Druga strona medalu:

Wiele nasłuchałam się na temat agencji pracy za granicą. O karach niesłusznie nakładanych, oraz upokorzeniach jakie serwuje każdego dnia rzeczywistość emigracyjna. Zwłaszcza demoniczne agencje. Kuzynek mi naopowiadał historii jak to w lesie zostawiali… no ale ile w tym prawdy...? Polacy tacy jak mój kuzynek są wyjątkowo obłudni ale o nim kiedyś pisałam… dlatego chciałam poznać drugą stronę medal

Wysłuchajmy więc historii:

Początki maja. Ruszamy z agencją pośrednictwa pracy. Jesteśmy jeszcze zieloni jak to wszystko działa, ale już zaczynamy. Mamy dwóch pierwszych pracowników - określeni i zweryfikowani droga telefoniczna - fachowcy. Przyjechali, mąż się pyta; a gdzie wasze stroje robocze? Wyobraźcie sobie sami te zabrudzone trampole i podarte jeansy. Nic, jedziemy do sklepu ich okupić. A gdzie wasze narzędzia pracy? Nie było miejsca w rozklekotanej Corsie. Nic jedziemy do sklepu ich okupić. W końcu ich wygląd zewnętrzny to wizytówka naszej firmy. Stawka €10,- netto na godzinę (ponieważ początki prowadziliśmy w domu a i pracownicy mieszkali u nas, myślę, że stawka w sam raz). Umowa - pierwsze dwa miesiące mieszkacie za darmo (każdy miał osobny pokój) ale w zamian pomagacie przy remoncie w domu w weekendy. OK, nie ma sprawy. Po dwóch miesiącach stawka za mieszkanie = €150,- na miesiąc za osobę (mamy vrijstande woning na hipotekę - ot, tak żeby chociaż na opłaty starczało, a €300,- to w sam raz na to)    Pierwsza praca: murowanie. Może i fachowcy w Polsce ale klinkieru na holenderski styl kłaść nie umieją. Na drugi dzień już w pracy się nie muszą stawiać, bo wszystko co zrobili i tak zostało wyburzone.    Druga praca: ustawianie ścian działowych. Niestety nie kierowali się wskazówkami, zrobili to po swojemu, po polsku, tu coś podłożyć, tam coś przyciąć (mimo iż były to ściany co do milimetra wyliczone, wyprofilowane). Do widzenia    Trzecia praca: ocieplanie budynków. Tutaj chłopcy spisali się świetnie w pełni pokazali swoja fachowość, pracując bez ochraniaczy i okularów, na gole ręce. „Nie szkodzi, w Polsce to ja tyle waty naprzerzucałem!”. Holendrzy patrzą i podśmiewają się. Przyjeżdżamy wieczorem zapytać jak wypadł im dzień. Oprócz tego, że nie rozumieją, że powinni pracować w ochraniaczach, pozostali pracownicy czuja się z nimi dziwnie. Dlaczego? Nie odpowiadają na powitanie „goeie morgen” (w zamian podśmiewają się; huje, huje!), nie jadają na stołówce tylko siadają na krawężniku i swoje jedzenie tam właśnie konsumują. Zdaje się, że rozumieją co się do nich mówi ale w jakiś dziwny sposób wykonują polecenia i tak po swojemu.   No, ale dobra, dali chłopakom szansę i tak mogli tam pracować następne 3 miesiące. Dobra praca, wychodzą na czysto €1600 miesięcznie.    A teraz powróćmy do domu w którym panowie mieszkają i pewnych ustaleń. Więc już piąty weekend z rzędu materiały stoją, a panowie siedzą i piwko piją. Na szósty weekend mówię: chłopaki za dwa tygodnie zaczynacie płacić czynsz, proszę uporajcie się z remontami. „Szefowa! Damy rade!”. No i wzięli się za te remonty. Przyszedł dziewiąty tydzień; czas wypłaty. Przepracował 40 godz. a ja daje mu do reki (bo on na konto nie chce, nie ufa żydom z banku) nie €400,- a €250,- i tłumaczę, że te €150,- to za czynsz (zaznaczam, że tyczy się to tylko jednego pracownika, bo drugi zapytał dopiero na drugi dzień gdzie wzięłam jego €150 - jak wytrzeźwiał, bo nasz fachowiec wybrał się do naszego sklepu spożywczego i odkrył tam tanie wina). No, jak przecież my robimy ci remonty (i tutaj szefowa zmieniła nazwę na: ty obleśna świnio, ty q...wo, ty złodzieju pierd...ny....) mąż przyjechał późno w nocy (załatwiał zresztą dodatkowa prace) a ja w sypialni zamknięta z moim 3 letnim wtedy synkiem trzymam telefon na którym jest już może z pięć wiadomości od żony tego pana, że ona mnie wykończy, że ja go okradam z €150, że przyjedzie po mnie ekipa. Mąż dostał białej gorączki, ale do rana nic nie zrobił. Chłopaki rano jak gdyby nic pojechali do roboty.   Po przyjeździe z pracy mąż (z asysta sąsiadów) na nich czekał i powiedział co o tym myśli. Pan A płakał i przepraszał; tylko byle byśmy go nie wywalali bo on żonie obiecał... Pan B powiedział, że w sobotę przyjedzie po niego ekipa i wraca do Polski bo u złodziei nie będzie pracował. Ja go się pytam czy to chodzi tylko o ten czynsz? A on bezczelnie mi mówi, że jak kapałam synka to on wszedł do mojego biura i przejrzał faktury i teraz on wie UWAGA: ILE JA NA NIM ZARABIAM!!!!   Ja nie miałam już więcej siły ani chęci tłumaczyć; co to jest biuro pośrednictwa pracy, bo jak takiemu ,,fachowcowi,, wytłumaczysz podatki, prowizje, ubezpieczenia, dodatki sektorowe?

źródło