Z materiałów DDA/DDD – Problem

Wiele z nas odkryło, że mamy sporo wspólnych cech, które s wynikiem dorastania w alkoholowym lub w inny sposób dysfunkcyjnym otoczeniu domowym.

W wyniku tego czujemy się wyizolowani, a także zakłopotani w towarzystwie innych osób, a szczególnie tych które mają nad nami władzę lub przewagę. Aby się ochronić staliśmy się ludźmi którzy ustępują i zadowalają innych nawet kosztem utraty w tym procesie własnej tożsamości. Równocześnie jednak odczuwamy każdą osobistą krytykę jako zagrożenie. W wielu przypadkach sami staliśmy się alkoholikami, poślubiliśmy (związaliśmy się z) osobę uzależnioną od alkoholu lub mamy oba problemy równocześnie. Jeśli uniknęliśmy tego, dotyczy nas problem innych uzależnień lub dysfunkcji, takich jak pracoholizm. To wszystko wiąże się z naszą chorą potrzebą zaniedbania i opuszczenia samych siebie.

Prowadziliśmy nasze życie z pozycji ofiary. Mając nadmiernie rozwinięte poczucie odpowiedzialności, woleliśmy skupiać się na innych niż na sobie. Odczuwaliśmy poczucie winy, gdy próbowaliśmy uwierzyć i zaufać sobie, częściej pozostawialiśmy prawo do oceniania nas innym. Popadliśmy w bierność pozwalając aby inni przejęli inicjatywę. Nabyliśmy cech osobowości zależnej przerażonej możliwością odrzucenia. Byliśmy gotowi zrobić prawie wszystko aby podtrzymać utrzymać określoną relację i tego odrzucenia uniknąć. Wciąż wybieraliśmy związki które nie dawały nam poczucia bezpieczeństwa, ponieważ były one podobne do naszych dziecięcych relacji z alkoholowymi lub dysfunkcyjnymi rodzicami.

Te objawy rodzinnej choroby alkoholowej lub innej dysfunkcji uczyniły nas współofiarami, takimi które przyjmują cechy tej choroby nawet bez doświadczania kiedykolwiek potrzeby napicia się alkoholu. Nauczyliśmy się ukrywać nasze uczucia jako dzieci i trzymać je pogrzebane jako dorośli. W rezultacie tych doświadczeń często myliliśmy mołość z litością, mając skłonność do kochania tych, których mogliśmy ratować z zagrożenia.

Postępując w autodestrukcji, staliśmy się uzależnieni od przeżywania lęku i niepokoju we wszystkich naszych sprawach, wybierając ciągły niepokój zamiast relacji nad którymi da się pracować.

To jest opis, a nie oskarżenie.

ciąg dalszy jutro.

A Teraz radość moja wielka bo oto:

http://klubkotajasna8.blogspot.com/2014/10/oficjalne-wyniki-pomaranczowy.html#comment-form

Dziękuję, dziękuję, dziękuję! Bardzo zależało mi i jest! Cieszę się przeogromnie i Jeszcze raz dziękuję! Wiedziałam że w Was moje Drogie czytelniczki jest moc!