.

Rodzima produkcja to ryzyko, przez wielu omijana łukiem szerokim. Ten film to dla mnie taka trochę zagadka.... siląca się nie wiem na co? 

W szpitalu psychiatrycznym na oddziale zamkniętym kryminalista w tej roli Marcin Dorociński poznaje eteryczną shizofreniczkę (?) w tej roli Patrycja Soliman czyli tytułowa Luiza która została umieszczona przez ojca w szpitalu, gdzieś tam pokazany jest ostracyzm, chęć pozbycia się problemu przez ustawioną rodzinę. Jest dramat, jest element z dreszczykiem jest bajeczka - mokry sen odrzuconych. 

Film jest zagadką bez odpowiedzi, przynajmniej jednoznacznej bo coś tu nie pasuje do siebie... jak to bywa w filmach polskiej produkcji. 

opis:

"Rodzina drobnego kryminalisty ma problemy finansowe. Postanawia więc zwrócić się o pomoc do lokalnego gangstera, który chce wyswatać swoją siostrę z nastoletnim synem złodziejaszka. "

Czarny kot, biały kot z 1998 roku. Komedia i nie ukrywam że najlepszy film z przedstawionych dzisiaj. Emir Kusturica - o tym reżyserze nie jednokrotnie słyszałam i czytałam. Mimo poleceń jakimś okoliczności zbiegiem niczego nie widziałam aż do dnia wczorajszego gdzie dzięki poleceniu koleżanki która określiła go: "Świetnie poprawia nastrój, śmieszny, pozytywny" i trudno się tu nie zgodzić: skompany w słońcu obraz w którym wszystko płynie okraszone czarnym humorem i to tak na bogato:) Przaśny humor to co widzimy bywa absurdalne ale nie żałosne i niesmaczne, nie budowane na kontraście jak w przerysowanych ulizanych amerykańskich komedyjach  produkcjach do mają śmiech wywoływać a budzą niesmak. Ta produkcja niedługo będzie miała dwadzieścia lat a bawić będzie na pewno. 

Jak widzicie filmy różne oglądam, szukam dobrych a wychodzi jak w życiu:) 

A Ty co ostatnio widziałaś? Polecisz coś??