Historia Dagmary. I

Siedziała na oknie wpatrując się w wolno spadające płatki śniegu… biały puch otulił wszystko co znajdowało się za oknem. Wzięła łyk herbaty, ale nie odstawiła kubka lecz trzymała go w dłoniach, by się ogrzać. Myślała o rodzicach których prawie nie znała gdyż całe dnie pracowali, własna firma pochłaniała ich bez reszty, obiecywali że lada moment zatrudnią pracowników dzięki czemu będą mogli więcej czasu spędzać z córką. Całe życie toczyło się wokół firmy… Dagmara myślała jak by wyglądało ich życie gdyby spędzali więcej czasu razem, i czy naprawdę musieli zginąć w tym wypadku…

Potem zaopiekował się nią wujek; poświęcał jej wiele więcej czasu, pracował jako dyrektor w średniej wielkości przedsiębiorstwie, a trzynastolatka zajmowała się domem. W szkole szło jej całkiem dobrze. Do rówieśników była zdystansowana, miała wielu adoratorów: szczupła, wysoka, śliczna dziewczyna wolała czas spędzać na nauce lub z wujkiem, i wszystko było by dobrze gdyby wujek nie przesadzał z alkoholem… gdyby nie alkohol… gdy tylko nie pił był wspaniałym człowiekiem, uwielbiała chodzić z nim na konie, grać w szachy, chodzić do kręgielni, grać w karty i w ogóle spędzać czas. Mijały lata… Dagmarę lubiły koleżanki mimo że zazdrościły jej urody lubiły ją gdyż była naprawdę wspaniałą osobą. Miała dużo adoratorów, ale mimo tego nie wdawała się w bliższe relacje, wolała ten czas przeznaczać na naukę.

Gdy skończyła liceum bardzo chciała by wujek był w tym ważnym dla niej dniu, jednak się nie pojawił. W sercu czuła ogromną gorycz, zawód i złość. Szła do domu szybkim krokiem mimo nie wygodnych obcasów, miała na sobie spódniczkę granatową i białą koszulę… mężczyźni oglądali się za nią, ten czerwcowy dzień był upalny, jednak nie o prysznicu myślała… śpieszyła jak najszybciej wygarnąć wujkowi jak bardzo ją zawiódł.

Gdy wróciła do domu wujek spał jednak nie miała ochoty czekać aż się obudzi, gdy go dotknęła poczuła że jest zimny… na stole leżały tabletki obok niedopitej flaszki…