Dzisiejsze nieśmiałe dziecko, to to, z którego wczoraj się śmialiśmy. Dzisiejsze okrutne dziecko, to to, które wczoraj biliśmy. Dzisiejsze dziecko, które oszukuje, to to, w które wczoraj nie wierzyliśmy. Dzisiejsze zbuntowane dziecko, to to, nad którym się wczoraj znęcaliśmy. Dzisiejsze zakochane dziecko, to to, które wczoraj pieściliśmy. Dzisiejsze roztropne dziecko, to to, któremu wczoraj dodawaliśmy otuchy. Dzisiejsze serdeczne dziecko, to to, któremu wczoraj okazaywaliśmy miłość. Dzisiejsze mądre dziecko, to to, które wczoraj wychowaliśmy. Dzisiejsze wyrozumiałe dziecko, to to, któremu wczoraj przebaczyliśmy. Dzisiejszy człowiek, który żyje miłością i pięknem, to dziecko, które wczoraj żyło radośćią. - Donald Russel

Mam wrażenie, że Sylwia ma do mnie żal że nie zaprosiłam jej na imprezę imieninową. Jako, że nie może mi tego wprost powiedzieć… no bo co mi powie? A z drugiej mogłaby usłyszeć prawdę. No bo jak była z tym swoim Italiano to szczerze powiedziawszy nigdzie mnie nie zaprosili. Zawsze we dwoje, hermetycznie zamknięci zakochani. Nie wiem dlaczego. Może dlatego, że byłam sama? Swoje święta spędzała na wycieczkach zagranicznych, a ja cóż… mogłam cieszyć się jedynie jej szczęściem, i cierpliwie czekać na nadejście własnego. Co nie znaczy, że bym też nie chciała sobie pojechać, zwiedzić, zobaczyć, oderwać się, odpocząć… ale przez sympatię życzyłam jej szczęścia i powodzenia, by jej naprawdę się ułożyło. Nie miałam jej za złe, że nie zaprosiła mnie jak mieszkała we Włoszech, czy w UK.

W końcu tamtego roku wróciła do kraju, rozstała się.

My z Robercikiem zapraszaliśmy ją na obiadki, on obiadek, ja jakieś ciacho; skromne, ale jednak.   Z zadziwieniem słuchałam frustracji na temat wartości pierścionka zaręczynowego gdy go sprzedała. Rozumiem, że ludzie mają sentymentalny stosunek do takich rzeczy. Ale ona miała nadzieje, że ten kawałek metalu zabezpieczy jej przyszłość w jakieś mierze. Zadziwiła mnie złość frustracja, że inne laski dostają auta, mieszkania, białe złoto…

A wycieczki zagraniczne na których ja mogłam jedynie być wirtualnie? Ok. nie moja sprawa.

Ale skąd w takim razie nagły chłód, wyraźnie odczuwalny, normalnie nie do poznania dziewczyna, gdy przypadkiem spotkałam ją w urzędzie. Niby nic bo co ma powiedzieć? Kolejna darmowa wyżerka przy okazji leczenie kompleksów? Jestem pewna, że spóźnialstwo daje jej rozkoszną świadomość bycia oczekiwaną. Słowa czekaliśmy na Ciebie, i już Sysia w raju!

Zadziwiło mnie jak opowiadała o koncie w banku, by nie płacić za prowadzenie miesięczne przelewała to co on jej przesyłał. Nie pytałam, ale wychodzi, że minimum te 1000 pln. Czyli to normalnie pensja! Wow! Dobry człowiek… skoro byłej narzeczonej pomaga, fajnie z jego strony.

- mmmm to wcale nie jest dużo – burknęła Sysia – moja rodzinka tak uważa.

Jestem pod wrażeniem, przecież porównując mentalność Polaków którzy wypinają się na byłe, nie utrzymują kontaktów, na ulicy nie poznają, mimo, że zapewniali o swej „Wielkiej Pięknej Polskiej Miłości” jak ja to nazywam. Nie stać ich na to by zapytać co u Ciebie? Nie mówię, o smsie świątecznym czy urodzinowym. Bo to wyższa szkoła jazdy. Ale o zachowaniu jak cywilizowany człowiek, zwykłe kilka zdań, słów. To dla Polaka za dużo, przerasta… wow co za dysonans, co za przepaść.

Co do moich imienin, cieszę się z tego jak je spędziłam. Naprawdę było super! Cieszę się, że w pewien sposób oderwałam się, wyluzowałam ciesząc się po prostu. Zwyczajna radość z tu i teraz!

Jednak czuję, że Sysia ma żal. Dziwię się bo nie rozumiem o co?

Dziś miała wolne pojechała nad morze skąd pisała eski. A oto końcówka konwersacji:

- (…) zajebiście jest Angole mnie zaczepiali heh – napisała

- fajni jacyś?

- wiesz ja nie przepadam za „angielskimi” typami. No ale gada się fajnie. Oni lubią dużo pić… heh

- J

- jest beka na maxa;) Ale wiesz gdybym była z Tobą to bym dała się zaprosić a tak to nie chce

- czemu? – naprawdę zdziwił mnie ten sms

- a domyśl się- nie znam ich to wiesz – za 10 minut przyszedł następny – kurwa ale ludzie żyją. Jacht, impreski, to jest  życie ale byli mili i zrobili fotki bo bym sobie nie zrobiła. Heh wykorzystałam ich za free

(pisownia wiadomości zachowana w oryginale)

Nie odpisałam nic, bo zdziwiło mnie zwłaszcza ostatnie zdanie… a tak swoją drogą to do czego ja jej jestem nagle potrzebna?! Skoro sama odwiedziła Finlandię, i dała się gościć, spędzając czas z Finami...