Małżeństwa mieszane

Wyjazdy zagraniczne,  wiążą się z poprawą jakości natury bytowej. Życie za granicą to także nowe znajomości koleżeńskie, przyjaźnie i miłości. Po za tym mamy dobrodziejstwa jakim jest na przykład Internet…  Dziś o małżeństwach mieszanych.

Z całą pewnością początki są fajne, emocjonujące, na tyle że nie widzimy wielu rzeczy.  Ale taka jest pierwsza faza związku. O tyle o ile w tym sielankowym okresie jesteśmy skłonni przymrużyć oko, więcej dać od siebie to jednak ta faza jest ulotna. Przychodzi inna a z nią nieunikniona proza życia codziennego. A co za nią idzie? Także decyzje życiowe, poważne. I co wówczas? Może okazać się, że druga strona już nie jest tak spolegliwa.

Kiedyś widziałam program w TV o dziewczynie która zakochała się w Turku, wszystko było ok. ślub, dzieci, i pewnie tak było by dalej gdyby kobieta nie zoriętowała się, że jej mąż macza palce w handlu narkotykami. Chciała odejść, a to okazało się nie takie proste. Próba ucieczki  zakończyła się pobiciem przez męża i teścia. Drugie podejście było bardziej udane. Zabrała do Polski dziecko i schroniła się u matki, drugiego nie zdołała zabrać. Niestety mąż odnalazł ją i w bestialski sposób zamordował.

Wiem, to mogło się zdarzyć nie koniecznie podczas związku z muzułmanem. Ale oni są szczególni…

Często słuchając o nich widzę różnicę, pomiędzy nimi a cywilizacją zachodnią. Jest to przepaść nie do przeskoczenia. Oczywiście są różnice kulturowe pomiędzy krajami naszej cywilizacji, ale nie są one tak ogromne!

Jak to przekłada się na związki? Różowe okulary początkowej fazy potrafią skutecznie zmienić obraz jaki widzimy. Często zachowania są też inne, oto post z forum:

"Hej    Mój problem polega na tym, ze jestem w związku z muzułmaniem, razem mieszkamy od roku we Francji i bardzo sie kochamy, generalnie wszystko jest cudowne do czasu kiedy nie zaczynamy mówić o Religi na pytanie: Czy jeśli miałbyś do wyboru ożenić sie ze mną, osoba która kochasz, a z jakąś muzułmanką , odp. że z muzułmanka, bo religia jest dla niego najważniejsza   możemy być ze sobą ale małżeństwo nie wchodzi w grę jeśli nie jestem , itp itd   ja nie mam nic do jego religii, religia, nie powinna ingerować w życie uczuciowe ludzi, jeżeli chce to niech ja praktykuje,    wiem ze islam zezwala na ślub muzułmanina z chrześcijanka, ale on był przez cale życie wychowywany w kraju arabskim, i nie dopuszcza nawet takiej myśli   Powiedziałam mu że będę respektować jego religie i zwyczaje, nawet mogę niektóre praktykować ( cóż nie picie alkoholu nie jest znowu jakimś wyrzeczeniem)   ale boje sie ze i tak będę musiała zmieniać wiarę żebyśmy mogli zostać razem cale życie   Jak myślicie   mam mu dać więcej czasu, żeby w tej laickiej Francji oddalił sie od tych swoich konserwatywnych myśli?   w każdym razie nigdy nie będę mieszkać w kraju arabskim, myślę o zwykłym ślubie ( ewentualnie ) cywilnym w urzędzie ( ale on mówi ze to to samo )   Ja naprawdę go kocham, proszę piszcie co o ty sadzicie z góry dzięki za odp"

   Niemiec, Anglik, Holender czy Włoch… mimo podobieństw i chemii są jednak różnice, tradycje, mentalność i język. Często właśnie ta inność przyciąga rozwija (mobilizuje do poznania języka kultury…) a czasem sprawia, że nie możemy z kimś żyć.

Czasem wyjściem jest kompromis, ale ile i jak często? W końcu związek to dwie osoby, no chyba, że ktoś decyduje się zrezygnować ze swojego i podporządkować się. Moje pytanie na ile?

Ognisty seksowny Włoch, czy Hiszpan namiętny niestety nie koniecznie stale do tej samej kobiety…

Zimni mieszkańcy krajów północnych… flegmatyczni Anglicy, Niemcy pedantyczni którym brak spontaniczności… zanim zaczniemy kierować się stereotypami zastanówmy się jakie o nas są stereotypy.